گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»؛ یادداشت دانشجویی* ازابتدای آغاز به کار دولت یازدهم متاسفانه شاهد اتخاذ سیاستهای انفعالی در مجموعه دستگاه دیپلماسی کشور بودهایم که تاکنون هم این سیاست غلط هزینههای سنگینی برای کشورمان داشته است. همان طوری که پیش از این در زمان دولت به اصلاحات هم این سیاست خارجی مدنظر مسئولین وقت بود و هزینههای سنگینی از جمله تهدیدات نظامی هرروزهی آمریکاییها، محور شرارت نامیدن کشور، تعطیلی کامل دوساله صنعت هسته ای و .... را برای مردم مان به همراه داشت.
یکی از بارزترین شاخصههای این مدل سیاست خارجی انفعال و سکوت در برابر زورگویی و زیاده خواهی دشمنان خارجی است، در حالی که برخلاف آموزههای قرآنی ما که میفرماید اشداء علی الکفار و رحمابینهم، همه مسلمانان و بخصوص افرادی که در راس جامعه اسلامی هستند باید در برابر کفار و دشمنان سرسخت و قاطع باشند و در برابر افراد مسلمان و خودی موضع نرم داشته باشند. اما هم اکنون هرچند روز یکبار شاهد موضع گیریهای سخت و تند مسئولین در برابر منتقدان و جریانات غیرهمسو با دولت به بهانههای مختلف و سکوت آنها در برابر زیاده خواهیها و تهدیدات دشمنان و بخصوص آمریکاییها هستیم.
نمونههای فروانی از این گونه رفتارهای دولتیها در دوسال گذشته در ذهن داریم که یادآوری آنها هم برایمان تلخ است، از تماس تلفنی با رییس جمهور جنایتکار آمریکا و با ادب و باهوش خواندن آن توسط آقای روحانی و لبخندهای دیپلماتیک و پیاده رویهای وزیر خارجه با وزیرخارجه آمریکا گرفته تا همین سکوت در برابر تهدیدات شرم آور اخیر آمریکاییها و پیام تبریک به وزیرخارجه دولت آل سعود در هنگامه قتل عام مردم مظلوم یمن.
حتی در این میان احساسات و باورهای دینی مان هم مورد غلفت واقع شده و به یاد داریم در زمانی که تمامی مسلمانان جهان در برابر حمایت های دولت فرانسه از توهین نشریهای به پیامبر اعظم(ص) تجمعات گستردهی اعتراضی برگزار میکردند، وزیرخارجه کشورمان در اشتباهی استراتژیک به فرانسه رفته و با مسئولین دولت فرانسه عکس یادگاری انداختند.
متاسفانه با وجود همه این مطالب شاهد مواضع سخت مسئولین در برابر نمایندگان قانونی مردم در مجلس شورای اسلامی و در برابر منتقدین و تشکل های دانشجویی هستیم. اخیرا هم شاهد بودیم که آقای ظریف در برابر انتقاد یکی از نمایندگاه مجلس از روش فعلی مذاکرات هسته ای بسیار عصبانی شده و بر سر آن نماینده فریاد کشیدند. بطوری که اگر فیلم این اتفاق را مشاهد کنید تعجب میکنید که آیا ایشان آقای ظریف هستند که برخلاف لبخندهای دیپلماتیکی که در برابر دشمنان کشور بر لب دارند، این چنین در برابر نماینده مردم موضع گیری میکنند؟
در روزهای گذشته آقای روحانی هم در صورتی که انتظار میرفت در سخنان خود جواب زیاده خواهیهای اخیر مقامات آمریکایی در جریان مذاکرات هستهای را بدهند و از حقوق ملت دفاع کنند، در عباراتی که به نظر میرسد احتمالا بخاطر عصبانیت از اعتراضهای میدانی و دستنوشته های مردم غرب تهران به روند فعلی سیاستهای هستهای در طول مسیر استقبال از ایشان مطرح شده بود، منتقدین را مورد حمله قراردادند.اما کاش دولتمردان کشور به جای آنکه صدای خود را برای نمایندگان مردم و منتقدین بلند کنند، بر سر دشمنان زیاده خواه خارجی فریاد میزدند.
ایمان ایرانی، عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور