راست قامتان هفتم تير؛ جاودانه‌ترين دلير مردان انقلاب

گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ حدود ساعت21:7 دقيقه هفتم تير ماه 1360، دو بمب بسيار قوي در محل دفتر مركزي حزب جمهوري اسلامي منفجر شد كه بر اثر شدت انفجار تمامي سقف ساختمان فرو ريخت و موجب به شهادت رسيدن شهيد مظلوم آيت الله دكتر سيد محمد حسيني بهشتي و 72 تن از شخصيت هاي سياسي، مذهبي شد.

در آن شب يك بار ديگر ددمنشان جهان خوار از پشت بر قامت استوار مردان خدا خنجر كوفتند و به گمان خود كوشيدند كه ميدان را تهي كنند و قامت استوار ملتي را كه چنين به پاخاسته بود در هم شكنند، اما هر قطره خوني كه چكيد گواه بر پايدار جنايت جهان خواران شد و هر مردي كه در خون غلطيد هزار مرد را استوارتر و مصمم تر راهي ميدان كرد؛ ميداني كه نيروي اهريمني باطل در برابر حق جز شكست ره به جايي نخواهد جست.

 

در سال 1332 در تهران متولد شد. فلسفه و منطق را نزد استاد شهيد مطهري و تحصيلات جديد را در رشته پزشكي دانشگاه مشهد ادامه داد. در دوران دانشجويي كتابخانه اسلامي خوابگاه دانشگاه مشهد را راه اندازي كرد و براي نخستين بار جلسات دعاي كميل را در كنار مبارزات سياسي رايج ساخت.

وي جلسات سخنراني پرباري با عنوان «صراط مستقيم» داشت كه دانشجويان و مردم عادي با اشتياق از آن استقبال مي كردند.

بعد از اخذ مدرك دكتري «مجمع تفكرات شيعي» را در تهران پايه گذاري كرد و مبارزات موثري را در برابر خطوط و تفكرات انحرافي پي گرفت.

فعاليت هاي سياسي اش در مشهد او را به عنوان يك چهره مبارز و محبوب در ميان مردم مشهور كرد و در حالي كه فقط 29 سال داشت با اكثريت قاطع آرا مردم به مجلس شوراي اسلامي راه يافت. وي نيز در واپسين امتحان الهي اش به جمع شهداي هفتم تير ماه شصت پيوست و كربلايي شد.

 

در سال 1311 در تهران زاده شد. كار و تحصيل را از پي هم دنبال كرد و در سال 1330 به اتفاق شهيد حاج صادق اماني گروه شيعيان را بنيان نهاد پس از اعدام انقلابي حسنعلي منصور دو سال در زندان ماند و در سال 1355 با شهيد اندرزگو يك گروه ضربت عليه رژيم شاه را سامان داد.

با شهادت اندرزگو مجددا به زندان افتاد و بعد از آزادي براي نخستين بار در يك سخنراني در حرم حضرت عبدالعظيم از بنيانگذار جمهوري اسلامي به عنوان امام خميني ياد كرد.

از رهبران راهپيمايي هاي بزرگ و از مسئولان كميته استقبال و حفاظت اقامتگاه امام بود در دولت شهيد رجايي به عنوان معاون هماهنگي و پارلماني وزارت بازرگاني برگزيده شد و در هفتم تيرماه 1360 به شهداي كربلاي ايران پيوست.

 

در سال 1331 در اصفهان زاده شد و فرزند آيت الله اژه اي از مجتهدين عالي قدر اصفهان بود. در حوزه و دبيرستان تحصيلاتش را ادامه داد و ليسانس روانشناسي و فلسفه از دانشگاه اصفهان دريافت كرد. يكي از شاگردان خصوصي شهيد بهشتي بود و بعدها در كانون علمي تربيتي جهان است و مسجد امام علي (ع) اصفهان به فعاليت پرداخت.

فرصت در غروب و نقد گذرايي بر شناخت از دستاوردهاي همين فعاليت است.

 

به اتفاق علي اكبر پرورش شهيد هاشمي نژاد و شهيد محمد منتظري به ليبي سفر كرد و با معمر قذافي و چهره هاي انقلاب ليبي آشنا شد.

