نهضت منع سلاح هسته ای با یک فتوا

گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»؛ پس از وفات نبی مکرم اسلام (صل الله علیه و آله) خلع تبیین و تعیین احکام توسط ائمه معصومین (علیهم السلام) رفع شد و مسلمانان و اهل تشیع برای کسب تکلیف روزمره و مشکلات دنیوی و اخروی خود پاسخ گوی عمیقی را یافته بودند. در واقع در دین مبین اسلام احادیث و کردار معصومین (علیهم السلام)  اصلی ترین و عملی ترین حکم و راه برای زندگانی مسلمین بوده است. اما پس از غیبت ولی عصر (روحی له الفداه) دیگر کردار ائمه معصومین نمی توانست چراغ راه و دستور عملی باشد؛ لذا اهل تشیع به احادیث این بزرگواران و تفقه اهل حدیث که همانا راویان و فقهای زمانند رجوع کرده و فتاوی آنان را به عنوان دستور العمل اصلی زندگی خود قرار دهند.

 

چندی پیش مقام معظم رهبری در فتوایی به حرمت ساخت و استفاده از سلاح هسته ای اشاره فرموده و این موضوع را به عنوان سرلوحه ی کاری و اعتقادی جمهوری اسلامی به ثبت رسانیدند لذا این عمل حضرت آیت الله العظمی خامنه ای به شهادت تاریخ بزرگترین قدم عملی درجهت اعتماد سازی جهانی به شمار می آید.ایشان اسفند ماه سال 90 در سخنرانی خود با رئیس و مسئولان سازمان انرژی اتمی و جمعی از دانشمندان هسته‌ای کشور فرموده بودند : «ایران به دنبال سلاح هسته‌ای نیست، زیرا جمهوری اسلامی ایران، از لحاظ فکری، نظری و فقهی داشتن سلاح هسته‌ای را گناه بزرگ می‌داند و اعتقاد دارد، نگهداری چنین سلاحی نیز بیهوده، پرضرر و پرخطر است.»

 

در تاریخ تشیع کم نیست فتوایی که به موجب آن قیامی در اهل تشیع بپا کرده و به موجب آن رخداد عظیمی صورت پذیرفته است . در واقع اگر مرجعی دستور و فتوایی را اعلام نمایند بر همه ی مقلدین لازم الاجرا است و اگر خلاف آن صورت بگیرد موجب خشم و عذاب الهی است.

 

نهضت تنباکو که یکی از بارز ترین و آشکار ترین نمونه برای قدرت عملی فتوای یک مرجع عالی قدر است نمونه ای شایان توجه است در واقع این فتوای بیاد ماندنی حضرت آیت االله العظمی میرزای شیرازی موجب شد تا جهانیان و مخصوصا انگلستان و آمریکا به قدرت فتوای اهل فقه پی ببرند. مع هذا بد نیست برای یادآوری اهل سیاست به الخص به این داستان اشاره ی بشود.

 

در 28 رجب سال 1308هـ . ق. امتیاز توتون و تنباکوی ایران به مدت 50 سال در اختیار تالبوت و شرکای او قرار گرفت. برطبق این قرارداد: «اجازه‌نامچه‌ای برای فروش و معامله و غیره توتون و تنباکو و سیگار ... حق خالص صاحبان این امتیاز است و احدی جز صاحبان این امتیازنامه حق صدور اجازه‌نامه‌جات مزبور را ندارند.»

در آن زمان معیشت بسیاری از مردم از طریق فروش توتون و تنباکو تأمین می‌شد و زارع و تاجر هیچ نوع اختیاری در تولید و فروش این محصول نداشتند. بنابراین رفته رفته موج اعتراضات در نقاط مختلف ایران خصوصاً شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، تبریز... آغاز شد.

پس از اوج گرفتن مخالفت و درگیری، اقشار مختلف مردم به علمای دینی در شهرهای مختلف رجوع کرده و کسب تکلیف نمودند؛ به طور مثال در اصفهان به آیت‌الله نجفی اصفهانی، در شیراز به سیدعلی‌اکبر فال اسیری، در تهران به شیخ فضل‌الله نوری و میرزاحسن آشتیانی، در تبریز به میرزا جواد مجتهد تبریزی متوسل شدند.

میرزا حسن آشتیانی با آیت‌الله محمدحسن شیرازی مکاتبه و کسب تکلیف نمود، آیت‌الله شیرازی ابتدا نامه‌ای به ناصرالدین شاه ارسال نمود و به شاه در مورد عدم سپردن سرمایه مملکت به دست بیگانه هشدار داد، ولی شاه به هشدارهای وی ترتیب اثر نداد.

آیت‌الله شیرازی حکم به تحریم استعمال تنباکو را بدین شرح اعلام نمود:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم الیوم استعمال تنباکو و توتون بِایِِ نحوه کان در حکم محاربه با امام زمان عجل الله تعالی فرجه است.»

با توجه به اعتقادات دینی و مذهبی مردم، همه اقشار مختلف از حکم نامبرده استقبال نمودند، حتی درباریان خصوصاً زنان حرمسرای ناصرالدین شاه این حکم را لازم‌الاجرا دانستند.در نتیجه شاه به رفع انحصار داخله پرداخت ولی مردم دست از مبارزات خود برنداشتند، تا اینکه شاه وادار به لغو قرارداد شد. این خود پیروزی بزرگی برای مردم به پشتوانه روحانیت بود.در دین مبین اسلام و مخصوصا مذهب تشیع حکم ولی فقیه همانند یک دستور عملی برای همه‌ی شیعیان جهان نافذ و واجب می باشد لذا جامعه جهانی باید بداند که فتوای ولی فقیه بزرگترین قدم عملی در جهت اعتماد سازی و حتی بالاتر از اعتماد سازی است پس بزرگ ترین قدم در جهت تعیین و تبیین نگاه ایران اسلامی و شیعیان جهان به مسئله ی هسته ای برداشته شده است و این جامعه جهانی است که باید نگاه خود را عملی کند و دست به اعتماد سازی بزند.