رهبر انقلاب توطئه‌ «نقض حاکمیت ملی» را خنثی کردند/ تک‌تک دلواپسی‌های ۷ ماه پیش ما، امروز محقق شده است + صوت

به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، همایش «خط قرمز» برای تبیین خطوط قرمز مذاکرات هسته‌ای با توجه به سخنان رهبر معظم انقلاب و با نگاهی دقیق و کارشناسی به منافع ملی کشور، بعدازظهر ۲۳ تیرماه در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شد.

 

این همایش به همت کمیته صیانت از منافع مردم ایران و جمعی از تشکل های مردمی و دانشجویی شکل گرفت و نخبگان و مردم با حضور پرشور خود نشان دادند که دغدغه منافع ملی و ارزش‌های انقلاب هم در میان نخبگان و اساتید و هم در میان دانشجویان و مردم عادی بسیار پررنگ است.

 

ناصر نوبری، سفیر سابق جمهوری اسلامی در اتحاد جماهیر شوروی و رئیس دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، سخنران دیگر میزگرد همایش «خط قرمز» بود که دلواپسی نسبت به راه و روش تیم مذاکره کننده را عین دل‌سوزی به آن دانست و به این مطلب پرداخت که گذر زمان حقانیت دلواپسیِ دلواپسان را اثبات کرده است.

 

متن زیر، سخنرانی کامل ناصر نوبری در این همایش است:

 

 

نوبری سخنانش را با طرح این پرسش آغاز کرد که آیا این که مقام معظم رهبری تیم مذاکره‌کننده را حمایت و پشتیبانی نموده و آن‌ها را قابل اعتماد معرفی کرده‌اند، تناقضی با برنامه‌های مشابه چنین همایشی دارد یا نه. او بهترین راه یافتن پاسخ این سؤال را مراجعه به سخنان حضرت آقا در همان جلسه‌ای که از این تیم اعلام حمایت نموده‌اند، معرفی نمود و گفت: آن چه در فضای امروز باعث طرح این سؤال می‌شود، خلط بحث و القای تناقض بین اعتماد و پشتیبانی از یک سو و توجه و هوشیاری به خرج دادن از سوی دیگر است؛ و این در حالی است که رهبری در سراسر صحبت‌هایشان در کنار اعلام حمایت، عمیق‌ترین هشدارها و دلواپسی‌ها را بیان و ترفندهای دشمن را گوشزد کرده‌اند و به این وسیله، بیشترین کمک و حمایت را از تیم مذاکره کننده نموده‌اند.

 

رئیس دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد در ادامه به بازخوانی قسمت‌هایی از صحبت‌های مقام معظم رهبری در جمع مسئولان نظام پرداخت که در آن‌ها ایجاد خطای محاسباتی در مسئولان، یکی از خطرناک‌ترین اهداف دشمن شمرده شده است که باعث خواهد شد اراده‌ی مسئولان در جهت تصمیمی اشتباه به کار گرفته شود و منافع ملی به هدر رود. وی سپس به بخش دیگری از سخنان رهبری اشاره کرد که فرموده‌اند «دشمن می‌داند که اگر جمهوری اسلامی چیزی را بخواهد، آن را به دست می‌آورد، بنا بر این درصدد است با ایجاد اختلال در نظام محاسبات مسئولان ایرانی، کاری کند که آن‌ها اهداف مغایر با منافع آمریکا را در دستور کار قرار ندهند که این همان جنگ نرم است که سال‌ها پیش بیان شد». سفیر سابق ایران در اتحاد جماهیر شوروی، بازخوانی سخنان مقام معظم رهبری را با نقل این جملات ادامه داد: «به معنای کامل کلمه در یک پیچ تاریخی قرار گرفته‌ایم که اگر قوی نباشیم، همه به ما زور خواهند گفت» و پرسید این اظهارات از روی دل‌آرامی است یا دلواپسی؟ نوبری، این که مقام معظم رهبری در ادامه‌ی صحبت‌هایشان به جزئیات مسئله‌ی هسته‌ای به عنوان یک نمونه ورود کرده و در مورد تعداد سانتریفیوژها می‌فرمایند دشمن به تب گرفته است که به مرگ راضی شویم، را در همین جهت ارزیابی کرد.