از آثار او «ايمان به ديدگاه قرآن»، «صبر از ديدگاه قرآن»، «انسان از ديدگاه قرآن»، «دومين رمضان»، «شب قدر»، «فقيه از ديدگاه اسلام»، «توحيد براي جوانان»، «روانشناسي» و «فلسفه» را مي توان نام برد. نام اين استاد ارجمند نيز در قاموس شهداي هفتم تير ثبت شده است.

 

 

در سال 1326 در تهران متولد شد و خانواده اي متدين داشت. در رشته مهندسي راه و ساختمان از دانشكده پلي تكنيك فارغ التحصيل شد.

 

در دوران رژيم طاغوت از استخدام در دستگاه هاي دولتي اجتناب كرد و همگام با امت مسلمان ايران در جريانات انقلاب شركت جست. پس از پيروزي انقلاب به خدمت وزارت راه و ترابري درآمد و در استان خوزستان انجام وظيفه كرد.

در دي ماه 58 به معاونت وزارت راه و ترابري انتخاب شد و در هفتم تيرماه 60 همراه شهيد بهشتي در ركوعي عاشقانه به خدا پيوست.

 

 

در سال 1312 در سواد كوه متولد شد. پدرش روحاني بود و علوم حوزوي را از همانجا آغاز كرد و سپس در محضر اساتيد بزرگ تحصيل كرد تا به اجتهاد رسيد.

 

نطق هاي كوبنده وي در زمان انقلاب و پيش از آن به سبكي خاص و جذاب مشهور بود. وي 15 خرداد دستگير شد و به خدمت اجباري رفت.

 

در پادگان يك افسر پزشك به علت ضعف چشم معافش كرد و وي دوباره در خدمت مردم قرار گرفت. سخنراني هاي پر شور و حرارت وي هرگز از ياد مردم ساري نخواهد رفت. آنها وي را به نمايندگي خود به مجلس شوراي اسلامي فرستادند و سرانجام شهادت وي در هفتم تيرماه 1360 با شهادت در كنار سيد مظلومان انقلاب رقم خورد.

 

در سال 1319 در قزوين زاده شد. خانواده متدين و پدري كاسب داشت پس از تحصيلات متوسطه موفق به اخذ فوق ديپلم تاسيسات شد و مبارزات جدي خود را با واقعه 15 خرداد 42 آغاز كرد در تمام سال هاي اختناق رژيم پهلوي، زبان به اعتراض گشود و از ابراز حقايق باكي نداشت.

 

بعد از پيروزي انقلاب دبير دبيرستان كامران شد در تعطيلات نوروزي به جبهه رفت و در دفاع مقدس و مظلومانه ملت ما شركت كرد و در بازگشت از جبهه و به شوق زيارت شهيد بهشتي به كربلاي سرچشمه رفت و در هفتم تير ماه 1360 مزد عاشقي اش را گرفت.

 

 

در سال 1329 در شهركرد به دنيا آمد. در رشته علوم تربيتي فارغ التحصيل شد و در جلسات درسي استاد محمد تقي جعفري و درس خصوصي شهيد بهشتي حضور يافت.

 

سازماندهي راهپيمايي هاي زادگاهش با نظارت و هدايت وي صورت مي گرفت و طي يك سند محرمانه به عنوان عامل تحرك دانش آموزان استان به ساواك معرفي شد.

 

پس از پيروزي انقلاب به عنوان معاون آموزش و سرپرست اداره كل آموزش و پرورش استان چهارمحال و بختياري انتخاب شد و اندكي بعد با راي قاطع مردم به مجلس شوراي اسلامي راه يافت او نيز جز عاشقان اباعبدالله و شهيد هفتم تيرماه شصت است.

 

 

در سال 1332 در تهران متولد شد. مهندسي مكانيك و تاسيسات را از دانشگاه تهران اخذ كرد.

