از گوشه کنار نشریات دانشجویی؛
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از نشریه صبح قریب، دانشگاه اراک: شاید برای بسیاری نامگذاری امسال به نام « دولت وملت، همدلی وهمزبانی» دروهله ی اول، گنگ و غیر قابل فهم تصور می شد توضیح آنکه، دولت در حال اجرای نوعی خاص از دیپلماسی (باموضوع هسته ای) و منتقدینی سرسخت در مقابل! حال با این نامگذاری تکلیف منتقدین دولت چیست؟ آیا وظیفه این است که انتقادات خود را کنار بگذارند و با دولت، همزبان شوند و بگویند مذاکرات از این بهتر نمی شود؟! پاسخ چیست؟ برای پاسخ به نحوه ی همدلی و همزبانی منتقدین با دولت و بلعکس ، رجوع کنیم به سخنرانی حضرت آقا در اول سال، چرا که رهبری هم بعد از نامگذاری ، توضیح آن را به سخرانیشان حواله دادند؛
1) رهبری در اول اشاره می‌کنند که «همه باید به‌عنوان یک واحد، با دولتی که مسئول کار و بر سرکار است اتحاد کلمه نشان بدهند و به آن کمک کنند؛ مخصوصاً در آن مواردی که کشور با مسائل مهم و چالشهای مهمّی روبه‌رو است.» وتأکید می کنند :«هر دولتی که در چهارچوب قانون اساسی بر سر کار بیاید، دولت قانونی است، دولت مشروع است. مهم نیست که چقدر و چه نسبتی از آحاد رأی‌دهندگان به این رئیس‌جمهور یا آن رئیس‌جمهور رأی دادند.» منتقدین دولت بنا به فرموده رهبری این دولت را هم، علیرغم هفت دهم درصدبرتری مشروع می‌دانندو اولین و مهمترین همدلی را با دولت انجام داده‌اند. ایشان در ادامه می‌فرمایند:«البتّه هر دولتی منتقدینی دارد، این دولت هم منتقدینی دارد... تا اینجای قضیّه هیچ اشکالی ندارد... امّا انتقادها باید در چهارچوب منطقی باشد... البتّه این طرفینی است...تحقیر مخالفان از سوی مسئولان، خلاف تدبیر و خلاف حکمت است.»رهبری به طور ضمنی اهانتهای صورت گرفته ازسوی بخشی اشخاص دولتی را کاری اشتباه دانستندو در ادامه اضافه می کنند:« ممکن است در یک قضیّه‌ای، یک عدّه‌ای دغدغه داشته باشند؛ دغدغه داشتن جرم نیست؛ دلواپس بودن جرم نیست.»رهبری به ندرت می شود از یک جریان سیاسی نام ببرند، ولی شاهد بودیم که ایشان از رادیکالترین طیف منتقدان دولت یعنی «دلواپسان» نام برده واشاره کردند انتقادات این طیف نه تنهاجرم نیست بلکه از سر دغدغه است وبطور غیر مستقیم این نقد را اگر بدون نادیده گرفتن زحمات دولت باشد، خود مصداقی از همدلی وهمزبانی دانستند زیرا هدف دولت(به قول خودش) پیشرفت کشور است و منتقدین او هم هدفی جزاین ندارند، یعنی هر دو همدل هستند ولی باراهکارهای متفاوت، بنابراین همدلی با دلواپسی هیچ منافاتی با یکدیگر ندارند.
