نامگذاری روز شعر و ادب اوج کج سلیقگی مجلس بود

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، محمدحسین جعفریان دیروز در نشست نقد روز شعر و ادب فارسی در مجتمع فرهنگی امام خمینی مشهد اظهار داشت: بنای این انتخاب تجلیل از مقام شهریار است و کسی به فکر تجلیل از شعر و ادب فارسی نبوده، و الا چگونه می توان در برابر عظمت بزرگانی چون فردوسی و حافظ و مولانای بلخ روز تولد شهریار را روز شعر و ادب نامگذاری کرد.

 

وی تصریح کرد: ما در جهان در بحث شعر مدعی هستیم و در سرزمینی که شعرهایش اصالتش است و از رهگذر شعر تمام فرامینش را گسترش داده، نمی توان با سهل انگاری با آن برخورد کرد.

 

 

این شاعر و روزنامه نگار با شتابزده خواندن عمل نمایندگان مجلس در نامگذاری روز شعر و ادب افزود: هیجان زدگی دوستان در مجلس و کار کارشناسی نکردن روی نامگذاری این روز جای انتقاد دارد؛ مجلسی که امروز برای ساخت یک فیلم، فیلمنامه را می خواند و آن را دقیق بررسی می کند، اما به موضوعی مثل شعر و ادب که بازتاب فراملی دارد اهمیت نمی دهد و به نوعی این روز را نامگذاری می کند که اوج کج سلیقگی آنان را نشان می دهد.

 

جعفریان به شیوه نامگذاری ها در تقویم انتقاد کرد و بیان داشت: در درجه اول ما باید به شیوه این نامگذاری ها انتقاد کنیم که چطور یک نماینده یک تنه جلو می رود و این روز را به نام شاعر شهر خودش نامگذاری می کند و هیچ کس نمی پرسد آیا این نامگذاری درست است یا خیر؟ ما باید خود را در قبال نسل های آینده مسئول بدانیم و این روز را طوری نامگذاری کنیم که در شان تاریخ چند هزار ساله شعر و ادب فارسی باشد.

 

وی افزود: در جشنواره شعر فجر، آقای احمدی نژاد برای حوزه شعر و ادب قائم مقام تعیین کردند که تنها سری به جشنواره فجر می زند و رای می دهد و می رود، نه کار مشخصی دارد نه دلسوزانه با این حوزه برخورد می کند. کسی نیامد این موضوع را به طور جدی بررسی کند که واقعا حوزه شعر چه نیازهایی دارد. وقتی می گوییم شعر یعنی آن عنصری که از واژگان فارسی که خشت های زبان هستند، پاسداری می کند و با آن مقالات و رمان ها و سایر آثار ادبی برای سالیان سال ماندگار می شوند.

 

 

این شاعر و روزنامه نگار به نمایشی بودن این نامگذاری در تقویم اشاره کرد و گفت: دوستانی که این روز را در تقویم ثبت کردند می خواهند با آن چه کنند؟ آیا فقط قصدشان این بود که اسم شهریار را با تاریخ چند هزار ساله شعر فارسی برابر کنند؟ این نامگذاری چیزی جز اضافه کردن یک عنوان نمایشی در صفحات خاک خورده تقویم ها نیست.

 

جعفریان خاطرنشان کرد: دوستانی که انتخاب روز شعر را شوخی تلقی کردند جفای بزرگی را در حق شاعران بزرگ ما روا داشته اند که حالا ما باید بیاییم و چند نسل تلاش کنیم و برادریمان را به شهریار ثابت کنیم و بعد بگوییم ایشان قابل مقایسه با حکیم طوس نیستند؛ اگر شهریار زنده بود قطعا دوستان خود را به خاطر این نامگذاری مورد عتاب قرار می داد.

 

 

وی با انتقاد از توجه کم مردم به حوزه شعر و ادب افزود: مشکل دیگر بی توجهی خود ما به روز شعر و ادب است؛ ما اهمیت این حوزه را نمی دانیم؛ زبان هر قوم شناسنامه آن قوم است، بنابراین اگر این شلختگی ها ادامه داشته باشد دیگر نمی توان جلوی آن را گرفت.

 

این شاعر و روزنامه نگار گفت: این موضوع در سیاست خارجه ما هم تعیین کننده است؛ در مزار شریف برای اینکه روی تابلوی دانشگاه بنویسند دانشگاه بلخ یک کشته دادند.

 

جعفریان ابراز امیدواری کرد که این نامگذاری تغییر کند و افزود: امیدوارم جوانمردی پیدا شود که شجاعت این را داشته باشد این روز را به نام شاعری در خور تاریخ چند هزار ساله شعر و ادب فارسی نامگذاری کند و این اشتباه به پای جمهوری اسلامی نوشته نشود.

 

وی در پایان خطاب به آقای شعر دوست، نماینده مردم شهر تبریز که این نامگذاری را انجام دادند، گفت: من پیشنهاد می کنم آقای شعر دوست که خودشان امروز بهتر از هر کسی می دانند عمل شتابزده ای انجام دادند، مطلبی بنویسند و بگویند باید با رای متخصصان این عرصه این روز بنام شخص دیگری نوشته شود.