 

با پيروزي انقلاب و در پي عضويت در حزب جمهوري اسلامي يكي از سرپرستان بنياد مستضعفان شد و پس از آن فعاليت وسيعي را براي آب رساني به دهات اطراف تهران آغاز كرد و مدتي را در واحد مهندسين استانداري تهران خدمت كرد و در افشاي منافقين و بني صدر كوشش فراواني كرد.

 

يك بار نيز تا مرز شهادت پيش رفت، اما عاقبت نام او در كاروان شهداي ايران و در كنار شهيد مظلوم بهشتي، در دفتر شهادت ثبت شد.

 

 

در سال 1332 در اهواز به دنيا آمد. پدرش درودگري ساده بود. وي كار و تحصيل را از پي هم دنبال مي كرد و پس از اخذ ليسانس در رشته حسابداري به استخدام شركت نفت در آمد و يك سال بعد استعفا كرد. نخستين مسئوليت وي پس از انقلاب، بخشداري هفتگل بود و يك سال بعد در 27 سالگي به عنوان اولين نماينده مردم به مجلس شوراي اسلامي رفت.

 

مقالات فراواني در زمينه روش مطالعه و برداشت و روش سخنراني از وي در دست است كه يادگار دوران تحصيل و تحقيق است. اين شهيد بزرگوار نيز يكي از كاروانيان قافله عاشوراي تيرماه 1360 بود.

 

در سال 1329 در تهران متولد شد. كار و تحصيل را از پي هم دنبال كرد و ديپلم رياضي گرفت و مبارزه سياسي خود را از سال 1349 آغاز كرد و در سال 1355 دستگير شد. از ياران شهيد مظلوم بهشتي و دكتر مفتح بود و با پيروزي انقلاب به گسترش كتابخانه هاي مساجد تهران پرداخت و فعاليت هاي قوي سياسي خود را در سطح دانشجويي پي گرفت.

 

اسفند 1357 به عضويت شوراي مركزي حزب جمهوري در آمد و در هفتم تير 1360 به صف شهيدان كربلا پيوست.

 

نخستين كارش را پس از پيروزي انقلاب در كميته امداد امام خميني (ره) آغاز كرد و سپس به عضويت حزب جمهوري اسلامي درآمد. در روابط عمومي حزب و واحد شهرستان ها نهايت همت خود را صرف كرد و از آنجا به واحد تشكيلات رفت.

از آنجايي كه بعضي از اعضا خانواده اش جذب گروهك منافقين شده بودند، با آنها قطع رابطه كرد و به همين علت سخت مورد آزار و اهانت واقع شد. وي يكي از سربازان واقعه سرچشمه و از شهيدان مظلوم هفت تير ماه 1360 است.

 

 

در سال 1332 در تهران متولد شد. خانواده اي روحاني داشت و ساكن يكي از محلات جنوب تهران - سنگلچ- بود. اجدادش از علما و مدرسين حوزه هاي علميه بودند و مادرش وي را حسين صدا مي زد.

 

در سال 1353 بود كه تخصص گوش و حلق و بيني را به پايان رساند و در شميرانات به طبابت پرداخت. همزمان با تحصيل طب، دوره تربيت معلم را گذراند و علوم فقهي و فلسفه را نزد علماي بزرگ آموخت از محل كار به علت فعاليت هاي مذهبي به دادگاه اداري فراخوانده شد و تا پيروزي انقلاب از كار منفصل شد.

 

همراه با دكتر واعظي به درمان مجروحين 17 شهريور پرداخت و اندكي بعد در 21 بهمن 1357 عازم تسخير كلانتري هاي تهران شد و فرداي همان روز به اتفاق برادرش دكتر جعفر به بيمارستان رويال رفت و مداواي مجروحين نبردهاي خياباني را بر عهده گرفت.

بعد از پيروزي به معاونت بهزيستي وزارت بهداشت برگزيده شد و با شهيد فياض بخش طرح سازمان بهزيستي را پي ريزي كرد و عاقبت در حالي به صف شهداي هفتم تير پيوست كه عهده دار نمايندگي مردم تهران نيز بود.

 

 

در سال 1316 در تهران به دنيا آمد. خانواده اي خير و مذهبي داشت و تحصيلات عالي را تا اخذ تخصص در جراحي ادامه داد و چهار سال رايگان طبابت كرد.

