یادداشت دانشجویی |
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علیرضا علیزاده آرانی، دانشجوی ۱۴۰۲ رشته مهندسی عمران یادداشتی با موضوع وفاق ملی و سازمان ملل نوشت که متن آن به شرح ذیل است:
هفتاد‌و‌نهمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل برگزار شد و رئیس جمهور تمام سعیش را به‌کار برد تا همه را راضی نگه‌دارد. سخنرانی با سخنانی از امیرالمؤمنین (ع) شروع شد و در ادامه یاد و خاطره شهید رئیسی را گرامی داشتند. بعد از آن در مورد مسئله فلسطین نطق کردند و سپس مسئله دیپلماسی بین‌المللی را مطرح کردند.
سخنرانی رئیس جمهور در ابتدا مایه مباهات بود. ایشان جنایات و وحشی‌گری‌های رژیم صهیونیستی را یادآوری کردند. این عمل ایشان مصداق این حدیث علوی است:
اوصیکُما بِتَقْوَى اللّه... وَ کونا لِلظّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلومِ عَوناً
این صحبت‌های ایشان و تبیین مواضع جمهوری اسلامی ایران و راهکار ایران من‌باب حل مسئله فلسطین بسیار باعث خرسندی ما شد. باشد که مورد رضایت خداوند قرار گیرد. اما جناب پزشکیان در پخش پایانی سخنان خود سخنانی بیان کردند که در نگاه اول دفاع از حق ملت ایران بود، اما در نگاهی دقیق‌تر ایشان کد‌هایی هم به آمریکا دادند که از چشم ما پنهان نماند.
ایشان در ادامه دست‌و‌پا زدن‌هایشان برای کاهش تنش میان ایران و آمریکا و ایجاد وفاق بین‌المللی گفتند:
پاسخ مناسب به چنین پیامی که از ایران صادر می‌شود، اعمال تحریم‌های بیشتر نیست بلکه اجرای تعهدات قبلی در رفع تحریم‌ها برای بهبود واقعی شرایط اقتصادی مردم ایران و زمینه‌سازی برای توافق‌های بیشتر است.
اما جناب پزشکیان! مسئله ما این است که این «توافق‌های بیشتر» شما و آمریکا در چه زمینه‌ای خواهد بود؟ آقای دکتر! آیا رهبری صراحتاً نفرمودند که مسائل موشکی و منطقه‌ای ایران قابل مذاکره نیست؟! آقای دکتر، این صحبت‌های شما پالس شروع مذاکراتی در جهت تامین منافع ایران است یا آمریکا؟!
حال تکرار میکنم:
هم خدارا می‌خواهد هم کدخدا!
* انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات