کاهش ریسک تجارت بین‌المللی، کاهش هزینه مبادلات و تحقق مقاومت اقتصادی با اجرای «پیمان پولی دوجانبه»

به گزارش خبرنگار اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»، شب گذشته «برنامه پایش» میزبان «پیمان پولی دو جانبه» شد.

رسام مشرفی، استاد دانشگاه شهید بهشتی با حضور در این برنامه، به تشریح توافقنامه‌های پولی دو و چندجانبه برای انتقال وجوه در تجارت بین‌الملل پرداخت و گفت: با وجودی که تاکنون بیش از 47 پیمان پولی بین کشورهای مختلف امضاء شده است، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران نسبت به این مساله بی تفاوت است.

وی ضمن انتقاد از ساختار بروکراتیک تصمیم سازی در بانک مرکزی، افزود: فرصت‌های زیادی در این حوزه بدست می‌آید که به راحتی از دست می رود و منجر به فرصت سوزی های بزرگ اقتصادی می شود.

استاد دانشگاه شهید بهشتی در پاسخ به این سوال مجری برنامه که پیمان دو جانبه و چند جانبه چه فایده‌ای دارد، بیان داشت: ورود در این پیمان‌ها می تواند برای فعالین اقتصادی از چند جنبه امتیاز ایجاد کند که اولین امتیاز بحث کاهش ریسک است . دومین بحث، مباحث مربوط به کاهش هزینه مبادله است. به عبارت دیگر، در این گونه معاملات، ارز واسط از بین می رود و دو کشور به طور مستقیم با همدیگر معامله می کنند.

مشرفی ادامه داد: وقتی در حالت متعارف تجارت بکنیم ارز مورد پذیرش باید مورد تایید دو طرف قرار بگیرد، ارزهای فعلی دلار و یورو است در نتیجه باید برای ورود آن کالا ال سی به دلار یا یورو باز کنید ، وقتی که ال سی را به دلار یا یورو باز می کنید این در سیستم بانکداری امریکا مورد رصد قرار می گیرد که فعالیت اقتصادی را قابل پیگیری توسط نهادهای بین المللی می کند که ممکن است از لحاظ اقتصاد مقاومتی برای کشور مشکل درست کند.

وی در پاسخ به این سوال که دلایل بانک مرکزی برای بی تفاوتی نسبت به این موضوع چیست، اظهار داشت: علاوه بر دلایل بروکراتیک، پیمان پولی باعث می‌شود بانک مرکزی مسئولیت بیشتری از خود در زمینه حفظ ارزش پولی نشان دهد و این مسئولیت هم در برابر تجار داخلی و هم در برابر بانک‌های مرکزی خارجی است.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: دلیل مهمتر که مانع از فکر استراتژیک در سیستم و حل کردن بحران های خود ساخته مانند نرخ ارز و تورم می شود این است که بانک مرکزی بجای اینکه طراح استراتیک برای هدایت سیستم باشد ، مدیر بحران می شود.

مشرفی در پایان سخنان خود به رئیس کل بانک مرکزی ایران گفت: بانک مرکزی در زمینه پیمان‌های ارزی از کشورهای دیگر که حتی تحت تحریم نیز نیستند، الگو بگیرد.