نگاهی فناوری امنیت پرواز
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، براساس تصاویر منتشر شده از هواپیمایی آذربایجانی که در مسیر عبور به سمت حریم هوایی روسیه در خاک قزاقستان سقوط کرد، اکثر مسافرانی که در حادثه سقوط هواپیمای آذربایجانی جان سالم به در بردند، در قسمت عقب هواپیما نشسته بودند.
آمار نشان می‌دهد افرادی که در قسمت‌های انتهایی هواپیما می‌نشینند، شانس بیشتری برای زنده ماندن در حوادث هوایی دارند.
بر اساس آمار، احتمال نجات افرادی که در قسمت‌های پشتی هواپیما نشسته‌اند، در حوادث هوایی بیشتر است. همه بازماندگان حادثه اخیر نیز در این قسمت از هواپیما قرار داشتند.
یک فروند هواپیمای امبرائر ۱۹۰ خطوط هوایی آذربایجان که از باکو به گروزنی روسیه پرواز می‌کرد، اوایل روز چهارشنبه در آکتائوی قزاقستان با ۶۹ سرنشین سقوط کرد.
قنات بوزیمبایف، معاون نخست‌وزیر قزاقستان گفت که در مجموع ۳۸ نفر در این سانحه هوایی جان خود را از دست داده‌اند.
وزارت امور اضطراری قزاقستان ابتدا اعلام کرد که ۲۵ نفر از سقوط هواپیما جان سالم به در برده‌اند، اما با ادامه عملیات جست‌وجو و نجات در محل سقوط، تعداد قربانیان احتمالی کاهش پیدا کرد و تعداد نجات‌یافتگان را به ۲۷، ۲۸ و سپس به ۲۹ نفر تغییر داد.
فناوری‌های امنیت پرواز و ایمنی هواپیما مجموعه‌ای از فناوری‌ها، سیستم‌ها و روش‌هایی هستند که برای تضمین ایمنی مسافران، خدمه و هواپیما در طول پرواز طراحی شده‌اند. این فناوری‌ها در سه حوزه اصلی قابل تقسیم‌بندی هستند: پیشگیری از حادثه، مدیریت بحران در صورت بروز مشکلات، و ارتقاء امنیت در برابر تهدیدات.
۱. فناوری‌های پیشگیری از حادثه
- سیستم‌های ناوبری پیشرفته: استفاده از GPS و سیستم‌های ناوبری ماهواره‌ای برای هدایت دقیق هواپیما.
- کنترل ترافیک هوایی: سیستم‌های مدرن راداری و ارتباطی برای مدیریت ترافیک هوایی و جلوگیری از برخورد هواپیماها.
- حسگرهای پیشرفته: حسگرهای هوایی برای شناسایی شرایط آب‌وهوایی، توربولانس‌ها، یا وجود موانع در مسیر پرواز.
- سیستم هشدار نزدیک شدن زمین (GPWS): هشدارهای صوتی و بصری در صورت نزدیکی بیش از حد به زمین یا موانع.
- پایش وضعیت موتور و تجهیزات: حسگرها و سیستم‌های الکترونیکی برای پایش عملکرد موتور و سایر سیستم‌های حیاتی هواپیما.
۲. فناوری‌های مدیریت بحران
- سیستم‌های خودکار خلبانی (Autopilot): امکان کنترل خودکار هواپیما در شرایط اضطراری.
- سیستم اطفاء حریق: در بخش‌های مختلف هواپیما (مانند موتور و کابین)، برای جلوگیری از گسترش آتش.
- جعبه سیاه (Flight Recorder): ثبت اطلاعات پرواز و مکالمات کابین برای تحلیل در صورت بروز حادثه.
- چتر نجات هواپیماهای سبک: برخی از هواپیماهای کوچک مجهز به سیستم چتر نجات برای کاهش آسیب در هنگام سقوط.
۳. فناوری‌های امنیتی
- کنترل دسترسی به کابین خلبان: درب‌های مقاوم و قفل‌های الکترونیکی برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز.
- سیستم‌های نظارتی و دوربین‌ها: برای پایش داخل هواپیما و اطراف آن.
- تشخیص مواد خطرناک: اسکنرها و دستگاه‌های تشخیص مواد منفجره یا خطرناک در فرودگاه.
- امنیت سایبری: حفاظت از سیستم‌های الکترونیکی و نرم‌افزارهای هواپیما در برابر حملات سایبری.
۴. پیشرفت‌های آینده
- هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی: برای پیش‌بینی مشکلات احتمالی و کمک به خلبان‌ها در تصمیم‌گیری بهتر.
- پهپادهای ایمنی و امدادی: استفاده از پهپادها برای شناسایی موقعیت حادثه یا کمک به عملیات امداد و نجات.
- شبکه‌سازی هوشمند: ارتباط بلادرنگ هواپیماها با هم و با مراکز کنترل زمینی برای هماهنگی بهتر.
این فناوری‌ها نه‌تنها ایمنی پروازها را بهبود بخشیده‌اند، بلکه باعث افزایش اعتماد عمومی به حمل‌ونقل هوایی شده‌اند.
ارسال نظرات