دبیر اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل در گفتگو با خبرنگار گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو» با اشاره حضورکمرنگ مسئولین در فضای دانشگاهها بیان کرد: مسئولین در اکثر سطوح و ردههای نظام به غیر از مقام معظم رهبری به فضای دانشگاه و دانشجو نگاه سیاسی و نامطلوب دارند.
میکائیل دیانی افزود: در ایام خاص نظیر انتخابات رفت و آمد سیاسیون در فضای دانشگاه بیشتر میشود، زیرا دانشگاه و قشر دانشگاهی کانون توجه رسانهها میباشد، ولی به غیر از زمان انتخابات حال چه انتخاب مجلس شورای اسلامی و چه انتخابات ریاست جمهوری توجهی به فضای دانشگاه و مطالبات دانشجویی ندارند و این یک آسیب بزرگ برای نظام است و من فکر نمیکنم بدلیل نبود زمان و مشغله فکری نتوانند در دانشگاه حضور پیدا کنند.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل به سئوال «مسئولینی که شعار شنیدن نقد میدهند چرا از شنیدن نقد دانشجویان و تشکلهای دانشجویی هراس دارند؟» اینگونه پاسخ داد: مسئولین را به سه دسته افراد میشود تقسیم کرد: ۱. مسئولینی که ترس از فضای دانشگاه دارند. ۲. مسئولینی که توجهی به فضاهای دانشجویی ندارند. ۳. مسئولینی که بنا به مصلحت نابخردانه حضور پیدا نمیکنند.
وی در ادامه بیان داشت: مسئولین زمانی طاقت شنیدن نقد دانشجویی را ندارند که درک درستی از فضای دانشگاه و کارکرد نقادی دانشجویان ندارند. در حالی که ما شاهد هستیم مسئولینی که جوان هستند و از دل دانشگاه و تشکلهای دانشجویی میباشند بدلیل اینکه درک درستی از فضای نقادی دانشجویان دارند بیشتر در دانشگاه حضور پیدا میکنند و پای صحبتهای دانشجویان مینشیند.
این فعال دانشجویی با بیان اینکه حضور مسئولین در دانشگاهها میتواند برکات سیاسی به همراه داشته باشد؛ اظهار کرد: حضور مسئولین در دانشگاه به چند دلیل دارای اهمیت و برکت است. دانشگاه بدلیل اینکه با بدنه جامعه گره خورده است پس به خوبی دغدغههای جامعه را درک کرده و میتواند بدون موانع و سریع به مسئولین منتقل کند و همچنین قشر دانشگاه بدلیل اینکه عمدتاً قشر نخبه کشور هستند کارکردهایی که برای حل مشکلات میدهند بسیار میتواند حائز اهمیت باشد و در نهایتاً به تحرک و پویایی جامعه میتواند کمک کند.
وی در خاتمه تصریح کرد: جنس دانشجویان فعال از نوع پرسشگری است اما پرسشگری سازنده نه مخرب؛ اگر من به عنوان دبیر یک تشکل دانشجویی موفق به دیدار مسئولین شوم مسائل کلان روز کشور که بسیار زیاد هم هستند را بیان میکنم نظیر: مسئله دانشجو پولی و بیعدالتی آموزشی، مسئله عدم توجه مسئولین به پیشرفت درون زا، مسئله تحریمها و راه حلهای آن، ناکار آمدی علمی که در کشور تولید میشود، مسئله اینترنت ملی و ناکار آمدی شورای عالی فضای مجازی و پهنای باند و مطالبات دیگری که ذهن دانشجویی دغدمند را درگیر خود میکند.