به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزای دانشجو»، همزمان با نهم مهر، روز همبستگی با کودکان و نوجوانان فلسطینی، دفاتر و لوازمالتحریرشکرستان در محل سفارت فلسطین تقدیم سفیر این کشور در تهران شد.
«صلاح زواوی» سفیر فلسطین در این برنامه ضمن تشکر از اقدام فرهنگی حوزه هنری کودک و نوجوان گفت: فرزندان فلسطین از 100 سال پیش تاکنون با خانوادههای خود در حال مبارزه با رژیم صهیونیستی هستند و هدایای شما معنی بسیار ارزشمندی برای آنان دارند.
وی افزود: این حرکت شما نشان میدهد که کودکان ایرانی و جهان اسلام پشتیبان و حامی کودکان فلسطینی هستند. امیدوارم با آزادی فلسطین عزیز روزی این هدایا را خودتان به کودکان فلسطینی اهداء کنید.
سفیر فلسطین ادامه داد: ما شکی نداریم که سرزمین ما روزی آزاد خواهد شد زیرا خداوند خود فرموده که قدس و بیتالمقدس تکهای از بهشت است و انشاء ا... با کمک آزادگان جهان آزاد خواهد شد. امروز شما برای کودکان فلسطینی هدیه آوردید و ما امیدواریم به زودی بزرگترین هدیه خود که همان آزادی مسجدالاقصی و خواندن نماز وحدت در آن است را به شما و کودکان ایرانی اهداء کنیم.
زواوی تاکید کرد: ما امروز در جایی هستیم که به کمک امام راحل(ره) آزاد شد. روزی این سفارت محل استقرار صهیونیستها بود و امروز فرزندان فلسطین در آن حضور دارند. در اینجا به ملت ایران، مقام معظم رهبری و رهبران اسلامی قول میدهیم تا آزادی قدس شریف از پای ننشینیم. کودکان فلسطینی و ایرانی این روزهای مقاومت را به یاد خواهند داشت و انشاء ا... به زودی، طعم شیرین آزادی و پیروزی فلسطین را خواهند چشید.
در ادامه مراسم محمدسرشار رئیس حوزه هنری کودک و نوجوان، مسئله فلسطین را دغدغه مردم مسلمان ایران برشمرد و گفت: ما معتقدیم که رژیم اشغالگر قدس، غده سرطانی در منطقه است و براساس اراده ملتها، فرو خواهد پاشید.
رئیس حوزه هنری کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: حوزه هنری کودک و نوجوان رسالتی به فراگیری انقلاب اسلامی دارد و مساله فلسطین، در دستور کار این حوزه است.
محمدسرشارتصریح داشت: امسال به لطف خداوند، با همکاری حوزه هنری کودک و نوجوان و شرکت آزاده، اقدامی نوآورانه در عرصه تولید لوازم التحریر بومی انجام شد که در مدت کوتاهی، دفترهای مشق شکرستان را به محبوب ترین و پرفروش ترین دفترهای ایرانی تبدیل کرد. این دفترها با استفاده از شخصیتهای مجموعه پویانمایی موفق شکرستان طراحی و تولید شده اند و هم اکنون موفق ترین مجموعه انیمشین ایرانی محسوب می شوند.
رئیس حوزه هنری کودک ونوجوان تاکید کرد: ما با حضور در سفارت فلسطین و اهدای تعدادی از دفترهای شکرستان به جناب آقای صلاح زواوی، سفیر محترم فلسطین، از ایشان درخواست می کنیم با رساندن این هدیه کوچک به دستان کودکان ستمدیده فلسطینی، حس خوب کودکان ما را از در دست گرفتن دفترهای شکرستان با آنان تقسیم کنند. به امید آزادی فلسطین و به امید روزی که همه کودکان فلسطینی در کشور مستقل خود، شیرینی زندگی در سرزمین پدری را بچشند .
در ادامه نامه کودکان ایرانی با نام «به یاد تو هستیم» توسط«فائقه مقامی» دانشآموز ایرانی خطاب به کودکان فلسطینی قرائت شد. در این نامه آمده است:
سلام بر تو ای کودک فلسطینی. تویی که تا چشم باز میکنی صدای گوشخراش تانک و گلوله سربازان اسرائیلی با لالایی روحنواز سرزمین مادریت فلسطین درهم میآمیزد.
کودکان و نوجوانانی که در کولههای مدرسه غیراز قلم و دفتر وکتاب، سنگ نیز همراه دارند تا با درس خواندن تاثیرگذار باشند و با سنگ، چراغ مقاومت و انقلاب سنگ را روشن نگه دارند.
ما به یاد مادرانی هستیم که به فرزندانشان یادآوری می کنند که از وطنشان دفاع کنند و با درس خواندن و مقاومت هیچ گاه از امید و مقاومت دست برندارند. ما بچه های ایرانی همواره به یاد پدرانی هستیم که در وصیت نامه هایشان یادآوری می کنند که میهنشان فلسطین است مبادا از آن دست بردارند و حتی تا آخرین قطره ی خون شان هم پای هویت و ملتشان بایستند و نگذارند خون برادران و خواهرانشان پایمال شود.
حال می خواهم من به تو بگویم کودک فلسطینی...
ولی دریغ از توان نوشتن سخن، می خواهم بگویم مقاومت کن ولی تو خود بهتر از من معنی مقاومت را می دانی، می خواهم بنویسم صبور باش ولی تو خود درس صبر می دهی، می خواهم بگویم با غرور سرت را بلند کن ولی می بینم چطور جلوی دشمن سربلند کرده و سینه سپر کرده ای، می خواهم بگویم مانند کوه باش ولی می بینم که تو و برادرانت چگونه مانند کوه پا بر جایید و حتی اسلحه های، سرد و آهنی هم نمی تواند کوه های به هم پیوسته و درخت های قدعلم کرده را از هم بپاشاند.
پس فقط میتوانم بگویم ما با توییم و برایت دعا می کنیم. من می دانم تو چه قدر سختی می کشی و با دشمن خود اسرائیل مبارزه می کنی . این کارها برای سن تو مناسب نیست ، اما مجبور هستی ؛ وگرنه آنان - یعنی اسرائیلی ها – سرزمین شما ، فلسطین را از شما می گیرند و آن را کشور خودشان می نامند و نمی گذارند شما در آن جا زندگی کنید. پس به امید روزی که تو هم در آرامش سر کلاس بروی و برای فردایت تلاش کنی.