کد خبر:۲۶۷۴۲۳
فیاض در جلسه «ما و موسیقی»:
اعمال عبادی ادیان مثل نماز، خود نوعی رقص به شمار می‌آیند
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان اینکه حتی اعمال عبادی ادیان مثل نماز خود نوعی رقص به شمار می‌آیند که با موسیقی همراه می‌شوند، رقص و موسیقی را ...
به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ دکتر ابراهیم فیاض دو شب پیش(دوشنبه) در سخنانی مهم در جلسه «ما و موسیقی»که در دانشگاه امام صادق علیه السلام به منظور مسئله شناسی موسیقی برگزار شد بر ضرورت و اهمیت بحث موسیقی تأکید کرد.
وی درباره اهمیت موسیقی گفت: موسیقی یکی از ابعادی است که به شدت در جامعه ما فرهنگ سازی می‌کند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در ادامه به تبیین ماهیت موسیقی پرداخت و موسیقی را فناوری‌ای که از طبیعت گرفته شده توصیف کرد و نقش جغرافیا را درسبک‌ها و تولیدات موسیقی بسیار با اهمیت دانست . همچنین در ادامه به جایگاه استراتژیگ و عمق نفوذ موسیقی ایران در منطقه اشاره کرد و افزود: در منطقه بلوچستان پاکستان موسیقی‌ها از پاکستان وارد می‌شود یعنی با اینکه شعرها و ترانه ها فارسی است از پاکستان وارد می‌شوند و جالب اینجاست که وقتی از اهالی منطقه سؤال کردم گفتند خواننده‌های پاکستانی اصلا فارسی بلد نیستند حرف بزنند اما با این حال موسیقی‌هایشان فارسی است. ببنید بلوچستانی که ما اینقدر در موردش احساس خطر می‌کنیم چگونه خواننده‌هایشان فارسی می‌خوانند و موسیقی‌دان‌هایشان فارسی می‌نوازند اما فارسی بلد نیستند حرف بزنند. در حالی که می‌توانستند بلوچی بخوانند. این طوری باز تولید فرهنگ ایرانی در پاکستان و مخصوصا بلوچستان که از منظر سیاسی بزرگ‌ترین مشکل ماست رخ می‌هد. ما اینقدر قدرت نفوذ داریم اما نمی‌توانیم استفاده کنیم. اگر نگاه کنیم تا هند عمق موسیقی ایرانی وجود دارد.
ابراهیم فیاض در بخش دیگری از سخنان خود به تبیین چارچوب تئوریک بعد نرم افزاری موسیقی پرداخت و این سؤال مهم را مطرح کرد که ادبیات موسیقی از کجا پدید می‌آید؟
وی در ادامه با پاسخ این سؤال پرداخت و ادبیات موسیقی را برگرفته از فلسفه و یا حکمت دانست و افزود: اگر فلسفی باشد می‌شود غربی(به همان معنای فلسفه غربی) و اگر حکمت باشد می‌شود ایرانی. این جهان- پدیداری بر ما حاکم است لذا آن ادبیاتی که از بین فلسفه و یا حکمت به وجود می‌آید اگر با موسیقی همراه شود آن موقع باز تولید فرهنگی موسیقی اینقدر گستره‌اش بالا می‌شودکه انسان قادر به تصورش نیست.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در ادامه به بیان جایگاه موسیقی در حکمت اسلامی پرداخت و حکمای بزرگ اسلامی را مانند ابن سینا و فارابی و علامه حسن زاده آملی را از جمله افرادی دانست که در مورد موسیقی بحث‌های جدی مطرح کرده‌اند.
این استاد دانشگاه در ادامه به ارتباط موسیقی و رقص در ادبیات عرفانی پرداخت. وی ضمن بیان این مطلب که حتی اعمال عبادی ادیان مثل نماز خود نوعی رقص به شمار می‌آیند که با موسیقی همراه می‌شوند؛ رقص و موسیقی را در ادبیات عرفانی مسیری برای رسیدن به مقام حضور توصیف کرد.
او با استفاده از این نکته گفت: اگر موسیقی را در باب حکمت در جهت إنا لله و إنا إلیه راجعون به کار ببرید از باطل به سوی حق می‌آید اما اگر غفلت‌زا باشد باطل است بر همین اساس خیلی‌ها دیگر غنا را هم حرام نمی‌دانند. از همین رو امام سلام الله علیه در مکاسب محرمه می‌فرمایند موسیقی حرام است بالمجلس.
فیاض در بخش دیگری از سخنان خود به تبیین بعد ابزاری موسیقی پرداخت و ضمن بیان این نکته که با به وجود آمدن سبک پاپ و ابزار دیجیتال، موسیقی به یک رسانه جدید تبدیل شده است و از این به بعد همه می‌توانند خواننده باشند،گفت: با توجه با این شرایط باید ما تولید خواننده‌های بسیار گسترده در ایران داشته باشیم. پس ما با توجه به موسیقی‌های نواحی‌مان و موسیقی پاب و به وجود آمدن ابزارهای دیجیتال و وجود خواننده‌های بسیار موسیقی خارج از کنترل ما می‌شود؛ اگر محدودش کردیم زیر زمینی می‌شود.
وی افزود: ما در مورد بحث موسیقی فقط یک راه داریم و آن هم موج سواری است یعنی ما از آن موجی که آن‌ها ایجاد می‌کنند به عنوان حاکمیت سواری بگیریم.
فیاض در ادامه به برشماری فرصت‌های موجود در حوزه موسیقی پرداخت.
او تأثیر فوق العاده آن بر جوانان، امکان ایجاد موج حماسی در جامعه، بین المللی بودن آن، امکان حل مشکلات مربوط به دختران و زنان را از فرصت‌های موجود در حوزه موسیقی دانست.
«ما و موسیقی»نام سلسله جلساتی است که به همت بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام در این دانشگاه با موضوع موسیقی به صورت ماهیانه برگزار می‌شود
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.