شکست قطعنامه آتش‌بس در شورای امنیت / ایالات متحده شریک جرم نسل کشی در غزه

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، در پی شدت گرفتن بحران انسانی در غزه و ادامه درگیری‌ها که جان هزاران غیرنظامی فلسطینی را گرفته است، شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه‌ای را مطرح کرد که خواستار "آتش‌بس فوری، بی‌قید و شرط و دائمی" در غزه بود. این قطعنامه که با حمایت ۱۴ کشور دیگر از جمله روسیه، چین، فرانسه، و بریتانیا همراه بود، در نهایت با وتوی ایالات متحده روبرو شد. این اقدام از سوی واشنگتن بار دیگر نشان داد که سیاست‌های آن در قبال بحران غزه به جای حل مشکل، بر تشدید تنش‌ها و بحران‌ها در منطقه افزوده است.

قطعنامه پیشنهادی و درخواست‌های آن

پیش‌نویس قطعنامه که توسط کشورهای الجزایر، دانمارک، یونان، گویانا، پاکستان، پاناما، جمهوری کره، سیرالئون، اسلوونی و سومالی، که به طور جمعی به عنوان "E-10" شناخته می‌شوند، ارائه شده بود، خواستار "آتش‌بس فوری، بی‌قید و شرط و دائمی" در غزه بود و از تمامی طرف‌ها می‌خواست که این آتش‌بس را رعایت کنند. این قطعنامه همچنین نگرانی عمیق خود را از وضعیت "فاجعه‌بار انسانی" در غزه ابراز کرد که پس از ماه‌ها بلوکه شدن تقریباً کامل کمک‌های بشردوستانه از سوی اسرائیل، زندگی بسیاری از فلسطینی‌ها را در خطر قرار داده است.

در ادامه، این قطعنامه خواستار "آزادسازی فوری، با کرامت و بی‌قید و شرط همه گروگان‌های تحت اسارت حماس و گروه‌های دیگر" شد و از جامعه بین‌المللی خواست که تمامی طرف‌ها را به رعایت قوانین بین‌المللی، از جمله حقوق بشر و حقوق انسانی، ملزم کنند.

ایالات متحده و وتوی قطعنامه: یک حرکت غیرقابل قبول

اما ایالات متحده با وتوی این قطعنامه، نشان داد که هیچ تمایلی به حمایت از آتش‌بس و پایان دادن به بحران غزه ندارد. دوروتی شیا، نماینده موقت ایالات متحده در سازمان ملل، پیش از رأی‌گیری این پیش‌نویس قطعنامه را "غیرقابل قبول" توصیف کرد و گفت: "ایالات متحده از هیچ اقدامی که حماس را محکوم نکند و از آن نخواهد که سلاح‌هایش را کنار بگذارد و غزه را ترک کند، حمایت نخواهد کرد."

این موضع آمریکا نشان می‌دهد که برای واشنگتن اولویت‌ها در منطقه تنها حمایت از اسرائیل است و نه حمایت از حقوق بشری و پایان دادن به رنج‌های انسانی. در حالی که بسیاری از کشورهای جهان بر لزوم توقف فوری درگیری‌ها و حل بحران بشردوستانه تأکید دارند، ایالات متحده همچنان بر حفظ وضعیت موجود و حمایت از سیاست‌های اسرائیل پافشاری می‌کند.

تأثیرات وتو بر بحران انسانی در غزه

در حالی که قطعنامه پیشنهادی از سوی شورای امنیت به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان یک گام برای کاهش درگیری‌ها و کمک به مردم غزه تلقی می‌شد، وتوی ایالات متحده به‌طور مستقیم به این امر آسیب زد. بحران انسانی در غزه با ادامه جنگ و محدودیت‌های شدید در دسترسی به کمک‌های بشردوستانه رو به وخامت می‌رود. آژانس‌های سازمان ملل هشدار می‌دهند که وضعیت به سرعت در حال بدتر شدن است، به‌طوری که خطر قحطی و فروپاشی کامل خدمات بهداشتی در غزه جدی شده است.

توم فلتچر، رئیس امداد سازمان ملل در روز چهارشنبه گفت: "دنیا هر روز، صحنه‌های وحشتناکی از فلسطینی‌هایی را می‌بیند که در غزه تنها در تلاش برای خوردن، مورد تیراندازی، مجروح یا کشته می‌شوند." این تصویر وحشتناک از آنچه که در غزه می‌گذرد، حاصل حمایت‌های ایالات متحده از اسرائیل است که هرگونه تلاش برای پایان دادن به بحران را متوقف می‌کند.

واکنش‌های جهانی: انتقاد از ایالات متحده

پس از وتو، بسیاری از کشورهای عضو شورای امنیت، از جمله پاکستان و چین، به شدت از ایالات متحده انتقاد کردند. فو کونگ، سفیر چین در سازمان ملل گفت: "نتیجه رأی‌گیری امروز بار دیگر نشان می‌دهد که دلیل اصلی ناتوانی شورا در مهار درگیری‌ها در غزه، مانع‌تراشی مکرر ایالات متحده است."

این واکنش‌ها نشان می‌دهند که کشورهای دیگر نگران پیامدهای سیاست‌های ایالات متحده هستند و بر این باورند که ادامه پشتیبانی بی‌قید و شرط از اسرائیل تنها به گسترش رنج‌ها و آسیب‌های انسانی در غزه منجر می‌شود. برای بسیاری از کشورها، ایالات متحده باید در جهت منافع انسانی و برقراری صلح در منطقه گام بردارد، نه این که تنها به حمایت از اسرائیل ادامه دهد.

ایالات متحده در برابر خواسته‌های جهانی ایستاده است

در نهایت، وتوی ایالات متحده در برابر قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل، نه تنها بر عمق شکاف‌های بین‌المللی در قبال بحران غزه تأکید دارد، بلکه نشان می‌دهد که سیاست‌های ایالات متحده در حمایت از اسرائیل و عدم توجه به وضعیت انسانی در غزه همچنان اولویت دارد. این در حالی است که بسیاری از کشورها خواستار توقف درگیری‌ها و رسیدگی به وضعیت انسانی در غزه هستند. ایالات متحده باید این رویکرد خود را بازنگری کرده و از حقوق بشر و صلح در منطقه حمایت کند، نه تنها از یک طرف درگیر که باعث تشدید بحران‌های انسانی شده است.