اگر امام حسین(ع) در کربلا تنها ماند بخاطر نقش مخرب خواص است

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یزد، رجبی دوانی شب گذشته در مراسم عزاداری اربعین سالار شهیدان که به همت هیئت دانشجویی فاطمیون دانشگاه یزد در مسجد امام حسین(ع) این دانشگاه برگزار شد، با اشاره به اهمیت ولایت پذیری در جامعه اسلامی گفت: اصل در سعادت، تمسک به ولایت است و ولایتمدار واقعی خودش را در برابر مقام ولایت هیچ نمی‌بیند؛ چراکه می‌داند هر آنچه که ولایت می‌کند، حق همان است.

وی بیان کرد: بعد از درگذشت پیامبر(ص) بر اثر عدم فهم درست مسئله ولایت اتفاقات ناگواری برای اسلام می افتد و در حالی که حکومت و ریاست یکی از شئون ولایت بود برخی با تنگ نظری ولایت را تماماً حکومت و ریاست تعبیر کرده و بیان می کردند که ولایت مال بنی هاشم نیست که همین دید باعث از میان رفتن ارزش های الهی در این جوامع شد.

معاون پژوهشی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه امام حسین(ع) با اشاره به اهمیت حضور خواص در جامعه تصریح کرد: سقیفه کار توده مردم نبود، بلکه کار خواص بود که دراین راستا باید توجه داشت سقیفه در دوران جاهلیت محل اجتماع بزرگان قوم خزرج بود که جلسات مخفیانه برگزار می شد و تصمیم گیری در آن صورت می گرفت و با آمدن اسلام حدود 10 سال بود که سقیفه تعطیل شده بود ولی بعد از فوت پیامبر (ص) دوباره برقرار شد و جانشین پیامبر در آن تعیین شد که در این هنگام خواصی چون سلمان، ابوذر، مقداد و ابو ایوب و امثال آنها که دور امیرالمؤمنین بودند به حاشیه رانده شدند و مورد بی اعتنایی قرار گرفتند.

رجبی دوانی خاطرنشان کرد: در واقع همین تغییر معیارها بود که باعث شد علی(ع) خلافت را نپذیرد؛ زیرا جامعه ظرفیت پذیرش را نداشت ولی نهایتا با اصرار فراوان حضرت خلافت را می پذیرد و سرانجام ارزشهایی که مورد توجه علی(ع) بود را خواص برنتافتند لذا خلافت ایشان متزلزل شد.

وی افزود: در زمان امام حسن(ع) هم مردم با اینکه اول حضرت را مورد پذیرش قرار دادند بعد در مقابل ایشان قرار گرفتند و همین عامل باعث شد تا امام صلح با معاویه را بپذیرد که این خیلی سنگین بود که معاویه رهبر جهان اسلام شد.

این پژوهشگر تاریخی ادامه داد: در واقع خواص در آن زمان باعث شدند تا معاویه به چنین جایگاهی برسد و معاویه نیز به اعتبار همین خواص  امام علی(ع) و امام حسن(ع) را رها کرده و به چنین جایگاهی رسید و در این راستا نیز خواص تا جایی کار پیش بردند که به معاویه خلیفه الله نیز لقب دادند.

رجبی دوانی گفت: اگر امام حسین(ع) قیام نمی کرد بدعتی که معاویه پایه گذاشته بود توسط یزید به سرانجام می رسید و اسلام محو  و نابود می شد و اگر امام حسین در کربلا تنها ماند باز هم به خاطر نقش مخرب خواص است.

وی بیان کرد: خواص با نامه های فراوان امام حسین (ع)  را به کوفه دعوت کردند و بیش از 12 هزار نامه که برخی از آنها چندین امضا داشتند، برای حضرت ارسال شد اما زمانی که حضرت، مسلم بن عقیل را برای ارزیابی به کوفه می فرستد بتدریج مردم کوفه از حمایت مسلم که فرستاده امام بود دست بر می دارند و پشت امام را خالی می کنند که این نیز نشان از نقش خواص در عدم پذیرش ولایت می باشد.

معاون پژوهشی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه امام حسین(ع) با اشاره به ویژگی های انتظار تصریح کرد: منتظران اصلی شیعیان هستند؛ زیرا که دنیا و آخرت خود را در آمدن امام خود می بینند.

رجبی خاطرنشان کرد: مردم کوفه منتظر امام حسین بودند و هزاران نامه نیز برای آمدن ایشان نوشتند اما به دلیل  اینکه آنها انتظار را برای دنیای خود می دیدند پس از تهدیدها و تطمیع معاویه آنها سرباز زدند و در مقابل امام نیز ایستادند که این ها نشان از منتظر نبودن آنهاست.