حزب کارگزاران از دیروز تا امروز؛
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - محمد ایرانی؛ کارگزاران، دولتی‌ترین و اولین حزب نفتی! جمهوری اسلامی است که در سال ۷۴ متولد شد. جنینی نارس که در همان ابتدا با جدا شدن ۱۰ نفر از لیست ۱۶ نفره اعضای اصلی‌اش مواجه شد. جداشدگان وزرایی بودند که همزمان در دولت وقت خدمت می‌کردند؛ دولتی‌هایی که می‌خواستند در انتخابات مجلس پنجم حضور فعالانه داشته باشند. ترس از حامیان سابق خود و علاقه به ورود تکنوکرات‌ها به مجلس باعث شد نخستین حزب دولتی شکل بگیرد.
اعضای حزب «کارگزاران سازندگی ایران» عمدتاً کرمانی‌هایی بودند که به خاطر وابستگی به هاشمی رفسنجانی به قدرت دست یافتند. محسن، علی، محمد و فائزه از وابستگان نسبی به رییس‌جمهور وقت بودند و حسین مرعشی از وابستگان سببی وی به شمار می‌آمد. کرمانی‌هایی که جز خودشان پای محمد خاتمی از استان همجوار را نیز به این حزب باز کردند تا ضریب تفاوت فکری خود را نسبت به گذشته بیشتر ابراز کنند. حضور مهدی کروبی نیز که از چهره‌های فعال مجمع روحانیون مبارز به شمار می‌آمد در روز تأسیس این حزب، حرف و حدیث‌های بسیاری در محافل سیاسی به وجود آورد. البته در جلسات بعدی، نه از خاتمی خبری بود، نه از کروبی.
به خاطر وابستگی به هاشمی رفسنجانی به قدرت دست یافتند
عطریانفر و کرباسچی در سایه هاشمی رفسنجانی رشد کردند و هنوز هم به «مردان سایه هاشمی» مشهورند. حضور این دو شخص رسانه‌ای و مطبوعاتی در حزب کارگزاران باعث شد که بدنه رسانه‌ای قوی در حاشیه حزب برای پیشبرد تفکرات این گروه تشکیل شود؛ گروه‌های رسانه‌ای که هنوز هم بشدت در حال تکاپو هستند و از آن میان می‌توان به روزنامه «آرمان» اشاره کرد. با توجه به جبهه‌گیری، خط و مشی و تیترهای پیاپی این روزنامه تقریباً به جریده خانوادگی هاشمی‌ها تبدیل شده است.
توپخانه رسانه‌ای این حزب حتی زمانی که در خفا به فعالیت می‌پردازد لحظه‌ای از کار نمی‌افتد و وابستگان به این جریان با جا به جایی در روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های مختلف فعال هستند. این گروه در سال ۸۸ با حضور فعالانه در اعتراضات سازمان‌یافته ضد نظام، چند بیانیه صادر کرد. در این بیانیه‌ها مسئولان نظام به «خشونت»، «رفتار غیرقانونی»، «جزم‌اندیشی»، «خودخواهی» و «تک‌روی» متهم شدند.
سعید لیلاز با همکاری محمد قوچانی گام هایی در بازتولید تفکرات دهه هفتادی برمی دارند
این حزب در روند جدیدش با فعال کردن افراد رسانه‌ای شاخص در جریان خود، سعی دارد برای انتخابات مجلس و ریاست جمهوری دوازدهم گام‌های اساسی بردارد. «سعید لیلاز» که از متهمان فتنه سال ۸۸ است و چهره‌ای رسانه‌ای به شمار می‌رود، به عضویت شورای مرکزی این حزب درآمده و با همکاری «محمد قوچانی»، عضو دیگر این شورا و سردبیر چندین روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه توقیف‌شده از جمله «آسمان»، گام‌هایی در بازتولید تفکرات دهه هفتادی برمی‌دارد.
در دولت یازدهم شاهرگ اقتصادی دولت در دست کارگزارانی هاست. «وزیر نفت» ، «معاون اول دولت» و «دبیر ستاد هماهنگی اقتصادی» سه ضلع این هرم هستند. حزب کارگزاران معتقد است بدون «درآمدهای نفتی»، «دولت» نمی تواند «اقتصاد» را سازماندهی کند. زمانی که این اصل اساسی را در کنار مناصب محوله به اعضای کارگزاران قرار دهیم، متوجه خواهیم شد پایه های دولت در این حزب قرار دارد. تفکرات اقتصادی دولت یازدهم بر اساس افکار غیرقابل دفاع دهه های گذشته شکل گرفته است که مصداق بارزی بر ارتجاع تفکر اقتصادی محسوب می شود.
در دولت یازدهم شاهرگ اقتصادی دولت در دست کارگزارانی هاست
کارگزاران بزرگ‌ترین حزب تکنوکرات در کشور است و با حضور معنادار در این دولت، پایه‌های اقتصادی را از اصالت فرهنگی به اصیل قرار دادن ابزار سوق داده است. نباید فراموش کرد که پیشرفت اقتصادی بدون نگاه‌های فرهنگی غلط بوده و باعث می‌شود کشور به توسعه‌ای ناقص و نامیمون دست یابد.
اینک با وجود نگرانی‌های دلسوزان، این گروه با سازماندهی نیروهای سوخته جریان اصلاح‌طلبی تمام‌قد تلاش می‌کند تا این حزب نارس را که حالا تولد ۱۹ سالگی‌اش را جشن می‌گیرد، سر پا نگه دارد. وابستگی نفتی این جریان زمانی بارزتر می‌شود که بدانیم تنها در دوران همفکران خود فعالیتش افزایش می‌یابد، یعنی وقتی که به جریان مالی دولتی نزدیک می‌شود.
ارسال نظرات