2) رهبر انقلاب در جایی از فرمایشاتشان می‌فرماید:«خود بنده هم به دولتهای گوناگون انتقادهایی داشتم. در هیچ موردی از آنچه به نظر من عیب بوده و جای انتقاد بوده است، از تذکّر خودداری نکردم.» وبعد می فرمایند:«در نگاه کلان به اقتصاد کشورمان دو جور نگاه وجود دارد... یک نگاه می‌گوید که ما پیشرفت اقتصاد را باید از ظرفیتهای درون کشور و درون مردم تأمین بکنیم... یعنی اقتصاد درون‌زا... نگاه دوّم به اقتصاد کشور، نگاه به پیشرفت اقتصاد با استفاده از کمک بیرون از مرزها است؛ می‌گوید سیاست خارجی‌مان را تغییر بدهیم تا اقتصاد ما درست بشود، با فلان مستکبر کنار بیاییم تا اقتصاد رونق پیدا کند...امروز شرایط کشور به ما نشان داده است که این نگاه دوّم یک نگاه کاملاً غلط و عقیم و بی‌فایده است.»
3) امام خامنه ای بخش پایانی بیاناتشان در حرم رضوی رابه چهارچوب مذاکرات اختصاص دادند که آن هم دارا ی پنج نکته می باشد که مختصرا به آن اشاره می کنیم:
الف) آمریکا به مذاکرات نیازدارد. نتیجه اینکه تهدید آمریکا به ترک میز مذاکره را نباید جدی گرفت و نکته مهم آنکه این نیاز در آمریکا یک نیاز دو حزبی است و اگر حزب مخالف اوباما هم بر سر کار بود، همین مسیر را طی می‌کردند. بنابراین تیم مذاکره کننده با اعتماد به نفس بالا می‌تواند روی مواضع خود ایستادگی کند.
ب)نکته دوم ، بحث دیکته در مذاکرات است. یعنی طرف آمریکایی صرفا بر یک راه حل درباره موضوعی اصرار ورزد (مثلا مخالفت با غنی سازی در سایت فردو) وهیچ راه حل بدیلی نپذیرد. رهبر انقلاب تأکید کردند ایران هیچ راه حلی صرفا آمریکایی را نخواهد پذیرفت.
ج) سومین نکته، راجع به مذاکرات در بخش غیر هسته ای بود. از آنجا که سیاستهای آمریکا در منطقه یکی پس از دیگری شکست می خورد، آمریکاییها سعی می‌کنند راه حلی در این خصوص در توافقنامه هسته‌ای بگنجانند. رهبر هوشیار انقلاب خاطر نشان کردند که مذاکره بر سر مسائل نظامی ایران ومسائل منطقه‌ای غیر قابل مذاکره است؛ چرا که ایران در منطقه در موضع قدرت قرار دارد وآمریکا را اصلی ترین مشکل منطقه می‌داند که سعی در ناامن تر کردن منطقه دارد، بنابراین هیچگاه آمریکا نمی‌تواند بخشی از راه حل مشکلات منطقه باشد. بنابراین توافق هسته‌ای به هر راهی که برود، سیاست موشکی و منطقه‌ای ایران راه خود را خواهد رفت.
د) نکته چهارم که رهبری به آن اشاره داشتند، بحث تحریم ها بود. آمریکا سعی دارد حقه‌ی رنگ باخته‌ی خود مبنی بر اینکه ایران طی مدتی (مثلا10 سال) ،اعتماد غرب راجلب کند و سپس آنها تحریمها را بردارند. در این خصوص امام امت بیان کردند که رفع تحریم ها بخشی از مذاکرات باید باشد نه نتیجه مذاکرات و به تجربه هم دیدیم که اگر تحریمی همان روز توافق برداشته نشود، پس از آن هم برداشته نخواهد شد
.
ه) آخرین نکته این بخش از بیانات رهبری ناظر به موضوع بازگشت پذیری تعهدات ایران است. آمریکا اصرار دارد که ایران باید تغییراتی روی تأسیساتش انجام دهد که ایران نتواند هر وقت خواست به گذشته برگردد. این در صورتی است که بازگشت پذیری فنی تعهدات ایران یگانه تضمینی است که آمریکا را وادار به اجرای تعهداتش می کند و ایران باید بتواند در صورت خلاف عهدی طرف مقابل، فعالیت هسته‌ای اش را به دوران قبل توافق بازگرداند.
ارسال نظرات