صفای قلب دانشجویان بجنوردی در اعتکاف/ اینجا زمزمه عاشقی در راه است

به گزارش خبرنگار استان‎ها خبرگزاری دانشجو، مسلمانانی که توفیق حضور در مسجدالنبی را داشته‌اند، از تخت یا سریری کنار ستون توبه در آن مسجد می‌گویند که به گواهی تاریخ محل استراحت رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) در ایام اعتکاف بوده‌است.

پس از نبی رحمت، اعتکاف در پناه الهی و دوری از هرچه غیرخدا و فراموشیِ هرچیزی که مایۀ سقوط است، سنتی شد که نسل به نسل سال‌ها و قرن‌ها ادامه یافت.

سنتی که بهترین الگوی بشریت برای امت خود به جای گذاشت تا مردم خسته از روزمرگی‌ها، مردم مجروح از ناامیدی و دلتنگ معنویت و نور الهی، چندروزی از همۀ دلبستگی‌های مادی و پَست، به کنجی از جنس آغوش خدا پناه ببرند و با ذکر و تسبیح به اصل فطرت خود بازگردند.

سه ماه رجب، شعبان و رمضان، آسمان را به زمین نزدیکتر می‌کنند و بنده را برای پرواز یاری می‌دهند. برای همین ایرانیان سه شبانه روز از ماه رجب، ماه امیرالمؤمنین را برگزیده‌اند تا هرسال، چندروزی را فرار کنند از خاموشی و قرار بگیرند در ساحل نورانی اعتکاف.

امسال نیز مثل سال‌های گذشته، مردم شهرستان بجنورد در ایام البیض، یعنی روز‌های ۱۴،۱۵و ۱۶ رجب، در بیست و سه مسجد از مساجد این شهر وروستا‌های اطراف آن معتکف شدند که در میان آن‌ها، مسجد امام رضا (علیه‌السلام). واقع در دانشگاه آزاد و مسجد امام علی (علیه‌السلام) در دانشکده‌ی پرستاری دانشگاه دولتی، مختص اعتکاف دانشجویی بودند؛ اعتکافی که تماما رنگ و بوی دیگری دارد. فضایی که هم خادم و هم معتکف دانشجو هستند با دغدغه‌ها و فکر‌های شبیه به هم.

اینجا آدم‌ها با هم فرق دارند، ولی دل‌هایشان به هم نزدیکند. هر مغرب که صدای مرحوم مؤذن‌زاده در فضای مسجد امام علی (علیه‌السلام) می‌پیچد، صف‌های نماز پر می‌شود از نمازگزار‌هایی با چادر‌های سفید و گلدار و دل‌هایی که بی‌قرارند بار بندگی روز دیگری از روز‌های اعتکاف را زمین بگذارند.

بعد نماز جماعت، روزۀ‌مان را با سفرۀ ساده‌ای میان جملۀ پرتکرار «التماس دعا» افطار می‌کنیم.

بعد افطار، هرکس دوباره به حال و احوال خودش برمی‌گردد. خادم‌ها که قدری فرصت پیدا می‌کنند بنشیند و افطار کنند، گوشه‌ای از مسجد، جمعشان جمع می‌شود و بگو بخندشان به راه.

دختری که همه به چفیۀ سبزرنگ می‌شناسیمش، دوباره چفیۀ عربی‌اش را روی سر می‌اندازد و با صدای کمِ موبایلش، جوری که دیگران اذیت نشوند، دعا و مناجات پخش می‌کند و آرام آرام اشک می‌ریزد.

خانمی که علوم قرآنی خوانده معمولا قبل افطار سرش شلوغتر است، اما بعد افطار هم کم نیستند دانشجو‌هایی که دوره‌اش می‌کنند و از احکام و دین می‌پرسند. او هم تا جایی که می‌تواند زمان استراحت خودش را کمتر می‌کند که به سوال‌ها جواب بدهد. انگار همه اینجا خودشان را فراموش کرده‌اند و یکی شده‌اند.  

بعضی‌ها هم خلوت‌ترین و کم رفت و آمدترین نقطۀ مسجد را قرق کرده‌اند. کنار جزوه‌ها و کتاب‌ها چای و خرما گذاشته‌اند و زمان افطار تا سحر بیدار می‌مانند تا درس بخوانند.  

گاهی فکر می‌کنم عجیب‌ترین و زیباترین جزئیات عالم اطرافم را اینجا می‌بینم. لحظه‌های ناب و تکرارنشدنی، لحظه‌هایی منحصر به فرد. ما اینجا جهان دیگری را زیسته‌ایم که هیچگاه و هیچ‌جای دیگری شبیهش پیدا نمی‌شود.

همواره اکثر جمعیت معتکفین، بانوان اقشار مختلف بوده‌اند که خوشبختانه امسال همراستا با پویش «اعتکاف مادر و کودک» در سراسر کشور، این فرصت ارزنده برای مادران شهرستان بجنورد نیز فراهم شد تا با کمترین نگرانی همراه فرزند کوچکشان طعم خلوت با پروردگار را تجربه کنند و لذتِ نزدیکی به خداوند را به آن‌ها بچشانند. مسجد بقیة‌الله (عج) میزبان مادران دلسوز و کودکان پاک و معصومشان بود.

آنچه از احادیث و سیرۀ اهل بیت برمی‌آید، اهمیت بالای به کاربستنِ نیروی جوانی و نوجوانی در عبادت و بندگی خداوند است، اما گاهی دنیای جدید با تمام دلبستگی‌ها و اغواکنندگی‌های پنهان و آشکار، این اهمیت را برایشان کمرنگ می‌کند. پسران و دختران نوجوانی که در همان ابتدای مسیر بندگی نگران فراموشیِ ارزش‌های ذاتی خودشان هستند، ماه رجب و دعا‌ها و ذکر‌های خاص آن را همچون پناهگاهی می‌بینند برای یادآوری مهر و بخشندگی خداوندی که آنان را شایستۀ بار امانت خودش دانسته و مکلفشان کرده به انجام فریضه‌ها.

سه روزِ اعتکاف ماه رجب در سال جاری با روز‌های پنجشنبه، جمعه و شنبه مصادف شده بود. قشر نوجوان که عموما دانش آموز هستند، این فرصت را غنیمت شمردند تا با دغدغۀ کمتری دررابطه با تعداد روز‌های غیبت در مدرسه، در روزگار پر شور و پرامید خود، عهد بندگی‌شان را محکم‌تر کنند.

به گفته‌ی مدیر کل تبلیغات اسلامی خراسان شمالی تعداد معتکفان دانش آموز به نسبت سال گذشته در سطح استان ۳۶۵ درصد افزایش داشته‌است و این رشد برای معتکفین دانشجو ۶۵۰درصد بوده؛ رشدی که نشان می‌دهد نه تنها دین‌گریزی وجود ندارد بلکه جوانان قلبشان برای این ارزش‌ها می‌تپد.