به گزارش گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، سیستم شنوایی علاوه بر شنیدن صداها، موجب تعادل انسان در راه رفتن، ایستادن و نشستن میشود. گوش اندامی دارد به نام حلزونی که این وظایف را انجام میدهد.
گوش سه بخش اصلی دارد: 1. گوش خارجی که شامل لاله گوش و مجرای آن است؛ 2. گوش میانی که از پرده صماخ و استخوانهای سندانی، رکابی و چکشی تشکیل شده است؛ 3. گوش داخلی که از استخوانهای حلزونی و مایع درون آن و سلسله اعصاب مربوط به گوش تشکیل شده است.
هر قسمت از گوش وظیفه خاصی دارد. لاله گوش به صورت آنتن طراحی شده و خطوطی که به صورت برجستگی و فرورفتگی است برای هدایت اصوات به درون مجرای گوش است. نرمه گوش نیز برای خنثی نمودن فرکانسهای زائد صوتی و همچنین ملایم نمودن اصوات در هدایت آن به مجرای گوش طراحی شده است.
گوش میانی برای تقویت و وضوح صدا به کار می رود و موجب جلوگیری از صدمات وارده به سیستم عصبی گوش میشود. گوش داخلی، چنان که اشاره شد، در حفظ تعادل شخصی اهمیت بسزایی دارد.
اگر انسان فاقد این عضو بود، از زیباییهای جهان بیبهره میماند و این همه علوم صوتی از جمله علم موسیقی و آلات و لوازم آن ابداع نمیشد. آیا میتوان عظمت خداوند را در این سلولهای کوچک دید؟
محافظت از گوشها
نباید خود را در معرض صدهای زیاد قرار دهید. حداکثر صدای مناسب برای گوش 80 دسیبل است. برای تمیز کردن گوش از اجسام تیز یا چوب کبریت استفاده نکنید و سعی کنید از شستوشوی گوش و میل کردن غذاهای یبوستزا، مانند چای و ماست اجتناب کنید. نوشیدن چای بیشترین صدمه را به گوش میزند. یکی از دلایل وز وز گوش مصرف چای و ماست زیاد است؛ زیرا خون را غلیظ میکنند.
برای بهداشت گوش، بهتر است هنگام رفتن به حمام، یک قطره روغن بادام تلخ در هر یک از گوشهای خود بریزید و بعد از یک ساعت آنها را با دستمال تمیز و نرم پاک کنید؛ زیرا روغن بادام تلخ واکسهای درون گوش را نرم و آنها را خارج میکند. بهتر است از گوش پاککن استفاده نشود. از مصرف میوهجات و سبزیجات فصل غافل نشوید، روزانه شش لیوان آب میل کنید تا خون رقیق شود و دچار ناراحتی گوش نشوید.