به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از دیدبان حقوق بشر کردستان ایران: پس از انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران و به قدرت رسیدن آقای پزشکیان، نامه‌ای سرگشاده به ایشان ارسال شد. در آن نامه، مسائل حقوق بشری، مدیریتی، توسعه متوازن و نقض حقوق بشر و در یک کلام لزوم توجه به مناطق کردنشین مورد بحث قرار گرفته بودند.
دیدبان در آن نامه خطاب به آقای پزشکیان نوشته بود «در سال‌های اخیر در مناطق کردنشین ایران نزدیک به ۷۰۰ کودک توسط گروه‌های ستیزه‌جوی مستقر در اقلیم کردستان عراق ربوده شده و از سرنوشت هیچ کدام آنها هیچ خبری در دست نیست! وزارت امور خارجه، ستاد حقوق بشر و انواع و اقسام نهادهای قانونی در کشور چگونه در برابر این رویداد تراژیک سکوت کرده‌اند؟! اگر ۷۰۰ کودک در تهران ربوده شوند، شما چه می‌کنید؟ صداوسیما و رسانه‌ها چه می‌کنند؟ در سال گذشته ۳۸ خانواده کرد ایرانی برای پیگیری بازگرداندن کودکانشان که گرفتار یک گروه شبه‌نظامی مقیم اقلیم کردستان عراق و مورد حمایت حزب دموکرات کردستان و مسعود بارزانی هستند، به اربیل رفته تا کودکانشان را بازگردانند؛ ولی هیچ کمکی به آنها نشد و علیرغم وعده‌های بسیار، نه حکومت اقلیم کردستان عراق کاری کرد و نه دولت جمهوری اسلامی و کنسولگری ایران در اربیل اقدام موثری انجام داد! گویی اساساً این کودکان شهروندان ایران نیستند! اینگونه است که شهروندان کرد ایران خود را در پازل معادلات سیاسی وارد نمی‌کنند چون اصلا دیده نمی‌شوند. سوال مهمی که در این میان مطرح می‌شود این است که اگر یک صدم این آمار، در تهران رخ داده بود رسانه‌ها و مسئولین چه می‌کردند؟! این تبعیض را ببینید و برای حل آن کاری کنید! برای دولت جمهوری اسلامی کاری دارد که به حکومت اقلیم بگوید حسین یزدان‌پناه که غلام حلقه به گوش بارزانی‌ها است و اصلا حقوق بگیر دولت اقلیم است، نه همه این کودکان بلکه همین تعدادی که خانواده‌هایشان ملتمسانه به حکومت اقلیم و کنسولگری ایران در اربیل پناه آورده بودند را به آغوش خانواده بازگردانند؟! چرا به فکر جان اتباع ایران نیستید؟»
متعاقب سفر رئیس‌جمهور ایران به مناطق کردنشین عراق و اربیل، خانواده‌هایی که فرزندانشان توسط گروه‌های تروریستی مستقر در اقلیم، به اسارت گرفته شدند، نامه‌ای برای رئیس‌جمهور نوشته‌اند که متن آن به صورت اختصاصی در اختیار دیدبان قرار گرفته است. متن این نامه به شرح زیر است:
«آقای پزشکیان
رئیس‌جمهور ایران
با سلام
ما- خانواده، پدران و مادران- چندین کودک کُرد ایرانی هستیم که فرزندانمان چند سال است توسط گروه‌های تروریستی مستقر در اقلیم کردستان ربوده، فریب خورده و به اسارت گرفته شده‌اند. تلاش‌های متعدد و سفرهای مختلف ما به اربیل برای شکایت و پیگیری سرنوشت عزیزانمان به نتیجه نرسیده است. سال گذشته، ما به اربیل سفر و شکایت خود را در دادگاه اربیل ثبت کردیم. در آن سفر و در تجمع ما در مقابل نمایندگی سازمان ملل در اربیل، اعضای گروه تروریستی پاک به ما حمله کردند و ما را مورد ضرب و شتم قرار دادند. دلیل این اقدام آنها، صرفا پیگیری وضعیت فرزندانمان و درخواست آزادی و بازگشت آنها به کشور بود.
ما سال‌ها است که فرزندان خود را ندیده‌ایم. برخی از ما حتی سال‌ها است که صدای آنها را هم نشنیده‌ایم و از سرنوشت آنها خبری نداریم. وضعیت روحی و روانی ما به عنوان پدر و مادر، نیاز به توصیف ندارد. گروه‌های تروریستی مستقر در اقلیم کردستان، حتی اجازه ملاقات کوتاه با فرزندانمان را به ما نمی‌دهند. آنها عملاً فرزندان ما را به اسارت گرفته‌اند. برخی از ما نمی‌دانیم که آیا فرزندمان زنده است یا خیر!
با توجه به سفر شما به اربیل، از شما به عنوان رئیس‌جمهور، صرفاً یک درخواست داریم: «آزادی فرزندان عزیزمان». آقای رئیس‌جمهور!
لطفا در ملاقات خود با سران اقلیم و خاندان بارزانی و طالبانی، موضوع آزادی فرزندان ما را به طور جدی مطالبه کنید. فرزندان ما، انسان هستند و حق آزادی و تحصیل و زندگی با کرامت دارند. آنها به عنوان شهروندان ایران، باید مساله‌ی مهم شما و دولت شما و مذاکرات شما در اربیل باشند.
آقای پزشکیان!
حتما از دولت محلی اقلیم کردستان آزادی فرزندان ما به عنوان شهروندان ایران را پیگیری کنید و هرگونه افزایش روابط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و… را منوط به حُسن نیت دولت محلی اقلیم در قبال جان فرزندان ما نمایید. ما به عنوان پدر و مادر و البته انسان و شهروندان دولت ایران از شما انتظار داریم مساله مهم و کانونی سفر شما به اربیل، اولاً آزادی فرزندان ما و ثانیا برخورد جدی و بازدارنده با گروه‌های مسلحی باشد که مجرم هستند و سال‌هاست باعث مرگ هزاران انسان شده‌اند».
امضا:
حسین خاصی پدر مهدی خاصی
شهین نظری مادر معصومه سهیلی‌زاد
مجید عالیانی پدر الناز عالیانی
نصرت صیدی مادر اژین امینی
فرهاد عزیززاده برادر رضا عزیززاده
ولی بابایی پدر نعیم بابایی