وابسته کردن مجدد کشور به واردات بنزین، مقاومت اقتصادی را کاهش می‌دهد

به گزارش خبرنگار اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»، بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر خطاب به متولیان صنعت نفت در رابطه با موضوعات مطرح شده درباره واردات بنزین، پالایشگاهها و پتروپالایشگاه‌ها، بیانیه‌ای منتشر کرد.

متن این بیانیه بدین شرح است:

باسمه تعالی

از ابتدای انقلاب، کشورمان همواره با تهدیدهایی از قبیل تحریم به عنوان ابزاری جهت اعمال فشار بر روی ملت ایران رو به رو بوده است . تحریم بنزین در سال 89 موجب به صفر رسیدن میزان واردات بنزین شد و عدم توان داخلی کافی در تامین بنزین مصرفی، کمک گرفتن از پتروپالایشگاه ها را در کنار پالایشگاه ها به دنبال داشت.

در روزهای اخیر، با پررنگ شدن بحث کیفیت بنزین پتروپالایشگاه ها و تصمیم وزارت نفت مبنی بر واردات دوباره بنزین، اظهارنظرهای متفاوتی در این مورد توسط صاحب نظران صورت گرفت که بعضا تناقضاتی را حتی در خود وزارت نفت در پی داشت،  به طوری که خلا بحثی کارشناسی در این حیطه احساس می گردید .

با توجه به نقش نهاد دانشگاه به عنوان متولی اصلی توسعه علم و دانش و ماموریت آن در تمرکز بر فعالیتهای ناظر بر نیازهای اصلی کشور، واحد نقش آفرینی تخصصی بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیر کبیر ، ضمن بررسی این مساله ، و جلسات و مراودات با کارشناسان مختلف، از جمله  آقایان میرکاظمی رییس کمیسیون انرژی مجلس، خسروانی معاون مدیر عامل شرکت پالایش و پخش، سالاری عضو هیئت مدیره شرکت پالایش و پخش و رنجبر رییس گروه انرژی ایتان اقدام به برگزاری میزگردی در دانشگاه با موضوع بنزین با حضور آقای ضرابی معاون آقای قمصری، آقای سالاری و آقای رنجبر، به همراه پخش فیلمی از اظهارنظرهای دکتر میرکاظمی نمود .

با توجه به جمع بندی و نتیجه این مجموعه فعالیت ها، به نظر می رسد که چند محور مهم در برنامه ریزی ها نباید مغفول بماند :

1- سهم ریفرمیت پتروشیمی ها از میزان مصرف بنزین در کشور  ، روزانه 7/7 % می باشد. در این شرایط حتی اگر درصد بنزن بنزین پترولایشگاه ها را با اغراق 10% فرض کنیم، تنها 77/0 % از بنزین مصرفی کشور را بنزن تولیدی پتروشیمی ها تشکیل می دهد. به این ترتیب حتی با جایگزین کردن بنزین وارداتی با کیفیت یورو4، تغییر محسوسی در میزان بنزن ایجاد نمی شود.

2- عدد اکتان بنزین پتروشیمی ها دارای میانگین بالایی به نسبت بنزین پالایشگاه ها و حتی بنزین وارداتی در سال های اخیر است. هرچند استفاده از بنزین پتروشیمی ها راه حلی موقت به شمار می آید اما باید توجه داشت که این پتانسیل با اظهارنظرهای غیرکارشناسی از دست نرود و برای آینده محفوظ بماند .

3- با توجه به سهم بالای پالایشگاه ها در تامین بنزین مصرفی کشور، مساله ی اصلی، نه کیفیت بنزین پتروشیمی ، بلکه بالا بردن ظرفیت پالایشی و توسعه و نوسازی پالایشگاه های قدیمی در کشور است. امری که به نظر می رسد در بین هیاهوهای رسانه ای چند ماه اخیر، از اولویت های کاری خارج شده است.

4- با وجود شرایط تحریم، برای خرید بنزین وارداتی ناچاریم از طریق یک یا چند واسطه اقدام کنیم که در این صورت همچون گذشته کیفیت و قیمت تحت تاثیر واسطه ها قرار خواهد گرفت .

مقام معظم رهبری سال ها پیش فرمودند :  «آرزوى واقعى من ــ که البته ممکن است به این زودی‌ها قابل تحقّق نباشد ــ این است که ما درِ چاه هاى نفت را ببندیم و اقتصاد خود را براساس کالاها و محصولات غیرنفتى بنیاد نهیم»  و درجای دیگر عنوان کردند : «باید روزى برسد که این ملت بتواند از دانش خود ثروت تولید کند. آن‌وقت خودِ آن ثروت به پیشرفت دانش کمک خواهد کرد».  امروز ، توسعه¬ی زنجیره ارزش در صنعت نفت، ما را به این آرزو نزدیک می کند اما وابسته کردن مجدد کشور به واردات بنزین، مقاومت اقتصادی را کاهش داده و بار دیگر طمع دشمن را زنده و زمینه را برای تهدید و تحریم های آینده فراهم می کند.

در انتها یادآور می شویم که حذف یا عدم حذف پتروشیمی ها از فرآیند تولید بنزین کشور، هیچ تاثیری در بهبود کیفیت بنزین نخواهد داشت و اهتمام دستگاه های اجرایی مربوطه بر بالا بردن ظرفیت پالایشی و توسعه و نوسازی پالایشگاه ها امری ضروری است.

همچنین ما دانشجویان این آرمان بزرگ را خاطرنشان می کنیم که "باید روزی بتوانیم دریچه چاه های نفت را ببندیم و از علم مان نان بخوریم". به امید آنکه سیاست های امروز نهادهای مربوطه، ما را به این فردای روشن نزدیک سازد.