 

پيش از 17 شهريور كمك هاي اوليه پزشكي را به انقلابيون آموزش مي داد و در جمعه خونين به مداواي مجروحين پرداخت.

 

در آبان 1358 كميته آسايشگاه معلولين را تاسيس كرد و بعد از پيروزي براي نخستين بار كار دولتي را پذيرفت. ابتدا مديركل توانبخشي وزارت بهداري شد و لايحه سازمان بهزيستي را به كمك شهيد لواساني به شوراي انقلاب برد.

 

كميته امداد خميني، از يادگارهاي اين شهيد بزرگوار است و وي يكي از سه پزشك گروه هفت نفره منتخب و رابطه امام در انقلاب فرهنگي بود و نام وي عاقبت در هفتم تير ماه 1360به مقربين درگاه الهي اضافه شد و به شهادت دست يافت.

 

در سال 1315 در قم به دنيا آمد. پدرش از علماي برجسته و مورد احترام منطقه غرب بود. در سن 30 سالگي به درج اجتهاد رسيد و همگام با روحانيون در خرداد 1342 مبارزاتش را شروع كرد.

 

در سال 42 دستگير شد و به زندان قزل قلعه منتقل شد. پس از فوت پدر به نهاوند رفت و در سال 1355 از سوي امام ماموريتي به لبنان داشت و در اين سفر با امام موسي صدر ملاقات كرد و در بازگشت دستگير شد و به شهر بابك تبعيد شد.

در بازگشت از تبعيد با استقبال بي سابقه مردم نهاوند مواجه شد و مجددا دستگير و به زندان افتاد. در زمان بختيار در دانشگاه تهران تحصن كرد و پس از پيروزي انقلاب از سوي امام به عنوان امام جمعه نهاوند برگزيده شد و همزمان سرپرستي كميته هاي انقلاب و حاكميت شرع دادگاه هاي همدان را به عهده گرفت و پس از مدتي با آراي قاطع مردم همدان به مجلس رفت و در انفجار مركز حزب جمهوري در هفتم تير ماه 1360 به شهادت رسيد.

 

در سال 1340 در تهران متولد شد. در يك خانواده مذهبي باليد و بزرگ شد. تحصيلاتش را تا ديپلم ادامه داد و يكي از دانش آموزان ممتاز و صاحب مطالعه دبيرستان شد. زندگي سياسي اش را از همان زمان آغاز كرد و بعدها در جريان پيروزي انقلاب نقش پرشوري را بر عهده دار شد و در درگيري هاي بهمن 57 به رزمندگان انقلاب مهمات مي رساند و در سقوط كلانتري ها موثر بود.

 

بعد از پيروزي انقلاب به عضويت حزب جمهوري اسلامي در آمد و به ترتيب سرپرست منطقه، سرپرستي تبليغاتي استان و مسئوليت انتظامات نماز جمعه و راهپيمايي ها را پذيرفت.

 

وقتي خبر شهادتش را در عاشوراي هفتم تيرماه 1360 به مادرش دادند گفت: او را امام زمان (عج) به من هديه داد بود و  امام زمان (عج) هم پس گرفت.

 

در سال 1327 در شيراز متولد شد در خانواده اي مذهبي و مقيد به مباني ديني پرورش يافت. جد مادري اش عالم بزرگواري بود كه به فقاهت شهرت داشت.

 

تحصيلات عالي را تا اخذ مهندسي مكانيك از دانشكده فني دانشگاه تهران ادامه داد و در تمام دوران تحصيل مبارزه عليه رژيم را مجدانه دنبال كرد.

 

پس از پيروزي به عنوان مشاور اقتصادي استانداري اصفهان منصوب شد و بعد به سرپرستي وزارت كار رسيد. بني صدر با وزارت ايشان مخالفت كرد و عاقبت به عنوان معاون رفاه و تعاون وزارت كار انتخاب شدو بلافاصله طرح رفاه كارگران را تهيه كرد و به وزارتخانه پيشنهاد داد.

