در آیین افتتاحیه چهاردهمین دوره مسابقه ماشین‌های شیمیایی در دانشگاه شریف مطرح شد؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علیرضا صدیقی‌زاده، مدیرعامل یکی از شرکت‌های دانش بنیان و استاد مدعو دانشگاه صنعتی شریف در آیین افتتاحیه چهاردهمین دوره مسابقه ماشین‌های شیمیایی (کمیکار) که در دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف در حال برگزاری است، ضمن تبریک روز مهندس، گفت: خوشحالم که در مکان علمی کشور هستیم و اعلام می‌کنم که برای حمایت از اعزام تیم‌های ایرانی به رویداد‌های خارج کشور ما آمادگی داریم تا از آنها حمایت کنیم و هزینه‌های برگزیدگان را تامین خواهیم کرد.
وی افزود:ای کاش این گونه مسابقات در تعداد بیشتر و در مکان‌های بزرگتر برگزار می‌شد، چون جای برگزاری چنین مسابقاتی در کشور خالی است و این حوزه مظلوم واقع شده‌اند و امیدواریم با حمایت‌ها و برنامه‌ریزی‌های مناسب این گونه رویداد‌ها را در سطح ملی و جهانی برگزار کنیم.
صدیقی‌زاده با اشاره به فعالیت‌های تحقیقاتی در حوزه پتروشیمی، اظهار کرد: باید مسأله ارتباط با دانشگاه‌ها تبیین شود. حقیقت این است که امروزه و در حال حاضر رابطه صنعت و دانشگاه از جنس مسؤولیت‌های اجتماعی است و این به شدت غلط است و در این زمینه اولین سؤالی که می‌شود، این است چرا باید از رویکرد مسؤولیت اجتماعی، صنعت به دانشگاه‌ها کمک کند؟ مسؤولیت اجتماعی مربوط به نهاد‌هایی همچون کمیته امداد امام خمینی (ره) است.
مدیر عامل یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان، رابطه صنعت و دانشگاه را مکمل یکدیگر دانست و خاطر نشان کرد: در این شرایط باید هر دو به هم کمک کنند، چون کار صنعت و دانشگاه مکمل یکدیگر است.
وی با اشاره به توسعه دفاتر ارتباط صنعت و دانشگاه در دانشگاه‌ها با طرح این سؤال که چرا این دو نهاد با هم آشنا نمی‌شوند، ادامه داد: علت این است که ما زبان همدیگر را نمی‌فهمیم، دانشگاهیان و صنعتی‌ها هر کدام با بینش‌های خودشان کار می‌کنند و هنوز کسی نتوانسته این ادبیات را برای همدیگر ترجمه کند.
صدیقی‌زاده ادامه داد: در نتیجه این رویکرد، مشکلات این حوزه نه تنها حل نشده است و به هم نزدیک نشدیم، بلکه روز به روز از همدیگر فاصله می‌گیریم.
وی تاکید کرد: در جامعه شاهدم که سؤال می‌شود چرا دانشجویان با استعداد بعد از فراغت از تحصیل از کشور می‌روند، جواب من این است که اگر آنها نباید از کشور بروند؟ مگر ما برای آنها چه کردیم که تمایل به ماندن داشته باشند. حقیقت مطلب این است که هنوز ما نتوانستیم زبان دانشگاه را در صنعت و زبان صنعت را در دانشگاه ترجمه کنیم، چون ما دو گروه در دو اتمسفر مختلف سیر می‌کنیم.
این استاد مدعو دانشگاه صنعتی شریف جنس کار در دانشگاه را آگاهی بخشی دانست و گفت: جنس مورد تمایل صنعت از نوع نیاز است و اگر آن آگاهی تبدیل به نیاز شود، نیاز‌های بخش صنعتی مرتفع می‌شود.
مدیر عامل یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان با اشاره به تفاوت‌های آیین‌نامه‌های صنعت و دانشگاه، اظهار کرد: بررسی‌ها نشان می‌دهد انتهای کار دانشگاه با ابتدای شروع کار در صنعت حداقل چند پله فاصله هست، چون در نهایت صنعت در صورتی می‌تواند پول خرج کند و جنبه مسؤولیت اجتماعی نداشته باشد که یا تولید افزایش یابد و یا هزینه‌ها کاهش یابد و یا پایداری تولید حاصل شود و اگر این آگاهی تبدیل به یکی از این سه راهکار نشود و یکی از این نیاز‌ها را برطرف نکند، چرا باید صنعت وارد همکاری با دانشگاه شود، چون مسؤولیت اصلی صنعتی سه مورد افزایش تولید، کاهش هزینه‌ها و پایداری تولید است.
صدیقی‌زاده، برگزاری مسابقه کمیکار را تبدیل آگاهی به رفع نیاز توصیف کرد و ادامه داد: ولی سؤال اساسی این است که چه کسی از این رقابت حمایت کرده است؟ چه کسی تضمین کرده و بیمه کرده است؟ تا زمانی که این گپ‌ها حل نشود، نه ما می‌توانیم دانشجویان را در کشور بعد از فارغ‌التحصیلی نگه داریم و نه می‌توانیم این فاصله را جبران کنیم.
وی اظهار کرد: دانشجویان باید برای رفع نیاز صنعت گام بردارند و نباید بگویند روش ما این است، بلکه باید روش‌ها را تغییر دهند، همانطور که صنعت باید روش خود را تغییر دهد تا به هم برسند. ولی ما از همدیگر داریم فاصله می‌گیریم.
وی افزود: از این رو تاکید می‌کنم اگر آگاهی تبدیل به رفع نیاز نشود، کسی تحویل نمی‌گیرد و قطعا پارک کارآفرینی حتما با این هدف تشکیل شده و باید این گپ حل شود و وقتی این فاصله جبران شود، قطعا مشکلات این حوزه حل می‌شود.
ارسال نظرات