یادداشت دانشجویی؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدمهدی لطیفی سیدآبادی؛ جنبش دانشجویی در ایران همواره از جمله پرقدرت‌ترین و تأثیرگذارترین عوامل اجتماعی و سیاسی بوده که توانسته است در بزنگاه‌های حساس تاریخ نقش کلیدی و مهمی را در هدایت افکار عمومی و تغییرات سیاسی جامعه ایفا کند، این جنبش به‌واسطه حضور جوانان پرانرژی و دانش‌آموخته بستری مناسب را برای نقد قدرت، مطالبه‌گری و حرکت به سمت پیشرفت کشور فراهم کرده است، اما در مسیر این فعالیت‌ها نمی‌توان از چالش‌ها و آسیب‌ها موجود غافل شد، زیرا بی توجهی به آنها می‌تواند از اثربخشی این جنبش کاسته و نقش آن را تضعیف کند.
یکی از مهم‌ترین آسیب‌های جنبش دانشجویی سیاسی‌زدگی و وابستگی به جناح‌های خاص برای منافع شخصی خصوصاً پله قراردادن تشکیلات برای کسب موقیت شغلی مناسب است، این وضعیت جنبش را از اهداف اصلی خود که همان دفاع از آرمان‌ها و اهداف غنی کامل انسانی است، دور کرده و به ابزاری در دست گروه‌های سیاسی تبدیل می‌کند.
چنین وضعیتی استقلال جنبش را تهدید کرده و باعث کاهش اعتماد عمومی به آن می‌شود. افزون بر این مسئله ضعف در تشکیلات و سازماندهی مناسب نیز یکی دیگر از چالش‌های مهم جنبش دانشجویی بشمار می‌آید، فقدان ساختار‌های منسجم و کارآمد در کنار ناکارآمدی و گرفتن مسئولیت‌های مهندسی شده، موجب می‌گردد که بسیاری از حرکت‌های دانشجویی به فعالیت‌های پراکنده و غیرمتمرکز محدود شده و یا صرفا برنامه‌ها به بولتن سازی و ارائه گزارش‌های فاقد اثر بخشی ملموس معطوف شود، که این موارد اثربخشی جنبش دانشجویی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر به وضوح می‌تواند مشاهده کرد که اگر تمدن سازی در تشکیلات دانشجویی وجود نداشته باشد، چگونه جنبش دانشجویی در برهه‌های حساس ناکارآمد و بی تاثیر می‌شود، با گزارش سازی شاید بتوان در کوتاه مدت توهم فعالیت و کارآمدی را برای یک تشکل متصور دانست، اما در بلند مدت و در لحظاتی که باید جنبش دانشجویی وارد میدان شود، چون بدنه تشکیلات و توانایی مسئول مربوطه به میزان کافی مطلوبیت یا مقبولیت ندارد، چهره شوآف و ناکارآمدی این مسئولین رانتی در تشکل‌های دانشجویی به سرعت به منصه رسوایی می‌رسد، به عقیده من علت عمده تقابل منفی جامعه دانشگاهی و عدم موفقیت دکتر جلیلی در انتخابات اخیر را باید ناکارآمدی، عدم مسئولیت پذیری، گزارش محور بودن‌های صوری فعالیت‌ها و از همه مهم‌تر اعمال نفوذ افراد فاقد تقوی سیاسی و تشکیلاتی در جریان جنبش دانشجویی دانست.
درسی که انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر به جنبش دانشجویی داد این است که با تشکیل ستاد‌های صوری، بیانیه‌های تبلیغاتی، مصاحبه‌های کپی شده از سخنان دیگران و برگزاری نشست‌های خلاصه شده به یک پوستر و صوری که صرفا برای ارتباط گیری با افراد ذی نفوذ و برطرف کردن رفع حوائج شخصی می‌باشد، نمی‌توان جریان سازی و تاثیرگذاری را در کف میدان و در برهه‌های حساس انقلاب برای جنبش دانشجویی متصور دانست، بی شک چهار سال برای اصلاح این روند و از بین بردن آفت‌های مضر در جنبش دانشجویی وقت کمی نیست، البته اگر بخواهیم و تلاش کنیم.
محمدمهدی لطیفی سیدآبادی، طلبه دانشجوی دانشگاه علوم اسلامی رضوی
انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است
ارسال نظرات