 

نام اين شهيد عزيز اينك در قاموس شهادت و هم رديف كاروانيان هفتم تيرماه 1360 مي درخشد.

 

 

در سال 1323 در يكي از روستاهاي شيراز به دنيا آمد. با پايان بردن دوره دبيرستان به عنوان تكنسين مخابرات در وزارت پست و تلگراف استخدام شد و مبارزاتش را عليه رژيم پهلوي از همان روستا شروع كرد و با تعقيب و آزار ساواك به بوشهر منتقل شد.

 

در دوران پيروزي نقش مهمي در مخابره پيام هاي امام خميني(ره) داشت و پس از پيروزي از سوي مردم بوشهر به نمايندگي مجلس شوراي اسلامي برگزيده شد.

 

وي در شامگاه هفتم تيرماه 1360 و در همدستي منافقين و آمريكا همراه ديگر كاروانيان عاشوراي ايران به شهادت نائل آمد.

 

 

در سال 1332 در تهران متولد ش. در رشته دامپروري از دانشگاه تهران دانشنامه گرفت و به استخدام بانك تعاون كشاورزي درآمد.

 

در حادثه 17 شهريور به همراه يادگار عزيزش شركت داشت و براي پيروزي انقلاب زحمات فراوان كشيد.

 

جهاد سازندگي، دادستاني انقلاب، حزب جمهوري و ستاد تبليغات شوراي عالي دفاع از جمله سنگرهاي فعاليت وي بودند.

 

انجمن اسلامي بانك كشاورزي، اتحاديه انجمن هاي اسلامي كاركنان دولت و جامعه اسلامي فارغ التحصيلان دانشگاه هاي كشور از يادگاري هاي اين عزيز شهيدند.

 

در فروردين 1360 به سمت مديرعامل بانك كشاورزي انتخاب و در هفتم تير ماه 1360 به كاروان شهادت پيوست.

 

 

در سال 1328 متولد شد و خيلي زود به مدارج عالي تحصيلات دست يافت. انجمن اسلامي دانشگاه هاي داخل و خارج نخستين پايگاه هاي مبارزاتي وي بود. دكتراي برنامه ريزي اقتصاد از دانشگاه تگزاس گرفت و با ورود امام به پاريس عازم آنجا شد.

 

با ورود به ايران ابتدا در كميته هاي مشهد شروع به كار كرد و در مهرماه 58 به عضويت هيئت مديره شركت گسترش خدمات بازرگاني منصوب شد.

 

در بهمن 58 به معاونت بازرگاني داخلي وزارت بازرگاني برگزيده شد و همت خود را صرف رفع تنگناهاي اقتصادي كشور كرد.

 

در هفتم تيرماه 1360 آخرين امتحان خود را در محضر پروردگار بزرگ به خوبي پشت سر گذاشت و در بهشت برين جاي گرفت.

 

 

در سال 1315 در گرمه بجنورد متولد شد. از دوازده سالگي به حوزه مشهد رفت و همزمان تحصيلات كلاسيك را تا تا دكتراي فقه و حقوق اسلامي ادامه داد و سپس به عنوان استاد، تدريس در دانشگاه را شروع كرد و بارها به ديدار مكه، عتبات، سوريه و لبنان رفت دو كتاب به نام هاي «مبدا و معاد» از او به يادگار مانده است كه بسيار ارزشمند و خواندني است.

 

با پيروزي انقلاب به نمايندگي از سوي مردم مشهد و به اولين دوره از مجلس شوراي اسلامي راه يافت و در آنجا منشا اثرات فراواني شد.

 

وي در شامگاه هفتم تيرماه 1360 در جوار رحمت حق جاي گرفت و به درجه رفيع شهادت نائل آمد.

 

 

در سال 1315 در تهران متولد شد در جنوب تهران و در خانواده اي مذهبي پرورش يافت.

 

مبارزاتش عليه رژيم در سال 1350 و با ورود به دانشگاه تربيت معلم شروع شد و همراه شهيد دكتر مفتح در مسجد جاويد به فعاليت هاي مذهبي و روشنگرانه پرداخت و در برگزاري نماز عيد فطر 57 نقش موثر و اساسي داشت.

