دانشمندان ممکن است یک معمای سنگ فضایی گیج کننده را حل کرده باشند

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یک تیم بین‌المللی از دانشمندان دانشکده زمین و علوم سیاره‌ای دانشگاه کرتین، مرکز بین‌المللی نجوم رادیویی (ICRAR)، رصدخانه پاریس و غیره، برای یافتن پاسخ، کره زمین را جست‌و‌جو کردند. محققان که امروز در Nature Astronomy منتشر شد، نزدیک به ۸۵۰۰ برخورد شهاب‌سنگ و شهاب‌سنگ را با استفاده از داده‌های ۱۹ شبکه رصد گلوله آتشین در ۳۹ کشور تجزیه و تحلیل کردند که این مطالعه جامع‌ترین مطالعه در نوع خود است.

هادرین دویل پویکس از مرکز علوم و فناوری فضایی کرتین و موسسه نجوم رادیویی کورتین (CIRA) گفت که این تیم کشف کردند جو زمین و خورشید مانند فیلتر‌های غول پیکر عمل می‌کنند و شهاب سنگ‌های شکننده و غنی از کربن (کربن دار) را قبل از رسیدن به زمین از بین می‌برند.

دکتر Devillepoix گفت: ما مدتهاست که مشکوک بودیم که مواد ضعیف و کربنی در ورود به اتمسفر زنده نمی‌مانند.

آنچه این تحقیق نشان می‌دهد این است که بسیاری از این شهاب‌سنگ‌ها حتی به این فاصله هم نمی‌رسند: وقتی از نزدیکی خورشید می‌گذرند، از گرم شدن مکرر جدا می‌شوند.

آنهایی که از پختن در فضا زنده می‌مانند، احتمالاً از جو زمین نیز عبور می‌کنند.

شهاب‌سنگ‌های کربنی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند، زیرا حاوی آب و مولکول‌های آلی هستند - اجزای کلیدی مرتبط با منشا حیات روی زمین.

دکتر پاتریک شوبر رصدخانه پاریس گفت این یافته‌ها نحوه تفسیر دانشمندان از شهاب‌سنگ‌های جمع‌آوری‌شده را تغییر شکل می‌دهد.

دکتر شوبر گفت: شهاب‌سنگ‌های غنی از کربن برخی از ابتدایی‌ترین مواد شیمیایی هستند که می‌توانیم مطالعه کنیم – آنها حاوی آب، مولکول‌های آلی و حتی اسید‌های آمینه هستند.

با این حال، ما آنقدر تعداد کمی از آنها را در مجموعه‌های شهاب‌سنگ خود داریم که در معرض خطر داشتن تصویری ناقص از آنچه در فضا وجود دارد و چگونه بلوک‌های سازنده حیات به زمین رسیده‌اند.

درک اینکه چه چیزی فیلتر می‌شود و چرا برای بازسازی تاریخ منظومه شمسی ما و شرایطی که حیات را ممکن کرده است، کلیدی است.

این مطالعه همچنین نشان داد که شهاب‌سنگ‌هایی که در اثر اختلالات جزر و مدی ایجاد می‌شوند - زمانی که سیارک‌ها از رویارویی نزدیک با سیارات جدا می‌شوند - به‌ویژه شکننده هستند و تقریباً هرگز از ورود به اتمسفر جان سالم به در نمی‌برند. دکتر شوبر گفت: «این یافته می‌تواند بر مأموریت‌های آینده سیارک‌ها، ارزیابی‌های خطر برخورد و حتی تئوری‌هایی در مورد اینکه چگونه زمین آب و ترکیبات آلی خود را برای شروع حیات به دست آورده است، تأثیر بگذارد.

سایر مؤسسات درگیر در این مطالعه مؤسسه نجوم آکادمی رومانیایی، موزه ملی تاریخ ملی و دانشگاه اکس مارسی بودند.

این مطالعه با بودجه مرکز بین المللی تحقیقات نجوم رادیویی حمایت شد.