به گزارش خبرنگار "خبرگزاری دانشجو" از زاهدان، نشست سیاسی با موضوع "بررسی مذاکرات هستهای" شب گذشته با حضور مهندس خسروی، شاگرد شهید مجتبی شهریاری در دانشگاه فرهنگیان زاهدان برگزار شد.
در این نشست که با همت بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان زاهدان و در سالن آمفی تئاتر این دانشگاه برگزار شده بود، سخنران برنامه به بررسی دستاوردهای توافقنامه ژنو و مسائل بوجود آمده در پی این توافقنامه پرداخت.
خسروی، استاد هستهای بیان داشت: با توجه به توافقنامه ژنو، توقف غنیسازی بالای پنج درصد، رقیق یا اکسیدسازی ذخایر ۲۰ درصد و اضافه نکردن تعداد سانتریفیوژها از جانب ایران کاملا عملی شده است و حتی با اینکه اعلام کردهاند R&D (تحقیق و توسعه) برای ما آزاد است، وقتی یک سانتریفیوژ نسل هشتم در سایت نطنز، برای تست آزمایشگاهی نصب شد، کلی داد و بیداد به راه انداختند و اجازه تزریق گاز UF6 را به آن ندادند.
وی افزود: این استراتژی اعتمادسازی کاملا غلط بود زیرا در صورتی میتوان از آن استفاده کرد که طرف مقابل دچار توهم و ابهام شده باشد؛ درحالی که ما اگر تمام تأسیسات را به روی غربیها باز کنیم کما اینکه باز شده، باز هم هر روز بهانه میگیرند که ما حدس میزنیم شما در فلان مرکز، کارهای مشکوکی انجام میدهید یا چرا چمن جلوی محوطه پارچین بزرگتر از حد معمول است؟! با این بهانهها اظهار میکنند که ما باید این مرکز حساس شما را ببینیم.
این استاد دانشگاه ادامه داد: متاسفانه باید گفت، درد اساسی ما این بود که تحریمهای شورای عالی امنیت حول این محور بود که دکتر روحانی سرپرست سابق تیم مذاکرهکننده، در آن زمان در توفقنامههای سعدآباد و پاریس رسما قبول کرد که مبنای اعتمادسازی بین ایران و غرب در مسئله هستهای، تعلیق فعالیتها باشد و ما پس از اینکه دیدیم غربیها به تعهدات خود پایبند نیستند، فعالیت خود را از سر گرفتیم و آنها همین توافق را ملاک قرار داده و پرونده ما را از آژانس بینالمللی اتمی خارج کرده و تحریمهای غیرقانونی را در شورای عالی امنیت تصویب کردند.
خسروی افزود: تحریمهای شدیدی که در دولتهای نهم و دهم اعمال شد، نتیجه توافقنامه پاریس بود و در دولت دکتر احمدینژاد، تیم مذاکرهکننده سعی بر این داشت که مبنا را به فتوای رهبری حول تحریم تولید، نگهداری و استفاده از سلاح هستهای تغییر دهد.
وی بیان داشت: ما هشت سال در زمان دولت فبل مقاومت کردیم و آنها به فکر تصحیح محاسبات خود افتاده بودند؛ اما متاسفانه دولت جدید، ادبیات و رفتار خود را تغییر داد و به آنها جرأت داد.