به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»به نقل از پایگاه اینترنتی الجزیره، زمانی تقاضاهای بین‌المللی برای نفت سوریه بالا بود، اما تحریم‌های بین المللی همۀ معادلات را تغییر داد و امروز یکی از گرانبهاترین و مهمترین دارایی‌های سوریه به نام جنگ در حال از بین رفتن است. اما با همۀ جنگ روزانه‌ای که در این کشور در جریان است؛ تنها یک چیز است که غالباً ناگفته می‌ماند و خبری از آن منتشر نمی‌شود؛ اینکه نفت و گاز سوریه را چه کسی کنترل می‌کند؟
سوریه از تولیدکنندگان کوچک نفت در عرصۀ جهانی است که در واقع سهم آن 1% از کل تولید نفت جهانی است. اما با این حال میدان نفتی واقع در استان دیرالزور، برای صادرات این کشور جنبۀ حیاتی دارد. نفت و گاز سوریه به شکل قابل توجهی در مناطق پرجمعیت شرقی و شمالی این کشور تمرکز یافته است. شبکه‌ای از خطوط لوله آنها را به مراکز اصلی جمعیتی کشور به سمت غرب متصل می‌کند و هرگونه اختلال در کارکرد آنها به این معنی است که میلیون‌ها نفر از برق محروم می‌شوند.
در واقع درآمدهای ناشی از این صنعت (به میزان 1 میلیارد دلار) در حدود 25% از درآمدها(و خروجی‌های) اقتصادی کشور را تشکیل می‌داد. اما با گذشت 2 سال از جنگ داخلی در سوریه، میادین نفت و گاز این کشور به محلی برای مبارزه میان نیروهای دولتی و شورشیان مسلح تبدیل شده است و تولید نفت سوریه به میزان 95% کاهش یافته است.
شورشیان جبهة النصره در میادین نفت و گاز فعال‌اند و با قبائل محلی معامله می‌کنند و تا جایی که بتوانند میادین نفت و گاز را کنترل می‌کنند، با این حال سرنوشت و مالکیت بسیاری از آنها هنوز نامعلوم است و این مسئله راه را بر تجارت غیرقانونی به شکل قابل توجهی هموار کرده است.
وضعیت بسیار آشفته‌ای است به خصوص اینکه در برخی مناطق-آنگونه که گزارش شده- دولت با شورشیان مسلح هم وارد معامله می‌شود تا دو طرف به نفت و گاز دسترسی داشته باشند.
لازم به یادآوری است که اتحادیه اروپا از سپتامبر 2011، واردات نفت و گاز از سوریه را تحریم کرد. اما در ماه آوریل سال جاری، اتحادیه اروپا به این نتیجه رسید که از مخالفان سوریه به شکل دیگری حمایت کند. طبق تصمیم شورای روابط خارجی اتحادیه اروپا در لوکوزامبورگ، 27 عضو این نهاد تصمیم گرفتند سه شکل از معامله را با سوریه آغاز کنند.
آنها واردات تولیدات نفت و گاز؛ صادرات تجهیزات و تکنولوژی را برای صنایع نفت و گازی سوریه تصویب کردند. در واقع هدف اتحادیه اروپا از برداشتن تحریم‌ها حمایت از شورشیان مسلح و پرداخت درآمدها به نفع آنها بود. وزارت خارجۀ سوریه در این باره گفته بود: نه اتحادیه اروپا و نه هیچ طرف حق دارد تا تصمیم و یا تمهیداتی را اتخاذ کند که تسلط و تمامیت دولت بر منابع ملی کشور را تحت تأثیر قرار دهد.
کشورهای اتحادیه اروپا حتی تا آنجا پیش رفتند که امکان سرمایه‌گذاری در منابع به نفع یک گروه خاص که مدعی اپوزیسیون و یا نمایندۀ ملت سوریه بودند را نیز فراهم آورد، در حالیکه هیچکس این سمت را ندارد که حتی مقامات آن با گروههای خارجی در تماس باشند.
این پرسش همچنان باقی می‌ماند که چه بلایی بر سر نفت و گاز سوریه در اوج جنگ داخلی خواهد آمد؟
ارسال نظرات