حیا را پاسکاری نکنید/ «دومینوی نمایش بی حیایی» اینبار به فرودگاه مهرآباد رسید

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، جرم همان جرم است، صحنه آشناست، میزانسن همان و لوکیشن اما اینبار در فرودگاه مهر آباد است. مثل همیشه ویدیو از ابتدا ماجرا را روایت نمی کند و زنی بی حجاب جیغ می کشد و معلوم نیست که سر  چه کسی و برای چه موضوعی؟ قصد اما مشخص است و دوربین هم همراه سوژه حمله زن بی حجاب به روحانی که منتظر پروازش است را روایت می کند. 

کلکسیون بی‌قانونی

جدای از بی حجابی، توهین ها و فحاشی در انظار عموم که هر کدام جرمی جداگانه هستند، سوژه تصمیم می گیرد کلکسیون بی قانونی را با حمله کردن به مسافران فرودگاه تکمیل تر کند.  مسافران با تعجب صحنه را نظاره می کنند و اما حرکت ادامه دارد، زن بی حجاب به روحانی حمله ور می شود و عمامه وی را از سر مرد می کشد و از عمامه به جای شال روی سر خودش استفاده می کند. 

ویدیوهایی که نیمه‌تمام روایت می‌شوند

این پایان ماجرا نیست و او همچنان فریاد کشان طول سالن ترمینال را طی می کشد و گویی تازه موتورش برای معرکه به پا کردن، راه افتاده است. مثل همیشه ویدیو اما پایان ماجرا را هم نشان نمی دهد و همینجا تصویر کات می شود. 

این ویدیو نیز در کنار سایر ویدیو های مشابه و قاب های عکسی از شهدای امر به معروف و نهی از منکر  در 32 نسخه تقدیم به همه 32 دستگاهی که در حوزه حجاب و عفاف وظایف ایجابی و فرهنگی دارند. اگر لازم است نام ببریم.... 

رونوشتی برای دستگاه‌های متولی: آنقدر حجاب را گردن نگرفتید، که عمامه را به سر کشیدند

مشخص نیست که چندبار دیگر، چندین شهروند دیگر باید آسیب ببینند تا این دستگاه ها فکری به حال وضعیت فاجعه آفرین حجاب و عفاف بکنند و از پاسکاری همیشگی دست بکشند. رونوشتی صریح به دستگاه های متولی: اعزه آنقدر وضعیت حجاب را گردن نگرفتید، که در فرودگاه مهرآباد عمامه یک روحانی را به سر گرفتند.  

شهدای امر به معروف و نهی از منکر جانشان را از دست دادند و بعد از چند سال هنوز بنیاد ها آنهارا «شهید» شناسایی نکرده اند. شهدای امر به معروف و نهی از منکر رفتند تا حیا در جامعه نهادینه شود، نه اینکه هرروز قسمت جدیدی از سریال بی جیایی را در فرودگاه و بقالی و کوچه خیابان ببینیم. نه اینکه بی حجاب ها حق به جانب جرم کنند و معرکه بگیرند.

دستگاه های متولی عزیز بارها از این دم زدید که امر به معروف و نهی از منکر باید در چارچوبی قانونی انجام شود و قواعدی دارد؟ کدامتان این چارچوب را داشتید؟ کدامتان اصلا قواعدی منتشر کردید؟  دست امر به معروف را بسته اید و دست منکر و امر به منکر را باز گذاشته اید. 

دلمان به چه خوش باشد؟ 

مشخص است تازمانی که این وضعیت و این بیخیالی دستگاه هایی که از هیچ حادثه ای درس نمیگیرند و گویی حجاب فقط یک هفته در سال برایشان موضوع مهمی است، این سریال بی حیایی ادامه دار خواهد بود و از سکانس های بی حیایی این افراد، خوراک بیشتری برای اینترنشنتال ها فراهم می شود. یک روز یکی در دانشگاه عریان می شود، میگویند مشکل روانی داشت، روز دیگر کنسرت مجازی نیمه عریان میگیرند،  یک روز بی حجاب روی صحنه جایز شبه ادبی میدهند و می گویند، سالخورده بود و همینطور چرخه نرمالایز کردن بی حجابی را در رسانه ها دنبال میکنند و ما هنوز اندرخم یک کوچه ایم. 

نظارت چه می شود؟ هنجار شناسی چه می شود؟ اذهان جوانان ایرانی چه می شود؟ هیچی! یادمان باشد در ایرانی زندگی می کنیم که باید به مسئول وزارتخانه ای که متولی ارشاد و فرهنگ است متذکر شویم که «پست خواننده زن نیمه عریانی که به قول خودتان غیرمجاز کنسرت گذاشته را لایک نکن  و یا بعد از اینکه شایعه و شائبه در این مورد برایت پیش آمد عمل انجام شده را محکوم کن تا  به سهم خودت جلوی ترویج آن را به عنوان متولی هنری وزارت ارشاد گرفته باشی! ». بی مسئولیتی اعزه سطح مطالبات را هم به زیر کشیده وگویی مطالبات مردمی در این حوزه ناامید از دستاورد و اصلاح کلان، دلشان به چنین موضوع کوچکی هم خوش نیست که حداقل مسئول  مملکت، بی حجاب ها را پروموت نکند.