یادداشت/
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - آرش براری؛ رئیس جمهوری و رئیس دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم در روند مذاکرات با ایالات متحده همواره بر گفت و گو بدون پیش شرط و از موضع برابر تاکید داشته اند و در واقع تعاملات اخیر خود با مقامات ارشد کاخ سفید را نیز بر همین اساس استوار می دانند؛ تعاملاتی که به اذعان خود محمدجواد ظریف، رهبر انقلاب از آنها احساس رضایت نمی کنند و این مذاکرات در این سطح را نابجا می دانند.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران می گوید که از لحن رئیس جمهوری ایالات متحده ابراز ناامیدی کرده و اظهارات اوباما را توهین به ملت ایران می داند؛ چرا که آمریکا از یک طرف اظهار می کند که دستیابی به فناوری هسته ای حق ملت ایران است و از طرف دیگر همچنان تمام گزینه ها را بر روی میز نگه می دارد و هیچ قدم مثبتی در راستای کاهش تحریم ها بر نمی دارد.
به نظر می رسد که دیگر سیاستمداران آمریکایی نیز اصرار دارند که در مذاکره با ایران از همین لحن استفاده کنند، به طوری که جان بولتون در اظهارات اخیر خود اظهار داشته است که «ایران سزاوار داشتن توانمندی هسته ای نیست.»
پیشتر محمدجواد ظریف از ناکارآمد بودن بسته پیشنهادی آلماتی سخن گفته بود. وزیر خارجه جمهوری اسلامی در این باره می گوید: بسته پیشنهادی قبلی به تاریخ پیوست و 1+5 باید با دیدگاهی جدید به مذاکرات ورود کند؛ این در حالی است که هنوز غرب عقب نشینی از مواضع پیشین خود را به صورت رسمی اعلام نکرده و همچنان اصرار دارد که جمهوری اسلامی باید روند فعالیت های هسته‌ای خود را تغییر دهد.
در همین راستا جان کری در نشست خبری مشترک با وزیر خارجه روسیه در جمع خبرنگاران ادعا کرده است که ایران باید بر اساس بسته آلماتی گام بردارد تا به نوعی توپ را در زمین ایران بیندازد؛ بسته ای که از نظر طرف ایرانی دیگر موضوعیتی ندارد.
محدود کردن فعالیت فردو و آب سنگین اراک و همچنین تحویل اورانیوم غنی شده و کاهش غنی‌سازی زیر 20 درصد مباحثی است که در ژنو2 از نظر طرف غربی باید بر سر آن بحث و تبادل نظر شود؛ نکاتی که بجز مورد آخر شاید در چارچوب گفت و گوی جمهوری اسلامی نیز قرار نداشته نباشد.
در شرایطی که هر دو طرف مذاکره کننده حاضر به عدول از مواضع خود نیستند باید منتظر ماند و مشاهده کرد که آیا نشست ایران با 1+5 در حاشیه اجلاس ژنو 2 مثمرثمر هست یا خیر ؟
با وجود این که مقامات واشنگتن با تهدیدی دوباره اظهار داشتند، پس از این مذاکرات، بررسی تشدید تحریم ها را در دستور کار قرار می دهند، آیا این گفت و گوها دستاورد قابل قبولی را در رفع تحریم های تصویب شده توسط کنگره آمریکا در بر دارد؟
آیا بسته پیشنهادی سازنده ای از طرف غرب برای ایران در راه است یا اینکه پافشاری بر روی بسته آلماتی همنچنان در دستور کار 5+1 است؟
این در حالی است که اگر غرب طرح جدیدی در ژنو درنیندازد شاید همانند بسته پیشنهادی آلماتی باید منتظر به تاریخ پیوستن ژنو 2 نیز باشیم.
ارسال نظرات