 

وی با تأکید بر این که ما با هدف حمایت و پشتیبانی از تیم مذاکره کننده، خطاهایش را تذکر می‌دهیم، به ذکر مثالی پرداخت و گفت: آیا این که در برنامه‌ی 90، باخت تیم ملی به بوسنی را بررسی می‌کنند، به معنای تضعیف و عدم اعتماد به تیم ملی و یا به معنای خائن دانستن آن است؟ این نقد و بررسی‌ها عین پشتیبانی از تیم ملی است و اساساً اگر اعتمادی به تیم ملی کشورمان نبود که اصلاً آن را آنالیز نمی‌کردند. نوبری در ادامه‌ی سخنانش گفت: من قبل از امضای توافق از موافقین انعقاد توافق بودم. اما بعد از حصول توافق و انتشار مفاد آن، متوجه نقاط ضعف آن شدم و طی نامه‌ای سرگشاده به رئیس جمهور این نقاط ضعف را تشریح کردم. متأسفانه تک‌تک آن چیزهایی که در آن نامه پیش‌بینی شده بود، رخ داده است. برای مثال برای رئیس جمهور نوشتم که بند مربوط به تشخیص نیازهای عملی بر مبنای نظر طرفین، نقض حاکمیت ایران است. آیا ما باید برای این که ببینیم چه قدر به چوب و آهن احتیاج داریم باید با آمریکایی‌ها توافق کنیم که الان می‌پذیریم برای تعیین میزان مورد نیاز اورانیوم، این کار را انجام دهیم؟! هوشیاری مقام معظم رهبری در این جا مشخص می‌شود که می‌فرمایند به گفته‌ی مسئولان مربوطه، نیاز قطعی کشور، 190 هزار سو است. این جمله با تأکید بر قطعی و غیر قابل مذاکره بودن تعداد بیان شده، دقیقاً با بندی از توافق که طی آن نیاز عملی کشور باید با نظر غرب تعیین شود، مقابله می‌کند و مانع از تسلط رژیم کنترل اجنبی‌ها بر ایران می‌شود.

 

 

نوبری به بن‌بست رسیدن و طول کشیدن مذاکرات را ناشی از همین چاله‌هایی دانست که قبلاً پیش‌بینی شده بود و دلواپسی خود از این امر را بیان نمود و افزود مسائلی که هفت ماه پیش روی کاغذ پیش‌بینی شده بود، الان تحقق یافته. نوبری مسئله‌ی پرداختن توافق به تحقیقات را به عنوان نمونه‌ای دیگر از مشکلات توافق ذکر کرد و گفت در ترجمه‌ی توافق‌نامه توسط وزارت خارجه تقلبی صورت گرفت و واژه‌ی «including» معادل «از جمله» ترجمه شد تا به این ترتیب این تصور ایجاد شود که به موجب توافق، کلیه‌ی تحقیقات از جمله تحقیقات در مسائل جاری بلامانع شمرده شده است. در حالی که طبق تفسیر غربی‌ها، «including» به معنی «شامل» است؛ یعنی حوزه‌ی تحقیقات مجاز، فقط تحقیقات در مسائل جاری را در بر می‌گیرد و انجام تحقیق در حوزه‌ی مسائل جدید مجاز نیست. این تقلب در ترجمه که قبلاً مورد هشدار قرار گرفته بود، الان در مذاکرات مشکل‌زا شده است. نوبری مشکل بعدی را مسئله‌ی راکتور آب سنگین اراک بیان نمود و گفت: ما تذکر داده بودیم که گنجاندن مسئله‌ی «رفع نگرانی‌ها» راجع به این راکتور در متن توافق، باعث خواهد شد در نهایت مجبور به تغییر ماهیت این راکتور شوید؛ چرا که هر کاری کنید، آن‌ها ادعا می‌کنند که نگرانی‌هایشان رفع نشده است. الان به جایی رسیده‌ایم که خود طرف ایرانی پیشنهاد کرده است که پیچ و مهره‌ی این راکتور را باز و هسته‌ی آن را عوض کند تا نگرانی غرب برطرف شود! یعنی همان گفته‌ی خود اوباما که «اگر می‌توانستم پیچ و مهره‌ی صنعت هسته‌ای ایران را باز می‌کردم» تحقق یافته است. نوبری مسئله‌ی «پرداختن به قطع‌نامه‌های شورای امنیت» را مشکل دیگری ذکر کرد که بر اساس توافق گریبان ایران را گرفته است؛ چرا که در این قطع‌نامه‌ها، به مسائل موشکی ایران هم پرداخته شده است و الان طرف غربی ادعا می‌کند که بر مبنای توافق و جهت پرداختن به آن‌ها، باید مسائل موشکی هم در مذاکرات وارد شوند.

