به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از قزوین، اردوهای راهیان نور سال 92 دانشگاه های استان قزوین با حضور دانشجویان خارجی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) حال و هوای دیگری پیدا کرده بود.
این دانشجویان که از حال و هوای این مناطق بی خبر بودند، با حضور در این مناطق و استشمام بوی شهدا حس غریبی پیدا کرده بودند و حتی دیده می شد که بعضی از آنها کفش های خود را در آورده و با پای خود خاک ها را لمس می کردند و غرق در نشاط معنوی بودند.
مردی با پوستی به رنگ سیاه اما با دلی سفید به نام محمدحسین که از کشور سودان به ایران آمده بود می گوید: من در رشته علوم سیاسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) تحصیل می کنم.
محمدحسین از دلایل آمدنش به اردوی راهیان نور سخن می گوید: دعوت دوستانم مرا به اردوی راهیان نور آورد، ولی وقتی در این مناطق حضور یافتم با خود گفتم که حتی لحظه ای حضور در این مناطق، ارزش این همه خستگی راه را دارد.
وی در ادامه گفت: بهترین خاطره من در این سفر زیارت قبور شهدای گمنام بود که بهترین احساس را در آنجا داشتم که غیر قابل وصف است.
این دانشجو تاکید کرد: دیدن این مناطق برای ما و دوستانمان تجربه بسیار خوبی بود و از خاطرات جنگ ایران و عراق بعثی و دیدن موزه های شهر خرمشهر چیزهای زیادی یاد گرفتیم.
شهید آوینی، تنها شهیدی بود که با آن آشنا بودم
وی گفت: شهید مرتضی آوینی تنها شهیدی است که با او آشنا بودم و می دانم او مستند ساز بوده است و در فکه شهید شده است.
محمدحسین ادامه داد: سال بعد هم حتما می آیم، به خاطر اینکه فضای خوبی دارد. در کشور ما مناطقی مثل اینجا هست، اما چنین تاثیرگذاری ندارد و ارزش افرادی که شما آنها را در اینجا شهید می شناسید، در بین مردم کشور ما وجود ندارد.
می خواستم ببینم همانگونه که می گویند هست، که دیدم حقیقت دارد
محمد رضا نظری از کشور افغانستان نیز گفت: با دیدن مناطق جنگی فهمیدم آن چیزی که راویان می گفتند، حقیقت دارد و این رفاهی که در این زمان هست و ما دانشجویان خارجی هم از آن استفاده می کنیم، بانی آن شهدا هستند.
دانشجوی رشته روابط بین الملل دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) ادامه داد: من با مناطق جنگی تقریبا آشنایی داشتم و به همین خاطر می خواستم از نزدیک ببینم که آنها در چه شرایطی بوده اند و الان چه شرایطی هست و جنگ چگونه صورت گرفته است و نسبت به آن چیز هایی گه گفته می شود، آیا سنخیتی وجود دارد یا ندارد.
وی افزود: در این چند روز، راویان سخنان مختلفی گفتند. درست است که 30سال از آن موقع می گذرد اما آدم احساس می کند که واقعیت دارد و آرامش خاطر در وجودم، نشان از این حقیقت دارد.
نظری ادامه داد: ما در کشورمان هم جنگ داشتیم، اما این دو غیر قابل قیاس هستند. در کشور ما با حمله شوروی افراد زیادی کشته شدند و ما اینها را شهید می دانیم، اما شهدای ایران معنویت خاصی دارند.
وی تاکید کرد: بهترین زمان برای من در اینجا دیدن موزه خرمشهر بود که ما را به آن سال ها نزدیک تر کرد؛خرابی و ویرانی هایی که بر اثر جنگ بود، نوعی تداعی حمله شوروی به کشور افغانستان بود و ما نیز چنین شرایطی را احساس کرده ایم.
این دانشجو گفت: اکثر ما نسبت به شهدا شناختی نداریم و همین شناخت اندک از طریق تبلیغات است و نیاز است که هم تبلیغات زیادتر شود و هم ما دانشجویان، مطالعات خود را افزایش دهیم تا با افزایش شناخت، نوعی تعلق خاطر و انس و همرنگی با شهدا به وجود بیاید.
وی خاطرنشان کرد: اگر فرصت پیش آید دوباره می آیم چون علاقه خاصی به اینجا پیدا کرده ام.
بانی رفاه امروز، شهدا هستند
نظری گفت: مردم ایران باید قدردان خون شهیدان باشند، آن چیزی که من در مورد این عزیزان شنیده ام جایگاه والایی دارند و این نباید فراموش شود که آنها با چه انگیزهایی به شهادت رسیده اند و این ها برای یک کشور یک سرمایه است و توصیه من برای دوستان این است که قدردان اینها باشند، چون بانی این رفاه شهدا هستند.
وی در پایان بیان کرد: یکی از اقوام ما در این جنگ بوده و شهید شده است و این مایه افتخار ماست که ما هم در این جنگ تحمیلی سهیم بوده ایم.
تعداد نظرات: ۵
ارسال نظرات
بخدا اينقد دلم تنگه ک انگار قبل تحويل سال يه چيزي کم دارم،شماها که رفتين قدر خودتونو بدونين!!
در اين کاروان دانشجوياني از يمن و مصر هم حضور داشتند که وقتي با آنان صحبت مي کرديم مشابه همين مصاحبه با ما صحبت کردند
همان دوست مصري مي گفت که قدر «سيدالقائد»(حضرت آقا) را بدانيد
به جرءت ميتونم بگم بهترين سفر عمرم بود مخصوصا شلمچه
ايشاا.. قسمت همه بشه برن
به خودم گفتم شايد لياقت شهاد ت رو نداشته باشم ولي خدا هنوزم صدامو ميشنوه
بچه ها هر چند مدت خودتونو امتحان کنين که خدا مهروبونيش رو ازتون دريغ نکرده باشه...يا ارحن الراحمين