روي دكه نشريات چه خبر؟ - 17
گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ این یک نشریه کاملا مذهبی است. از ترکیباتی مثل با تم مذهبی با گرایشات مذهبی و ... نمی توان استفاده کرد.
«خیمه» یک نشریه کاملا مذهبی است، نشریه ای که احتمالا به مذاق خیلی ها چندان خوش نمی آید و برای تورقش حتی اذیت می شوند! و به عوضِ برای بعضی، خوش آیند و دلنشین است و قابل استفاده.
«خیمه» نشریه کاملا جدی ای است. جدی به این معنا که در گونه نشریات و محصولات رسانه ای مذهبی، نه دچار سطحی نگری است، نه بیش از حد شعار می دهد، و نه اهل افراط است و نه تفریط.
همه این خصوصیات برای یک ماهنامه فرهنگی مذهبی، ویژگی های قابل تامل و مثبتی است و البته اگر بدانیم که سردبیری این ماهنامه با کسی چون محمدرضا زائری است انتظارمان از نشریه تحت نظر وی بالاتر می رود و داشتن این خصوصیات به نظرمان عجیب نمی آید.
شاید تعبیر دقیق تر و درست تری که بتوان از خیمه کرد نشریه هیئتی است.
نشریه ای که تقریبا در تمامی شماره هایش به بررسی و واکاوی هیئات مذهبی می پردازد و البته یکی از معانی پرداخت به مسایل هیئات مذهبی، پرداخت به الزامات و زیر مجموعه های آن است، مسائلی همچون موضوعات مورد بحث در سخنرانی ها، زیر مجموعه های بحث مداحی ها و ...
به عنوان نمونه در یکی از شماره های این نشریه به آسیب شناسی مداحی پرداخته شده بود، این موضوع در گفت وگو با مداحان مختلف، یادداشت های گوناگون، برداشت ها و گزیده هایی از سخنان مقام معظم رهبری و... در این باره بررسی شده بود.
یکی دیگر از دلایلی که به نظر این جانب، خیمه را نشریه اي جدی قلم داد می کند، کمی تا قسمتی خصوصیت مرجعیت این نشریه است.
به این معنا که اگر کسی بخواهد تحقیقی درباره ی هیئات مذهبی، سخنرانی ها، مداحی ها، و خیلی از مسائلی که در رابطه ی با هیئت و عزاداری است انجام دهد، شماره های مختلف این ماهنامه می تواند مرجعی خوبی باشد برای این تحقیق.
و البته برای داشتن دید تقریبا دقیق تر و جامع تری درباره ی هیئت ها و عزاداری هایشان.
در هشتادوششمين شماره از این نشریه، در بخش هیئت، مصاحبه ای می خوانیم با حجت الاسلام سید حسین موسوی، تحت عنوان «بعضی از جلسات مثل میدان مین است.»
در ادامه با هیئت مکتب علی(علیه السلام) آشنا می شویم، که 40 سال است سابقه دارد. همچنین آشنایی با چند تن از مداحان و ذاکرین اهل بیت(علیهم السلام)، در مصاحبه ی با ایشان.
در پرونده ویژه این شماره ی خیمه، که به بررسی کتاب فتح خون شهید آوینی و به تبع آن بررسی برخی از وجوه شخصیت سید مرتضی آوینی پرداخته است؛ مصاحبه ای می خوانیم با محمدرضا سنگری با تیتر «با فتح خون مبعوث شد.»
سنگری معتقد است: «فتح خون کتاب چهل سالگی آوینی است، کتابی پیامبر وار.»
وی در بخشی از این مصاحبه می گوید: «آوینی خود را به کربلا رسانده و در کربلا تنفس کرده است. گزارش دیده های خود را می گوید نه شنیده هایش را، به ویژه که در روزگار تکرار کربلا زندگی کرد.»
مصاحبه های دیگری هم می خوانیم با حجت الاسلام مهدی همازاده(طلبه حوزه علمیه ی قم و دانشجوی کارشناسی ارشد مدرسه اسلامی هنر)، دکتر محمد صادق کوشکی(عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)، علیرضا کمره ای(نویسنده و پژوهشگر)، و همچنین مصاحبه ای مکتوب با خانم مریم امینی همسر شهید آوینی و مسئول انتشارات واحه.
و نیز یادداشتی از زهیر توکلی با محوریت موضوع در آمدی بر جایگاه تاویل در سنت نوشتاری مقتل به بهانه ی کتاب فتح خون. و دو یادداشت از همکاران سید مرتضی آوینی.
نکته ای که در این پرونده قابل تامل است توجه دادن چند باره مخاطب به جنبه های گوناگون و متنوع یکی از آثار این شهید بزرگوار است. بررسی تاریخی و مستند بودن فتح خون از طرفی و نثر ادیبانه و دل نواز کتاب از سوی دیگر.
جهان بینی متفاوت شهید آوینی از سویی و نگرش متفاوت و عمیق وی به واقعه ی عاشورا از سوی دیگر جنبه های گوناگونی است که در بین مصاحبه ها و یادداشت ها به آن ها پرداخته شده است.
در بخش دیگری از نشریه با عنوان «قرآن» به برسی اجمالی تفاسیر روح الجنان و روض الجنان پرداخته شده است و همچنین مصاحبه ای با استاد علی اکبر حنیفی در ارتباط با مباحث قرآنی و علی الخصوص انتقاداتی که به نحوه ی برگزاری مسابقات بین المللی قران کریم دارد.
در بخش بعدی که با عنوان «اهل بیت (علیهم السلام)» آمده است، به بررسی برخی از ابعاد وجود مقدس حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) پرداخته شده است.
همچنین در مصاحبه ای که با آیینه وند انجام شده است، به اختلافات فکری میان شیعه و اهل سنت با محوریت شخصیت حضرت زهرا پرداخته است. همچنین یادداشتی درباره این حضرت از زبان شیخ حسین انصاریان می خوانیم.
خیمه بخش های مختلف دیگری هم دارد، ماهنامه ای در 125 صفحه به کوشش محمدرضا زائری که خواندنش قطعا مفیدتر از نخواندنش و یا خواندن نشریات رنگ و وارنگ دیگر است.
البته ناگفته نماند به مدد سیستم بد توزیع، این ماهنامه را نمی توان به راحتی و بر روی پیشخوان همه دکه هاي روزنامه فروشی پیدا کرد.
شماره اردیبهشت این ماهنامه هنوز چاپ نشده است و همچنان شماره فروردین را می توان خواند.
ارسال نظرات