 

در كميته استقبال حضرت امام (ره) عضويت داشت و پس از پيروزي انقلاب در ايجاد هسته هاي اوليه كميته هاي شهري تلاش فراواني كرد و اندكي بعد عضو حزب جمهوري اسلامي شد. وي نيز يكي از شهداي گرانقدر انفجار دفتر مركزي حزب جمهوري در هفتم تيرماه شصت است.

 

 

در سال 1334 در تهران متولد شد. خانواده مذهبي و اصيل وي در محله قديمي و معروف بازارچه نايين السلطنه سكونت داشتند. وي پس از اخذ ديپلم به مراكز مذهبي و جلسات درسي شهيد بهشتي قدم گذاشت و از آن پس با جريان مبارزه آشنا شد.

 

در نماز عيد فطر دكتر مفتح و كميته استقبال حضرت امام (ره) فعاليت مستقيم داشت و بعد از پيروزي انقلاب و در جريان انتخابات مجلس و رياست جمهوري، بازوي توانايي براي وزارت كشور بود. اندكي بعد به فرمانداري ايرانشهر منصوب شد و حدود شش ماه در اين مسئوليت خدمت كرد و عاقبت در همسايگي ستاره هاي سرچشمه در روز هفتم تير ماه 1360 به آسمان بال گشود و مدال شهادت را به سينه زد.

 

 

در سال 1332 در تهران متولد شد. تحصيلاتش در دبيرستان را به سرعت پشت سر گذاشت و فوق ليسانس الكترومكانيك را از دانشگاه تهران و دكتراي برنامه ريزي و مديريت سيستم هاي انرژي را از دانشگاه لندن اخذ كرد.

 

در بازگشت به ميهن شبكه ارتباطي ميان اساتيد متعهد دانشگاه ها و مدارس عالي را بوجود آورد و به همراه دانشجويان مسلمان مبارزاتش را عليه رژيم آغاز كرد.

از استادان هسته اولين سازمان ملي دانشگاهيان و موسس جامعه اسلامي دانشگاهيان بود. با پيروزي نهضت از سوي شوراي انقلاب به سمت وزارت نيرو منصوب شد و از اعضاي شوراي مركزي حزب جمهوري اسلامي بود. زندگي سراسر شور و شوقش در هفتم تير ماه 1360 در حال كه به لبخند ربوبي لبيك مي گفت، خاتمه يافت و نامش در دفتر شهادت پر نور ماند.

در سال 1327 در تربت جام زاده شد. در خانواده اي كارگر و مهاجر كه از يزد به آنجا آمده بود، بزرگ شد و ديپلم طبيعي و فوق ديپلم رياضي را دريافت كرد و بلافاصله به تدريس در دبيرستان هاي شهرش پرداخت.

 

در همان ايام انجمن مبارزه با بهائيت را پايه گذاري كرد و در كنار آن صندوق قرض الحسنه المهدي (عج) را به گونه اي آبرومند تاسيس و اداره كرد.

بارها از سوي ساواك مورد هجوم واقع شد و در جريانات انقلاب به عنوان پيشرو و خط دهنده شهرت يافت. وي با برگزاري نخستين دوره مجلس شوراي اسلامي به نمايندگي از مردم تربت جام به مجلس رفت و در ميثاق خونين به جمع شهداي هفت تيرماه 1360 پيوست.

 

در سال 1309 در تبريز زاده شد. تحصيلات عالي را تا اخذ دكترا در طب ادامه داد و سپس در جراحي عمومي تخصص گرفت و خدمات درماني خود را در اختيار مردم خلخال، آذرشهر، دماوند و ميانه قرار داد. در جريان انقلاب با حمايت از مبارزين و شركت در اعتراض مردم به رژيم، مشاركت خود را در نهضت اعلام كرد و پس از پيروزي به عنوان مديرعامل سازمان تامين اجتماعي شروع به كار كرد.

اندكي بعد به معاونت امور درماني وزارت بهداشت برگزيده شد و همراه شهداي هفت تير ماه 1360 از اين جهان فاني به سرزمين شهداي جاويد كوچيد.

