به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حضرت عیسی علیه السلام به اعتقاد آموزه‌های دین مبین اسلام به عنوان چهارمین رسول از رسولان اولوالعزم شناخته می‌شود. خداوند در آیات متعددی از قرآن از جمله سوره آل‌عمران، مائده و به طور خاص در سوره مریم سلام الله علی‌ها درباره این رسول صاحب شریعت سخن گفته است. چه آن زمان که به صورت معجزه آسا ولادت یافت و در گهواره با مردم سخن گفت و از مادر بزرگوار خویش رفع اتهام کرد و چه آن زمان که معجزاتی از جمله شفای کور مادرزاد و مبتلای به پیسی و زنده کردن مردگان را به اِذن خدا رقم زد.
اما یکی از ویژگی‌های ظریفی که خداوند به عیسی علیه السلام نسبت می‌دهد، وجهِ مبارک بودن ایشان است، آنجا که در همان گهواره فرمود «وَ جَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنْتُ»؛ یعنی خداوند مرا هر جا که باشم مایه خیر و برکت قرار داد. این کلیدواژه قرآنی، یکی از سرفصل‌های زندگانی عیسی علیه‌السلام است که مورد غفلت مفسران و اندیشمندان قرار گرفته است و معمولاً به سادگی از کنار آن عبور کرده اند. همین کلیدواژه قرآنی سبب می‌شود انسان به دنبال مصادیق «برکت» بودن عیسی علیه السلام در قرآن و روایات عترت علیهم‌السلام بگردد.
اولین ویژگی درباره «برکت» بودن عیسی علیه‌السلام همان ویژگی «مسیح» بودن ایشان است. یکی از معانی محتملی که بر مسیح داده‌اند، این است که این واژه به معنای مسح کننده یا مسح است و ممکن است از این نظر باشد که او با کشیدن دست بر بیماران غیر قابل علاج آن‌ها را به فرمان خدا شفا می‌داد، چون این افتخار از آغاز برای او پیش بینی شده بود، خداوند نام او را قبل از تولد مسیح گذاشت و نیز به خاطر آن است که خدا او را از ناپاکی و گناه مسح کرد و پاک کرد. (تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج ۲، ص ۶۳۹) به طور کلی هر نفعی که عیسی علیه‌السلام در طول زندگانی خویش برای عالم و آدم انجام داد، مصداقی از برکت عیسی السلام است، لذا امام صادق علیه السلام در توضیح این قسمت از آیه فرمود معنای مبارک، «نفاع» است. «وَ جَعَلَنِی مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ قَالَ نَفَّاعاً.» (تفسیر قمی، ج ۲، ص ۵۰)
دومین مصداق پر برکت بودن وجود مقدس عیسی علیه‌السلام مربوط به روایتی است که امام صادق علیه‌السلام درباره اثر وضعی ولادت عیسی علیه‌السلام اشاره کرد؛ روایتی که حاکی از محدودیت تردد ابلیس در آسمان‌ها است. حضرت فرمود «ابلیس تا آسمان هفتم را بالا می‌رفت و زمانی که عیسى علیه‌السلام زاده شد، از سه آسمان ممنوع شد و تا چهار دیگر بالا می‌رفت و زمانی که رسول خدا صلی الله علیه و آله متولد شد، از هفت آسمان ممنوع شد و شیاطین را با تیر می‌زدند؛ کَانَ إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ یَخْتَرِقُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعَ فَلَمَّا وُلِدَ عِیسَى ع حُجِبَ عَنْ ثَلَاثِ سَمَاوَاتٍ وَ کَانَ یَخْتَرِقُ أَرْبَعَ سَمَاوَاتٍ فَلَمَّا وُلِدَ رَسُولُ اللَّهِ ص حُجِبَ عَنِ السَّبْعِ کُلِّهَا وَ رُمِیَتِ الشَّیَاطِینُ بِالنُّجُوم.»
سومین مصداق «برکت» بودن عیسی علیه السلام آوردن شریعت و کتاب آسمانی انجیل بود که در آن به ظهور آخرین پیامبر الهی بشارت می‌دهد. در آیه ۶ سوره صف می‌خوانیم «وَ إِذْ قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یا بَنی إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبین»؛ و هنگامى را که عیسى پسر مریم گفت: «اى فرزندان اسرائیل، من فرستاده خدا به سوى شما هستم. تورات را که پیش از من بوده تصدیق می‌کنم و به فرستادهاى که پس از من می‌آید و نام او «احمد» است بشارتگرم؛ پس وقتى براى آنان دلایل روشن آورد، گفتند: «این سحرى آشکار است.» درباره این حقیقت لازم است که بدانیم از رسول خدا صلی الله علیه و آله در انجیل با دو اسم "فارقلیط" و "پریکلیتوس " یاد شده است. این بشارت آسمانی عیسی علیه السلام در آینده سبب گرایش جمعی از مسیحیان به دین مبین اسلام شد و این روند در مقطع آخرالزمان در حد گسترده‌ای تداوم خواهد داشت.
چهارمین مصداق «برکت» بودن عیسی علیه السلام را می‌توان در زمان بازگشت ایشان و الطاف‌شان بر بشریت دانست که از جمله آن‌ها کشتن دجال و مقام وزارتی امام عصر عجل الله تعالی فرجه است. امام باقر علیه السلام فرمود «سَیَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَا یَعْرِفُونَ [اللَّهَ]مَا هُوَ [وَ]التَّوْحِیدَ حَتَّى یَکُونَ خُرُوجُ الدَّجَّالِ وَ حَتَّى یَنْزِلَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ مِنَ السَّمَاءِ وَ یَقْتُلَ اللَّهُ الدَّجَّالَ عَلَى یَدَیْهِ [یَدِهِ]وَ یُصَلِّیَ بِهِمْ رَجُلٌ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ أَ لَا تَرَى أَنَّ عِیسَى یُصَلِّی خَلْفَنَا وَ هُوَ نَبِیٌّ إِلَّا وَ نَحْنُ أَفْضَلُ مِنْهُ»؛ یعنی زمانی برای مردم در آینده می‌آید که نمی‌دانند خدا کیست و توحید چیست تا زمانی که دجال خروج می‌کند و تا آنجا که عیسی بن مریم از آسمان نازل می‌شود و خداوند به دست او دجال را می‌کشد و مردی از ما اهل بیت علیهم السلام مردم را به نماز فرا می‌خواند؛ آیا نمی‌بینی که عیسی پشت سر ما نماز می‌خواند و او نبی است که ما از او برتریم. (تفسیر فرات کوفی، ص ۱۳۹)
این‌ها مصادیقی از «برکت» بودن وجود عیسی علیه‌السلام است. حال با همین منظر می‌توان سایر مصادیق «برکت» بودن عیسی علیه‌السلام را احصاء کرد.
ارسال نظرات