ماجرای دیدار سَدیر و امام محمد باقر (ع) در مسجدالحرام

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، «سَدیر» می‌گوید: امام باقر علیه‌السلام وارد مسجد الحرام می‌شد در حالی که من بیرون می‌رفتم. امام علیه‌السلام دست مرا گرفت، سپس رو به خانۀ کعبه کرد و فرمود:

یَا سَدِیرُ إِنَّمَا أُمِرَ النَّاسُ أَنْ یَأْتُوا هَذِهِ الْأَحْجَارَ فَیَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یَأْتُونَا فَیُعْلِمُونَا وَلَایَتَهُمْ لَنَا وَهُوَ قَوْلُ اللَّهِ‏ -وَإِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ‏ وَآمَنَ وَعَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى- ثُمَّ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ إِلَى وَلَایَتِنَا ثُمَّ قَالَ یَا سَدِیرُ فَأُرِیکَ الصَّادِّینَ‏ عَنْ دِینِ اللَّهِ ثُمَّ نَظَرَ إِلَى أَبِی حَنِیفَةَ وَسُفْیَانَ الثَّوْرِیِّ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ وَهُمْ حَلَقٌ فِی الْمَسْجِدِ فَقَالَ هَؤُلَاءِ الصَّادُّونَ عَنْ دِینِ اللَّهِ بِلَا هُدًى مِنَ اللَّهِ وَلَا کِتَابٍ مُبِینٍ إِنَّ هَؤُلَاءِ الْأَخَابِثَ لَوْ جَلَسُوا فِی بُیُوتِهِمْ فَجَالَ النَّاسُ فَلَمْ یَجِدُوا أَحَداً یُخْبِرُهُمْ عَنِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَتَعَالَى وَعَنْ رَسُولِهِ حَتَّى یَأْتُونَا فَنُخْبِرَهُمْ عَنِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَتَعَالَى وَعَنْ رَسُولِهِ؛‌ای سدیر! همانا خداوند به مردم دستور داده که به سراغ این سنگ‌ها (کعبه) بیایند و به دور آن طواف کنند، سپس نزد ما بیایند و ولایت خود را نسبت به ما اعلام کنند؛ و این است معنای سخن خداوند متعال:

«و من البته بسیار آمرزنده‌ام برای کسی که توبه کند، و ایمان بیاورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت یابد» (طه/۸۲).

سپس با دستش به سینه‌اش اشاره کرد و فرمود: یعنی به سوی ولایت ما هدایت یابد.

سپس فرمود:‌ای سدیر! آیا کسانی را که مردم را از دین خدا باز می‌دارند، به تو نشان دهم؟

آنگاه نگاه کرد به «ابوحنیفه» و «سفیان ثوری» در آن زمان که در مسجد حلقه‌هایی از بحث و درس تشکیل داده بودند، و فرمود:

اینها کسانی هستند که بدون هدایت از سوی خدا و بدون کتابی روشن، مردم را از دین خدا باز می‌دارند.

همانا این افراد خبیث، اگر در خانه‌هایشان می‌نشستند و مردم کسی را نمی‌یافتند که از خدا و رسولش برایشان بگوید، آنگاه نزد ما می‌آمدند و ما به آنان از خداوند تبارک و تعالی و پیامبرش صلّی‌الله‌علیه‌وآله خبر می‌دادیم.