قدرت ایران و منشاء شناسی آن

گروه بين الملل «خبرگزاري دانشجو»: پال پيلر كارشناس سابق سي .آي اي در مقاله اي در وب سايت نشنال اينترست كه يكي از مهمرين منابع سياست خارجي آمريكا طي چند دهه اخير بوده است به بررسي جايگاه ايران مي پردازد و مي نويسد:در حالی که ایپک مشغول طرح ریزی برنامه های خود در آمریکاست، طی  ماه های اخیر حس جنگ طلبی در میان کشورهای غربی در مورد ایران اوج گرفته است و در عین حال جمهوری اسلامی نیز از موضع قدرت صحبت می کند و از جهتی می توان به این نتیجه گیری رسید که مسئله اتمی ایران دارای اهمیت زیادی در عرصه بین المللی شده است.

 

به راحتی می توان تصور کرد که بدون تنش زایی و بزرگ نمایی اسرائیلی ها، فعالیت های هسته ای ایران که می توان گفت بمب اتمی ندارد و به گفته برخی حتی تصمیمی برای ساخت بمب اتمی نگرفته است هرچند قابل نظارت و بررسی توسط نهادهای بین المللی بوده است اما ارزش جنگ افروزی در این زمینه را نداشته است.

مشخص است که خطر ایران بیشتر از کره شمالی نیست و اگر حتی با اقدامات تروریستی و نظامی نتوان مانع جمهوری اسلامی شد، قدم بعدی، پذیرفتن ایران به عنوان یکی دیگر از کشورهای دارنده سلاح اتمی و مذاکره مستمر و طولانی و حل مناقشه از راه دیپلماسی است.

در حقیقت نمی توان هیچ کدام از اقداماتی که ایران برای غنی سازی انجام داده است را گذر از خط قرمز و رسیدن به نقطه بحرانی به حساب آورد و در تاریخ طولانی مدت فعالیت هسته ای ایران کاری که امروز جمهوری اسلامی انجام میدهد از نظر بنیادی متفاوت ازاعمال گذشته آن نیست.

می توان گفت بزرگترین خطری که آمریکا و کشورهای خاورمیانه را تهدید میکند، تصمیم اوباما و نتانیاهو در مورد ایران است. اما نکته کلیدی تصمیم رئیس جمهور فعلی آمریکاست که در بحبوحه این بحران سرگرم آماده شدن برای انتخاباتی است که شانس زیادی  برای  برنده شدن در آن ندارد. زیرا نتانیاهو و رژیم او تمایلی به انتخاب دوباره اوباما برای ریاست جمهوری آینده ایالات متحده ندارند .

در حقیقت مسئله امروزایران، مشکل بزرگی برای اسرائیل است و  با توجه  به شرایط کنونی ایران اگرآمریکا ناچار به این جنگ در خاورمیانه شود، ابعاد این جنگ برای اسرائیل به مراتب بیشتراز جنگ عراق خواهد بود. اسرائیل درجنگ عراق به عنوان یک عامل کمکی به همراه محافظه کاران آمریکایی آغازگر تهاجم و اشغال عراق بودند اما در مورد ایران نقش اسرائیل علاو بر عامل کمکی ، یک عامل تحریک کننده نیز هست.

تلاش اوباما براي حل و فصل اين موضوع به خوبي در سخنراني ر وز يكشنبه وي در ايپك بروز پيدا كرد، او كوشش خود را براي اعمال فشارهاي بي خطر انجام داد. او با اعمال فشار بيشتر و تكرار ادعاي تلاش ايران براي دستيابي به سلاح اتمي اعلام كرد كه در صورت لزوم از اسرائيل حمايت خواهد كرد و به اندازه كافي در مورد ممانعت از دستيابي ايران به سلاح اتمي سخن راند كه نتانياهو را بر آن داشت كه اعلام كند كه حمايت آمريكا را در صورت چنين اقدامي با خود به همرا ه خواهد داشت.

اوباما در صحبت هاي خود به گونه اي در مورد حق اسرائيل در دفاع از خود صحبت كرد كه به به دعوتنامه اي براي شروع جنگ شباهت داشت.

اما هركس كه خود يك آمريكايي وطن پرست و دوست دار اسرائيل مي داند به اين نكته واقف است كه با وجود نفوذ نتانياهو در ميان سياستمداران آمريكايي، وي و رژيم صهيونيستي هيچ محبوبيتي در قلب آمريكايي ها ندارند. البته نبايد چنين انتظاري را هم داشت. زيرا نمي توان تصور كرد كه يك رهبر خارجي به دنبال منافع آمريكائي ها باشد.

تجربه نشان داده است با وجود حمايت هاي گسترده و هميشگي آمريكا از اسرائيل ، نتانياهو هيچ گاه در پشت كردن به حاميانش زماني كه منافع خود را در خطر ديده است – بخصوص در مورد سرزمين هاي اشغالي در فلسطين – و اكنون هم در مورد شروع جنگ ايران ترديدي به خود راه نداده است.

تاكنون با وجود تلاش هاي اوباما براي اعمال تحريم هاي بيشتر عليه ايران و منصرف كردن تهران از برنامه هاي خود، نتانياهو با كم اهميت جلوه دادن مذاكرات راه هرگونه مذاكره را بسته است. وي تمام تلاش خود را انجام داده است تا از طريق سازمان دهي عمليات تروريستي و تحريك خصومت و ايجاد فضاي بي اعتمادي مذاكرات را نا كارآمد سازد و حتي قبل از سفر به واشنگتن و صحبت با اوباما هرگونه مذاكره با ايران را ناعاقلانه خوانده و رد كرده بود.

در نهايت مشخص است كه اسرائيل هدف انحصار هسته اي در خاورميانه را دنبال مي كند و با بزرگ نمايي مسئله هست اي ايران سعي در منحرف كردن افكار عمومي از كرانه باختري و نوار غزه دارد.

اوباما زماني كه در ايپك صحبت مي كرد به حق اسرائيل در دفاع از خود و منافع اين كشور اشاره كرد اما از تشريح اين مطلب كه آيا حمايت از اسرائيل و دنبال كردن منافع آن ، منافع مردم آمريكا را نيز تامين مي كند اظهار نظري نكرد.