23 شبکه و هیچ...!

گروه فرهنگی‌«خبرگزاری دانشجو»؛ سیمای ملی هرسال به مناسبت ماه مبارک رمضان به غیر از سریال های تلویزیونی، برنامه هایی را روی آنتن خود می برد که مهم ترین آنها، ویژه برنامه های افطار و سحر است. این برنامه ها که گفت و گو محور هستند و با اجرای زنده‎ی یک مجری تلویزیونی اداره می‎شوند، فرصت خوبی برای استفاده از کارکرد آموزشی رسانه ها هستند. نمونه ی این برنامه ها برنامه‎ی افطاری ماه عسل بود که ماه رمضان امسال بر روی آنتن صداوسیما رفت و همانند سال گذشته مخاطبین کثیری از گروه های سنی مختلف را به خود اختصاص داد.

اما  عملکرد سیمـــای ملی نشان می‎دهد که متاسفانه در تهیه‎ی برخی از این برنامه ها به جای استفاده از فرصت، فرصت سوزی شده است. نمونه‎ی آن ویژه برنامه‎ی سحر شبکه‏ی یک سیما بود. این برنامه علیرغم اینکه می توان گفت در یک از وقت های طلایی آنتن سیما و از یک شبکه‎ی پربیننده پخش می‎شد، ضعیف و کم محتوا بود.

پیش از این، شبکه اول سیما در وقت سحر، به یک صدای ضبط شده و چند وله‎ی تصویری ساده بسنده می‎کرد! حضور فرزاد جمشیدی و تولید یک برنامه ی مجری محور برای وقت سحر در شبکه ی اول سیما یک اتفاق نو، جالب و تحسین برانگیز بود. اجرای خوب و پرمغز و محتوای فرزادجمشیدی در این برنامه باعث شد تا تحول خوبی در تهیه‎ی برنامه‎ی سحری در شبکه‎ی اول سیما ایجاد شود و برنامه‎ی سحری شبکه ی اول سیما گستره ی مخاطبین وسیعی را به خود اختصاص دهد.

اما مسائل پیش آمده و حاشیه های رخ داده و برخی مسائلی که مسئولین سازمان بهتر می دانند؛ باعث شد تا شبکه‎ی اول سیما از حضور این مجری توانمند در ویژه برنامه‎ی سحر ماه مبارک رمضان محروم شود و به تبع آن مخاطب گسترده‎ی خود در وقت سحر را از دست بدهد. در حال حاضر شبکه ی اول سیما در این وقت طلایی به جای استفاده از فرصت موجود، یک خواننده را می‎آورد تا در وقت سحر برای بیننده چه‎چه بزند و آواز بخواند! یا به صورت تلفنی با یک کارشناسی تماس گرفته می شود تا چند دقیقه برای مخاطب در فضایی بی روح و ساکن حرف بزند. برنامه ای که شور عرفانی اجرای جمشیدی را از دست داده است و حال، تقریبا به یک برنامه ی غیرفعال و حوصله سربر تبدیل شده است و این مصداق فرصت سوزی است!

از آنسو، به غیر از شبکه ی دوم سیما-که برای کودک و نوجوان برنامه ی زنده ای در نظر گرفته بود-شبکه های دیگر نیز از آنتن زنده ی خود استفاده نمی‎کنند و ترجیح می‎دهند که در وقت سحر برنامه‎ی زنده ای نداشته باشند. لذا اگر مخاطب نخواهد برنامه ی نسبتاً کسل کننده‎ی شبکه‎ی یک را ببیند، تقریبا در سایر شبکه های سیما هیچ برنامه‎ی زنده‎ی دیگری را هم برای تماشاکردن ندارد! 23 کانال تلویزیونی و هیچ...!

به نظر می رسد که بهتر باشد اگر شبکه ی اول سیما نمی‎خواهد در ویژه برنامه‎ی سحر خود، تغییرات جدی لحاظ کند، لااقل شبکه های دیگر نظیر شبکه‎ی سه-که مخاطب آن بیشتر جوانان هستند- یا شبکه‎ی قرآن تدبیری کنند و از فرصت بیداری مخاطبین در وقت سحر ماه مبارک رمضان استفاده کنند.

اخیرا شبکه های ماهواره ای که ولع خاصی در جذب مخاطب دارند؛ تلاش می کنند تا مخاطب مذهبی را هم با تهیه‏ی ویژه برنامه های رمضانی به خود جذب کنند و دین ماهواره ای را به مخاطب یاد بدهند! لذا اگر سیمای ملی نخواهد از فرصت  ارائه‎ی برنامه‎ی آموزنده به مخاطب استفاده کند، یقینا شبکه های ماهواره ای از این فرصت برای آموزش هجویات خود استفاده خواهندکرد.

بنابراین، برنامه‎ریزی صحیح و منسجم و توجه به ذائقه های مختلف مخاطبین در تهیه‎ی ویژه برنامه های سحر و افطار ماه مبارک رمضان اهمیت دوچندان پیدا کرده است که امیدواریم مسئولین سازمان صداوسیما برای ماه رمضان سال بعد، تصمیم جدی در این باره بگیرند.