علاقه به اتفاقات پشت صحنه مرا به دنیای فیلمبرداری کشاند/ «دوران عاشقی» نقطه عطف کارنامه‌ام محسوب می‌شود

علیرضا برازنده فیلمبردار سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی «خبرگزاری داشنجو» در پاسخ به علاقه خود به فیلمبرداری، اظهار کرد: از دوران کودکی همیشه علاقه داشتم تا با اتفاقات پشت صحنه فیلم ها آشنا شوم، این فضا خیلی برام جذاب بود، دوست داشتم از دریچه خودم به فیلم ها نگاه کنم و پس از اینکه به تحصیلات آکادمیک در این رشته پرداختم، وارد این حرفه شدم که در  ابتدا فیلمبرداری فیلم های کوتاهی را بر عهده می گرفتم که در ۱۳۸۸ با فیلم «هفت دقیقه تا پاییز بصورت حرفه ای وارد دنیای تصویرداری شدم.

این فیلمبردار، راجع به حس و حال خودش از تجربه اول سینمایی، بیان کرد: شاید کمی استرس داشتم ولی سعی می کردم به خودم مسلط باشم، کما اینکه وقتی وارد فضای حرفه ای شدم، مشاهده کردم که خیلی از مسائل کاملا با فضای کار دانشجویی متفاوت است، در این کارها کمتری جای برای آزمون و خطا وجود دارد و دوربین ها و تجهیزاتی که در کارهای جدی و حرفه ای مشاهده می کردم، اصلا قابل قیاس با تجهیزات فیلم های کوتاه نبود.

فیلمبردار «آرایش غلیظ» در رابطه با کسب سیمرغ بلورین سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر، اذعان کرد: خیلی خوشحالم که توانستم بعد از چندین سال کار در این حرفه، این جایزه را از دستان دو نفر از بزرگان این حرفه یعنی کلاری و ساحتی دریافت کنم، بعد از آن از هئیت داوران واقعا متشکرم که بنده را لایق دریافت سیمرغ فیلمبرداری دانستند و از علیرضا رئیسیان که کمک بسیاری به من کرد و دست بنده را باز گذاشته بود، سپاسگذارم. به نوعی انتخاب فیلمبرداری «دوران عاشقی» به عنوان بهترین فیلمبرداری، نقطه عطف کارنامه فیلمبرداری ام به حساب می آید.

برازنده، اشاره ای هم به فیلمبرداری «آرایش غلیظ» و «بوفالو» کرد، گفت: فیلمبرداری این دو فیلم هم مورد توجه اهالی سینما و رسانه قرار گرفته است. به لحاظ فرم، نورپردازی‌های سخت داخلی و خارجی کار های بسیار سختی بودند،بخصوص «بوفالو» که امیدوارم یک سیمرغ هم برای این فیلم در آینده دریافت کنم، اگر دقت کرده باشید، تصویربرداری ۴ فیلمی که از من در جشنواره حضور داشت، هیچ تشابه ای نه به لحاظ داستان و نه به لحاظ فیلمبرداری باهم نداشتند.

وی در رابطه با عملکرد همکارنش در جشنواره فیلم فجر، یادآور شد: برای دوستان و همکارانم بسیار خوشحالم، پیمان شادمانفر واقعا در «اعترافات ذهن خطرناک من» فوق العاده فیلمبرداری کرده بود، نورپرداز و هلی شات های منحصر به فردی را در این اثر تماشا کردیم و هومن بهمنش  در «من دیه گو مارادونا هستم» بخش دیگری از توانایی های خود را بروز داد و به اثبات رساند. واقعا کادربندی و نحوه رنگ آمیز طراحی صحنه این فیلم و فیلمبرداری آن بی نظیر بود.

 فیلمبردار«تگرگ وآفتاب» در مورد بهترین فیلمبرداری سینمایی خود به خبرنگار دانشجو گفت: نمی توانم برای کارهایم خوب و بد تعییین کنم. در همه اثرهایی که وظیفه فیلمبرداری آن را برعهده داشتم، با جان و دل سر کار حاضر می شدم چرا که تمامی فعالیت هایم در حیطه سینما برایم بسیار قابل احترام و محترم هستند.

این فیلمبردار سینما در رابطه با کم کاری خودش در مدیوم تلویزیون، خاطر نشان کرد: تنها تجربه فیلمبرداری که در تلویزیون داشتم در سریال «جلال الدین» مولانا بود که با درخواست شهرام اسدی ۱۰ قسمت از تصویربرداری این کار را برعهده گرفتم و سپس بعد از مشکلات و انصرافی که این کارگردان از این سریال، به دنبال آن گروه دیگری سر آن کار حاضر شدند. در مجموع از تجربه و ریسک کردن هراسی ندارم و اگر فیلمی در تلویزیون از نظر کاری، متفاوت باشد، هیچ مشکلی برای پذیرفتن آن ندارم.