شاعر کشورمان با بیان اینکه شعر هنری ترجمهناپذیر است گفت: اگر شعر دارای قافیه باشد پس از ترجمه تغییر خواهد کرد و ممکن است دیگر نزدیک به شعر نباشد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، جواد محقق در مراسم بزرگداشت استاد شهریار که روز گذشته در حوزه هنری برگزار شد بیان کرد: در سال 61 کنگرهای ویژه بزرگداشت استاد شهریار در سن 81 سالگی برگزار گردید که من در آن حضور داشتم و شعر خود را خواندم.
وی ادامه داد: زمانی که آقای چینیفروشان با من تماس گرفتند و شخصی را به اسم آقای شادبه معرفی کردند که علاوه بر فارسی زبان بودنش ادعایی در شعر ندارد و به دلیل شغل راهسازی به واسطه دوستان ترک زبانش در تبریز به شعر شهریار علاقهمند شده است اندکی تردید کردم که آیا اثر یک فرد فارسی زبان میتواند قابل انتشار باشد یا خیر در نهایت وقتی اثر به دستم رسید و خواندم بسیار لذت بردم و با ترجمههای متفاوتی که از شعر حیدربابا شده بود مقایسه کردم ایشان توانستهاند معدل قابل قبولی را از میان عناصر شعری به صورت یک جا به خواننده فارسی زبان انتقال دهد.
محقق با بیان اینکه شعر هنری ترجمهناپذیر است ابراز داشت: معتقدم برخلاف داستان اگر شعر منظوم بوده و دارای قافیه باشد پس از ترجمه معانی آن تغییر خواهد کرد و البته ممکن است دیگر نزدیک به شعر نباشد.
شاعر کشورمان ادامه داد: ترجمههای زیادی انجام شده که بخشی از آنها دارای قدرت و بخشی دارای نارسایی هستند معتقدم با توجه به این همه تلاشی که در ترجمهها صورت گرفته در تمامی آنها بیش از یک یا دو عنصر نشان داده نشده است اما ترجمه آقای شادبه از سایر ترجمهها چیزی کم ندارد.
وی در ادامه گفت: در سال 61 مقالهای را نوشتم اما زمانی که مرحوم آیتالله مرعشی به خواب من آمدند و با استاد شهریار دیدار کردم از چاپ آن منصرف شدم.
محقق در پایان خاطر نشان کرد: معتقدم باید اجازه داده شود تحقیقات تاریخی صورت گیرد و اگر پاسخی معارض با آن وجود دارد با دلیل و منطق بیان شود.