تحلیل نشنال اینترست از کشف معمای کردها

به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل «خبرگزاری دانشجو» به نقل از پایگاه خبری نشنال اینترست، حدود 30 میلیون کرد در خاورمیانه نزدیک به یک قرن است که از شرایط بد زندگی رنج می برند و طی سالیان گذشته در کشورهای عراق، ترکیه، سوریه و دیگر کشورهای خاورمیانه به عنوان یک اقلیت مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند.

این وضعیت تا زمان جنگ اول خلیج فارس که در آن کردهای شمال عراق ادعای خودمختاری کردند، ادامه پیدا کرد و اکنون در بحبوحه انقلاب های کشورهای عربی دوباره این حس در آنها بیدار شده است.
 

هر چند کردها روزگار سختی را تا کنون سپری کرده اند، اما بندرت توانسته اند با یکدیگر متحد شده و خواسته های خود را به صورت واحد فریاد بزنند.
 

لازم است ایالات متحده نیز به دقت تحولات منطقه خاورمیانه را برای حمایت بیشتر از کردها زیر نظر داشته باشد؛ حمایت عمده آمریکا از کردها به سال 1991 و زمان تشکیل منطقه حفاظت شده مخصوص کردها در شمال عراق بر می گردد.

 

کردهای عراق پس از چند دهه سرکوب و ستم توانستند حکومت نیمه رسمی در شمال عراق برای خود تشکیل دهند؛ این در حالی است که در میان گروه های کرد اتحاد و همبستگی وجود نداشته و دچار اختلافات عمده ای هستند؛ البته کشورهای خاورمیانه نیز از جمله ترکیه، عراق و سوریه شرایط مساعدی را برای آنها مهیا نکرده و گاهاً به سرکوب آنها می پردازند.
 

آمریکا در این بین قصد دارد به جای تشکیل یک کشور جدید، به بهبود وضعیت آنها در خاورمیانه، منطقه ای که بشدت گریبانگیر آمریکا در دهه گذشته بوده است، کمک کند.
 

گروه های کرد مسلح (پ. ک. ک) به صورت مرتبط در نواحی غرب ایران و جنوب ترکیه سرکوب شده اند و ترکیه با داشتن بیشترین تعداد کرد در منطقه، بشدت با ایجاد دولت کرد مخالفت کرده است.
 

کردهای عراق در این بین هر چند موفقیت هایی را برای ایجاد یک منطقه مشخص بدست آوردند، اما در جریان جنگ عراق متحمل رنج و مشقات فراوانی شدند.
 

از طرف دیگر کردهای سوریه در جریان درگیری های درونی این کشور به دو بخش حامیان و مخالفان بشار اسد تقسیم شده اند و به نوعی در انتظار دیدن وضعیت بشار اسد هستند كه در صورت بقای بشار اسد، شکاف میان گروه های کرد در سوریه بیشتر و بیشتر خواهد شد.
 

در این بین ایران پس از درگیری های مسلحانه گروه های پژاک و «پ. ک . ک»، کمترین مسئله را با کردهای خود داشته و سعی کرده است با مشارکت آنها در انتخابات و مسائل سیاسی، همکاری آنها را جلب كند.

همه این مسائل باعث شده است که ایالات متحده در اتخاذ تصمیم در مورد کردهای خاورمیانه با سردرگمی مواجه شود؛ از جهت دیگر کردهای عراق با آمریکا رابطه مناسبی دارند، اما با خروج نیروهای نظامی خارجی از عراق نمی توان امیدوار بود که امنیت آنها کاملاً تضمین شده باشد.
 

نزدیکی ترکیه با آمریکا را در روابط اردوغان و اوباما به خوبی می توان مشاهده کرد، اما لازم است اوباما حتی به صورت پنهانی به ترکیه هشدار دهد که سیاست های کردستیزانه تاثیر مطلوبی در خاورمیانه ایجاد نخواهد کرد.
 

آمریکا باید قبل از اینکه دیر شود به ساماندهی کردهای عراق و بهبود وضعیت کردهای سوریه پرداخته و به همکاری با ترکیه برای حل مسئله بزرگترین اقلیت قومی خاورمیانه بپردازد.