به گزارش خبرنگار بین الملل «خبرگزاری دانشجو» ؛ و به نقل از روزنامه آمریکایی هافینگتون پست ، پایگاه اینترنتی این روزنامه آمریکایی در مطلبی نوشت: رهبران عربی محتاطانه از چارچوب توافق پنج بعلاوه یک با ایران استقبال کردند.
از طرف دیگر رسانه های عرب، در انتقاد از ظهور نظام جدید آمریکایی- ایرانی برای تسلط بر امور منطقه از طریق پایان تحریم ها که به ایران آزادی عمل و منابع بیشتری برای مداخله در امور منطقه از جمله ، سوریه ، عراق و یمن محتاط نبودند.
اگر آمریکا نقش خود را به خوبی ایفا کند و نصایح شرکای عربی خود را بپذیرد، توافق هسته ای با ایران می تواند زمینه را برای مذاکرات سازنده با رهبران عربی متحد آمریکا فراهم سازد و این موضوع چشم انداز صلح و ثبات را در منطقه افزایش خواهد داد.
برهمین اساس در بیانیه مشترک موسسه اعراب درآمریکا و شورای ایرانیان در آمریکا آمده است: ممکن است این توافق(توافق هسته ای) گام نخست و مهم برای کاهش تنش های منطقه ای و زمینه سازی حل بسیاری از مشکلات کنونی ان را بردارد.
درسی که باید از مذاکرات موفق بیاموزیم این است که دیپلماسی کارساز است. این توافق نشان داد هیچ اختلاف نظری آنقدر عمیق نیست که نتوان آن را از راه مذاکره و دیپلماسی جدی حل کرد.
در واقع آن چیزی که اکنون مایه نگرانی همه است، خود توافق نیست، بلکه چگونگی دست یابی به توافق است.
مطمئنا، در چند ماه آینده مذاکرات محرمانه بسیاری برگزار و برخی نتایج آن نیز به طور علنی منتشر خواهد شد. در تمام این مدت، منتقدان تمام تلاش خود را به کار خواهند بست تا این روند را مختل کنند. البته همانطور که گفته شد، رهبران عربی که به شدت درباره انگیزه های ایران بی اعتمادند، تصمیم گرفته اند در واکنش به این توافق صبور باشند.
به نوشته این روزنامه، متحدان عربی آمریکا در خلیج فارس، مدتها است که نه فقط درباره جاه طلبی های هسته ای ایران، بلکه بیشتر درباره جاه طلبی های منطقه ای جمهوری اسلامی و مداخله های آن در امور کشورهای عربی نگرانند.
برخی مفسران غربی این نگرانی ها را رد می کنند و معتقدند بیشتر اختلافات میان ایران و کشورهای عربی رقابت دیرینه میان شیعه و سنی است. اما در حقیقت، مشکل میان آنها ایدئولوژیکی و فرقه ای نیست. آنها در سیاست رقابت دارند. از سال 1979 ایران به یک رژیم انقلابی تبدیل شده است که تلاش می کند الگوهای تئوریکی حکومت و ایدئولوژی مقاومت در برابر غرب را به کشورهای دیگر از جمله اعراب صادر کند.
کشورهای حوزه خلیج فارس در واکنش به این اقدامات ایران به نیروهای مشترک در شورای همکاری خلیج فارس ملحق و برای امنیت فردی و جمعی خود با آمریکا متحد شدند. از آن زمان، هر یک از این کشورها به شیوه های خود تلاش کردند اقتصادشان را تقویت کنند تا بتوانند در مقابل گسترش نگرانی های منطقه ای مقاومت کنند.
با وجود افزایش ناامیدی و حتی خشم افکارعمومیشان از سیاست های آمریکا- در واکنش به حمایت های آمریکا از رفتار اسرائیلی ها با فلسطینی ها و اشغال عراق- رهبران عرب مجبور بودند با وجود نارضایتی مردمشان اتحاد نزدیک خود را با آمریکا حفظ کنند.
پس می توان احساس اعراب را زمانی که آمریکا عراق را بی ثبات و زمینه را برای افزایش نفوذ ایرانی ها فراهم کرد و سپس در مسئله سوریه مداخله نکرد و اکنون نیز به طور محرمانه درباره برنامه هسته ای ایران مذاکره می کند، درک کرد.
اگر همه فقط به خاطر برنامه هسته ای ایران در خطر بودند، نگرانی ها بسیار کم تر از اکنون بود که همه درباره افزایش نقش و نفوذ مخرب ایران در منطقه نگرانند.
برهمین اساس زمانی که رهبران شورای همکاری خلیج فارس ماه آینده وارد واشنگتن شوند، مشکل اصلی دولت آمریکا توضیح درباره توافق هسته ای اش با ایران نخواهد بود، بلکه اعتمادسازی دوباره برای آنها خواهد بود. اگر امریکا می خواهد کشورهای عربی متحدش بمانند، باید با آنها همانند یک متحد رفتار کند.
بهترین کاری که آمریکا می تواند برای اعتمادسازی انجام دهد این است که به صراحت اعلام کند، خطراتی را که ایران در دامن زدن و طولانی تر کردن درگیری های عراق، سوریه و حتی یمن ایجاد می کند، به خوبی درکی می کند.
در نهایت رئیس جمهور آمریکا باید به بهترین نحو نشان دهد که ارتباط میان چالش های داخلی و خارجی که هر یک از کشورهای عربی با آنها مواجه اند را به خوبی درک می کند. باید خاطر نشان کرد که همه کشورهای عربی البته به نسبت های مختلف با چالش های داخلی مواجه اند. هر چند به نسبت های متفاوت، اما همه کشورهای عربی باید با چالش هایی مثل مقابله با تندرویی، اصلاح موسسات آموزشی و مذهبی از طریق تلاش برای ایجاد فرصت های آموزشی و اشتغالزایی برای جوانان مقابله کنند. در تمام این حوزه ها حمایت آمریکا به آنها کمک خواهد کرد و آنها از این حمایت استقبال می کنند. البته مداخله آمریکا در امور داخلی آنها از سوی رهبران بلکه مردم این کشورها پذیرفته شده و خوشایند نخواهد بود.
با توجه به سه جنگ در منطقه، افزایش تهدید ایران و کاهش شدید اعتماد کشورهای منطقه به آمریکا، رئیس جمهور آمریکا باید در رفتار و گفتار خود دقت بیشتری داشته باشد.