 

 

نوبری افزود عقب‌نشینی‌های آن روز و اجازه دادن به ورود این کلمات به توافق باعث زیاده‌خواهی امروز غربی‌ها شده است، به طوری که مرتب به ما می‌گویند باید تصمیمات سخت بگیریم. وی خلاصه‌ی روند طی شده تا این مرحله از توافق را این گونه جمع‌بندی نمود: آن چیزی که اهرم اصلی ما تا قبل از خط قرمزها بود را دادیم و 4 میلیارد دلار گرفتیم -که آن را هم نمی‌دانم گرفتیم یا نه؛ فرض کنیم گرفته باشیم- و ادامه داد: حالا برای گرفتن بقیه‌ی 100 میلیارد دلار اموال بلوکه شده چه داریم که بدهیم؟ این سؤال را همان هفت ماه پیش طرح کردم. حالا آن چیزی که اتفاق افتاده است، این است که برای مرحله‌ی فعلی مذاکره، غرب از خطوط قرمز ما عبور نموده و به درونش نفوذ کرده‌اند و مسائلی را مطالبه می‌کنند که خطوط قرمز ما در مذاکرات به شمار می‌رفته است.

 

 

وی ادامه داد: الان آن‌ها بر روی یک کلمه‌ی جدید یعنی «نقطه‌ی گریز» متمرکز شده‌اند و می‌گویند از آن جا که ما به شما اعتماد نداریم و می‌ترسیم سراغ ساخت بمب بروید، باید شرایطی فراهم شود که اگر ایران قصد نمود به سمت بمب حرکت کند،‌ ساخت موشک بین 12 تا 18 ماه زمان ببرد و به این ترتیب فرصت اقدام متقابل برای غرب وجود داشته باشد. بر این مبنا محاسبه کرده و گفته‌اند باید زیر 4000 سانتریفیوژ داشته باشیم. این یک دام است که منجر به این می‌شود که هیچ گاه ما به سمت غنی‌سازی صنعتی نتوانیم پیش برویم. چون تا نظام برقرار است و ماهیت و موضع مستقل خود را حفظ کرده، اعتماد آن‌ها جلب نخواهد شد. یعنی آن‌ها با این دام، تغییر ماهیتی نظام جمهوری اسلامی را هدف قرار داده‌اند تا برای جلب اعتماد آمریکا ناچار شویم از مواضعمان در منطقه و جهان عقب‌نشینی کنیم. حتی فراتر از آن، در صورتی که نظام هم عوض شود، چون این احتمال وجود دارد که مردم دوباره انقلاب کنند، اعتماد آمریکا باز نمی‌گردد.

 

 

این استاد علوم سیاسی در ادامه‌ی اظهاراتش بیان داشت: از تیم مذاکره کننده خواهش می‌کنم مواظب باشند از گنجاندن کلماتی که قابلیت سوء استفاده برای دشمن را دارد، استفاده نکنند و تذکر داد که توافقی که بر مبنای این کلمات شکل بگیرد، خلاف قانون اساسی است و حتی اگر این دولت زیر بار آن برود، دولت‌های بعدی با این استدلال که این توافق خلاف قانون اساسی است، می‌توانند از پذیرش آن امتناع کنند. وی خواستار نقش‌آفرینی بیشتر مجلس شورای اسلامی و بررسی و تصویب توافق احتمالی بعدی در این مجلس و حصول توافقی شد که موجبات سرافرازی ما را برای آیندگان فراهم آورد. نوبری صحبت‌هایش را با ابراز امیدواری از به نتیجه رسیدن توافق بر اساس رعایت خطوط قرمز به پایان برد و آرزو کرد گردهمایی بعدی حضار همایش، در جشن پیروزی هسته‌ای باشد.

 

صوت کامل سخنرانی ناصر نوبری، سفیر سابق جمهوری اسلامی در اتحاد جماهیر شوروی و رئیس دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، در همایش «خط قرمز؛ نه به صنعت هسته‌ای دکوری» را از اینجا بشنوید.