در سال 1318 در دزفول متولد شد. در خانواده اي روحاني شخصيت گرفت و بعد از تحصيلات ابتدايي به قم رفت و از آنجا براي تبليغ تفكر سرخ شيعي به سراسر كشور سفر كرد.

 

بارها به علت افشاگري هايش عليه رژيم ممنوع المنبر شد. با گروه هاي مبارز، ارتباط تنگاتنگ داشت دو كتاب «سيماي فداكاران» و «غارهاي مهاجر» را به تحرير در آورد وپس از پيروزي انقلاب به شوش رفت و سرپرست كميته امام جمعه آنجا شد.

 

با درايت و توان مديريتي خاصي در آن منطقه مرزي، تفاوت هاي قومي و اختلاف هاي گروهي مردم را حل و فصل كرد و سلاح هاي كه در جريانات انقلاب به دست مردم افتاده بود را جمع آوري و در خدمت توان نظامي سپاه و كميته در آورد.

پس از مدتي از سوي مردم شوش و انديمشك به مجلس شوراي اسلامي راه يافت و در شامگاه هفتم تير ماه 1360 به فيض عظماي شهادت نائل آمد.

در سال 1290 در آشتيان زاده شد. دروس حوزوي و دانشگاهي را از پي هم فرا گرفت و در حوزه، هم حجره شهيد بهشتي و دكتر مفتح بود. دكتراي خود را در رشته الهيات كسب كرد و به معلمي پرداخت.

 

وي از بنيانگذاران موسسه فرهنگي قدس و مدير دبيرستان جهان آرا بود و مبارزاتش را از همان طلبگي شروع كرد و بارها توسط ساواك دستگير و تعقيب شد.

 

پيش از پيروزي انقلاب و در 17 شهريور دخترش محبوبه دانش در جريان تظاهرات به شهادت رسيد. وي بعد از پيروزي انقلاب براي ايجاد تغيير و دگرگوني در مدارس ايراني خارج از كشور به تركيه و سپس امارات متحده عربي سفر كرد و در بازگشت از طرف مردم تفرش و خلجستان به مجلس شوراي اسلامي راه يافت. اين سرباز امام حسين در هفتم تير ماه 1360 دل از جهان كند و به ديار آقايش شتافت.

در سال 1319 در تهران متولد شد. پس از تحصيلات ابتدايي و متوسطه به ضرورت مبارزه عليه رژيم پي برد و از با سابقه ترين مبارزين انقلاب بود. 30 سال تمام در كار تدارك و تهيه امكانات براي مبارزين متعهد و تامين هزينه اقدامات عليه حكومت جور بود.

بخش اعظم مخارج راهپيمايي هاي عظيم سال 57 و اغلب خيريه هاي سياسي و خدمات اجتماعي را به عهده داشت و بسيار مورد اعتماد شهيد بهشتي، استاد مطهري و آيت الله طالقاني بود، ولي با وجود تمكن مالي هرگز خانه اي براي خود تهيه نكرد و با شروع فعاليت حزب جمهوري، به انجام مسئوليت امور مالي حزب همت گماشت.

نام درخشان اين شهيد همراه هفتاد و دو تن ديگر در هفتم تير ماه 1360 در آسمان ايران جاويد شد.

در سال 1337 در نيشابور متولد شد. پدري روحاني و متقي داشت و نخستين درس هاي علمي و اخلاقي را از او آموخت. در 13 سالگي وارد حوزه علميه مشهد شد و كمي بعد به صف طلاب مبارز پيوست.

 

در تظاهرات روزهاي نخست انقلاب شركت داشت و خطابه هاي فراواني در روستاهاي اطراف مشهد ايراد كرد. با پيروزي انقلاب به عضويت حزب جمهوري اسلامي درآمد و فعاليت هاي ارزنده اي در اين تشكيلات ارائه داد.

 

اين سيد عزيز، عاقبت در هفتم تير ماه 1360 به جدش اباعبدالله پيوست و نامش در تاريخ انقلاب درخشان شد./انتهاي پيام/