به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در تبلیغات رسانه های غربی با مقدمه هایی برخورد می کنیم که می نویسد جهان خود را آماده کرده تا در هشتم مارس، روز جهانی زن، راه‌های تازه‌ای برای تحقق برابری جنسیتی پیدا کند و جمعیت تازه‌تری را با خود همراه کند و هر اراده ای در مقابلش قرار گیرد به طبقه بندی در گروه های ضد فرهنگی حواله شود.
8 مارس مطابق 18 اسفند با نامگذاری « روز زن » غربی که فرا می رسد گروه های فعال تمدن به اصطلاح جهانی در این زمینه به حقوق فراموش شده زنان اشاره می کنند و هر کشوری که از الگوهای آنان تبعیت نکند در بسته های حقوق بشری، زن ستیزی و ... به بحث و مناظره و برخوردهای مختلف موکول می شوند.
به زعم غرب آنچه در روز زن بر علیه ایران تبلیغ می شود این است که در ایران در روز، فرصتی برای تاکید بر مبارزات زنان برای دستیابی به حقوق برابر باشد و چنین القا می شود که در ایران، این مناسبت همواره با محدودیت‌ها و سرکوب‌های گسترده همراه بوده است.
از نظر تمدن غرب مباحثی مانند دیه و ارث بر اساس قوانین اسلامی که در ایران اجرا می‌شود، نوعی اجحاف در حق زنان است یا اینکه در حق ولایت بر فرزندان گفته می شود که مادران ایرانی، برخلاف پدران، حق ولایت قانونی بر فرزندان خود را ندارند و این موارد اجحاف در حقوق زنان تلقی می شود و مممنوعیت خروج از کشور، ممنوعیت آوازخوانی و ...
اگر در کشوری مانند ایران به نقش مادری زنان تاکید شود گفته خواهد شد که حاکمیت تلاش می‌کند نقش زنان را در چارچوب سنتی مادر و همسر تعریف کند و دیگر توانایی‌های آنان را نادیده بگیرد؛ اگر به حجاب تاکید شود آن را یکی از اصلی‌ترین میدان‌های مبارزاتی زنان ایرانی برای کسب حقوق برابر در کلیشه هایی مانند «حجاب اجباری» به رخ می کشند.
ارسال نظرات