آماده انجام «MRI» می‌شدم که فهمیدم نوبل فیزیک بردم!

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، جفری هینتون، برنده جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۴، تماس تلفنی از استکهلم را در ساعات اولیه در اتاق هتلی در کالیفرنیا دریافت کرد و لهجه‌های متعدد سوئدی به او اطمینان داد که جایزه نوبل فیزیک او واقعی است. در این مصاحبه که درست پس از اطلاع یافتن از دریافت جایزه ضبط شده است، او در مورد وضعیت یادگیری ماشینی، نیاز مبرم به تحقیقات ایمنی، و امیدواری‌هایش به اینکه این جایزه ممکن است باعث شود مردم ترس‌هایی را که او ابراز می‌کند جدی‌تر بگیرند، صحبت می‌کند. 

در ادامه مصاحبه یکی از برندگان نوبل فیزیک ۲۰۲۴ را می‌توانید مطالعه کنید. برای شنیدن این تماس صوتی می‌توانید به وب‌سایت نوبل مراجعه کنید.

جفری هینتون: سلام؟

آدام اسمیت: اوه، سلام. آیا من با جفری هینتون صحبت می‌کنم؟

هینتون: بله

اسمیت: آدام اسمیت هستم و از وبسایت جایزه نوبل تماس می‌گیرم.

هینتون: من می‌دانم که شما چه کسی هستید، زیرا مدت‌ها پیش متوجه شدم که آنها کسی را دارند که برای دریافت واکنش افراد با آنها تماس می‌گیرد.

اسمیت: دقیقا. پس آیا می‌توانیم چند دقیقه صحبت کنیم؟

هینتون: بله.

اسمیت: واقعا از شما متشکرم. اول از همه، البته تبریک فراوان.

هینتون: متشکرم.

اسمیت: و شما کجا هستید؟ کجا خبر به شما رسید؟

هینتون: من در یک هتل ارزان قیمت در کالیفرنیا هستم، بدون اتصال به اینترنت و با خط تلفن نه چندان خوب برای اتصال تلفنی. من قصد داشتم امروز یک اسکن MRI بگیرم، اما گمان می‌کنم باید آن را لغو کنم. حتی نمی‌دانستم که نامزد جایزه نوبل فیزیک شده‌ام. من فوق العاده شگفت‌زده شده‌ام.

اسمیت: به نظر می‌رسد مکانی کاملا معقول برای دریافت اخبار باشد. چون شما کمی منزوی هستید. می‌توانید افکار خود را قبل از شروع طوفان خبری روز جمع کنید.

هینتون: بله. از طرف دیگر ساعت دو نیمه شب است.

اسمیت: اوه خدایا. بله. متاسفم من نمی‌دانستم. اگر می‌خواهید...

هینتون: فکر می‌کنم الان ساعت سه نیمه شب شده باشد.

اسمیت: من نمی‌دانم که آیا شما باید به رختخواب بروید یا اینکه فقط باید بپذیرید که روز طولانی خواهد بود.

هینتون: بله، فکر نمی‌کنم تا این حد خون‌سرد بوده باشم.

اسمیت: خب، یک شگفتی کامل. اولین فکر شما چه بود؟

هینتون: اولین فکر من این بود که چگونه می‌توانم مطمئن شوم که تماس جعلی نبوده است.

اسمیت: و؟ چطور توانستی؟

هینتون: این تماس از سوئد برقرار شده بود و آن شخص لهجه سوئدی قوی داشت و چندین نفر بودند.

اسمیت: بله؛ بنابراین باید جعل هویت باشد، که بعید است.

اسمیت: خودتان را چگونه توصیف می‌کنید؟ آیا می‌گویید که یک دانشمند رایانه بودید یا می‌گویید زمانی که این کار را انجام می‌دادید، یک فیزیکدان بودید که سعی می‌کرد زیست‌شناسی را بفهمد؟

هینتون: می‌توانم بگویم من کسی هستم که واقعا نمی‌دانم در چه زمینه‌ای فعالیت می‌کند، اما دوست دارم بفهمم مغز چگونه کار می‌کند؛ و در تلاش‌هایم برای درک اینکه مغز چگونه کار می‌کند، به ایجاد فناوری کمک کرده‌ام که به طرز شگفت‌آوری خوب کار می‌کند.

