به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، پری صابری کارگردان پیشکسوت تئاتر بعد از مدت‌ها مبارزه با بیماری بعدازظهر سه‌شنبه ۲۰ شهریورماه در ۹۲ سالگی دار فانی را وداع گفت.
مراسم بدرقه و و داع با پیکر این هنرمند پیشکسوت و نامی تئاتر، امروز جمعه ۲۳ شهریورماه با حضور خانواده آن مرحوم، اهالی هنر و مردم هنردوست از مقابل تالار وحدت به سمت بهشت زهرا (س) برگزار و بنا بر تصمیم فرزندانش در مقبره خانوادگی در کنار همسرش دکتر هوشنگ شیرینلو به خاک سپرده شد.
رئیس هیات مدیره خانه تئاتر در این مراسم گفت: پری صابری یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های تئاتر ایران بود که با استفاده از سنت‌های نمایشی ایرانی و نوآوری‌های خود، تحولی بزرگ در عرصه تئاتر کشور ایجاد کرد. یکی از کار‌های برجسته او تاسیس و مدیریت تالار مولوی بود. این تالار که به‌ویژه برای نمایش‌های دانشجویی و هنرمندان جوان اهمیت دارد، به مدت ۱۰ سال تحت مدیریت او اداره می‌شد.
ایرج راد ادامه داد: ناگفته‌های بسیاری درخصوص پری صابری است. خوشحالم که در سال‌های اخیر، آقای شکریست کتابی با عنوان بانوی رند منتشر کرد که به تاریخ زندگی و آثار او می‌پردازد.
وی افزود: پری صابری با تمام تواضع و بدون تبلیغات بزرگ، به خدمت فرهنگی پرداخت و در طول زندگی حرفه‌ای خود، از نوجوانی تا آخرین روزها، با تلاش و مسئولیت‌پذیری به ارتقای هنر‌های نمایشی کمک کرد و نامش در تاریخ هنر‌های نمایشی ماندگار خواهد بود.
پری صابری در سال ۱۳۱۱ در کرمان متولد شد و پس از طی دوران کودکی، در فرانسه به ادامه تحصیل پرداخت. وی در بازگشت به ایران گروه تئاتر پازارگاد را راه اندازی کرد و در طول سال‌ها فعالیت خود نویسندگی، کارگردانی، طراحی صحنه و ترجمه آثار مختلفی را برعهده گرفت.
صابری در سال‌های ۱۳۴۷ تا ۵۷ مدیر فعالیت‌های فوق برنامه دانشگاه تهران بود و تالار مولوی را در تهران تأسیس کرد.
وی نشان ابن سینا را از یونسکو و لژیون دونور (بالاترین نشان افتخار کشور فرانسه) را در سال ۲۰۰۴ دریافت کرده است.
«من به باغ عرفان – ۱۳۶۷»، «رستم و سهراب – ۱۳۷۷»، «آنتیگونه – ۱۳۷۹»، «یوسف و زلیخا – ۱۳۸۱»، «رند خلوت نشین – ۱۳۸۰»، «سوگ سیاوش – ۱۳۸۲»، «شمس پرنده – سال‌های مختلف»، «لیلی و مجنون – ۱۳۸۶»، «رستم و اسفندیار – ۱۳۹۰»، «بیژن و منیژه – ۱۳۷۵»، «هفت شهر عشق – ۱۳۷۴»، «من از کجا عشق از کجا – ۱۳۸۳»، «بدی دنیا را گرفته – ۱۳۴۴»، «مرغ دریایی – ۱۳۴۳»، «امشب از خود می‌سازیم – ۱۳۴۸»، «کرک هویج»، «شش شخصیت در جستجوی نویسنده – ۱۳۵۲»، «دایی وانیا – ۱۳۷۰»، «باغ وحش شیشه ای»، «یرما – ۱۳۴۷»، «کرگدن» به کارگردانی حمید سمندریان، «نگاهی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان، «مرده‌های بی کفن و دفن»، «بابا نشاط»، «مرغ باران»، «باغ عرفان»، «مصدق در آینه تاریخ»، «یرما – گابریل گارسیا لورکا»، «جزیره بزه- هوگوبتی»، «آمده یا چطور از شرش خلاص شویم – اوژن یونسکو»، «عیار شوریده»، «باغ آلبالو – آنتوان چخوف»، «ایوانف – آنتوان چخوف»، «مجلس رقص دزدان – ژان آنوی»، «خمره – لوئیجی پیراندللو»، «آتش افروز‌ها – ماکس فریش»، «کالیگولا – آلبر کامو»، «مرده‌های بی کفن و دفن – ژان پل سارتر»، «درس – اوژن یونسکو»، «اطلسی»، «در اندرون من خسته»، «لیلا در نصف جهان»، «مرغ سحر»، «طاووس مست» از جمله آثاری نمایشی بوده که مرحوم پری صابری در آنها به عنوان کارگردان، طراح صحنه، نویسنده، مترجم و بازیگر حضور داشته است.