اسمیت: قابل توجه است، من تصور می‌کنم که شما به طور عمومی ترس خود را در مورد آنچه فناوری می‌تواند به ارمغان بیاورد ابراز کرده‌اید. فکر می‌کنید برای رفع ترس‌هایی که شما و دیگران ابراز می‌کنید چه باید کرد؟

هینتون: من فکر می‌کنم که این با تغییرات آب و هوایی تفاوت زیادی دارد. در برابر تغییرات آب و هوایی، همه می‌دانند که چه کاری باید انجام داد. ما باید سوختن کربن را متوقف کنیم. اینجا فقط مسئله اراده سیاسی برای انجام این کار وجود دارد؛ و شرکت‌های بزرگی که سود زیادی کسب می‌کنند حاضر به انجام این کار نیستند. اما واضح است که چه کاری باید انجام دهید. در اینجا ما با چیزی سروکار داریم که در آن تصور کمتری از آنچه قرار است اتفاق بیفتد و در مورد آن چه باید بکنیم، داریم؛ و بنابراین،‌ای کاش یک نوع دستورالعمل ساده داشتم که اگر این کار را انجام دهید، همه چیز درست می‌شود. اما من این کار را نمی‌کنم. به ویژه با توجه به تهدید وجودی خارج شدن از کنترل و تحت کنترل گرفتن، من فکر می‌کنم ما نوعی نقطه انشعاب در تاریخ هستیم که در چند سال آینده باید بفهمیم آیا راهی برای مقابله با آن وجود دارد یا خیر. بنابراین، من فکر می‌کنم در حال حاضر بسیار مهم است که مردم روی این موضوع کار کنند که چگونه کنترل را حفظ کنیم؟ ما باید تلاش زیادی برای تحقیق انجام دهیم. من فکر می‌کنم یک کاری که دولت‌ها می‌توانند انجام دهند این است که شرکت‌های بزرگ را مجبور کنند که منابع بیشتری را صرف تحقیقات ایمنی کنند. به طوری که، برای مثال، شرکت‌هایی مانند اُپن‌ای‌آی OpenAI نتوانند تحقیقات ایمنی را بی ارزش از نظر بگذرانند.

اسمیت: آیا مشابهتی با انقلاب زیست فناوری وجود دارد که خود فناوری‌های زیستی در آن کنفرانس‌های Asilomar دور هم جمع شدند و نشستند و گفتند خطر بالقوه اینجا وجود دارد و ما نیاز داریم، خودمان روی آن کار کنیم؟

هینتون: بله. من فکر می‌کنم شباهت‌هایی وجود دارد و فکر می‌کنم کاری که آنها انجام دادند بسیار خوب بود. متأسفانه کاربرد‌های عملی بسیار بیشتری از هوش مصنوعی وجود دارد. برای چیز‌هایی مانند شبیه‌سازی که زیست شناسان سعی در کنترل آن داشتند؛ و بنابراین، من فکر می‌کنم که خیلی سخت‌تر خواهد بود. اما فکر می‌کنم که زیست‌شناسان، کاری که انجام دادند، مدل خوبی برای بررسی است. جالب است که آنها توانستند به توافق برسند و دانشمندان این کار را انجام دادند.

اسمیت: بنابراین، برای مثال در مورد مدل‌های بزرگ زبانی، چیزی که فکر می‌کنم به ترس شما دامن می‌زند این است که احساس می‌کنید این مدل‌ها بسیار نزدیک‌تر از آن چیزی هستند که بسیاری می‌گویند. وقتی صحبت از تاثیر جایزه نوبل در این زمینه به میان می‌آید، فکر می‌کنید تفاوتی ایجاد می‌کند؟

هینتون: بله، من فکر می‌کنم این تفاوت ایجاد خواهد کرد.

اسمیت: آیا نگران این هستید که مردم شما را جدی نگیرند؟

هینتون: یک مکتب کامل از زبان‌شناسی وجود دارد که از چامسکی می‌آید و فکر می‌کند که کاملا بیهوده است که بگوییم این چیز‌ها می‌فهمند، و آنها اصلا زبان را مانند ما پردازش نمی‌کنند. من فکر می‌کنم این مکتب اشتباه می‌کند. من فکر می‌کنم اکنون واضح است که شبکه‌های عصبی در پردازش زبان بسیار بهتر از هر چیزی هستند که توسط مکتب زبان‌شناسی چامسکی تولید شده است. اما هنوز بحث‌های زیادی در مورد آن وجود دارد، به ویژه در میان زبان شناسان.

اسمیت: می‌خواهم برگردم به شرایطی که شما این خبر را دریافت کردید، در اتاق هتل خود، در نیمه‌های شب. از برخی جهات، مکانی نسبتا خلوت برای شنیدن اخبار. کسی نیست که به او روی بیاوریم، به نوعی در آغوش بگیریم و جشن بگیریم.

هینتون: خوب، من اینجا با شریک زندگی‌ام هستم؛ و او بسیار هیجان زده است.

اسمیت: بسیار خوب. باز هم بسیار تبریک می‌گویم.

هینتون: متشکرم.

اسمیت: خدانگهدار.

هینتون: خدانگهدار.