در دهه تکریم و غبارروبی مساجد عنوان شد؛
به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» پوران درخشنده کارگردان مطرح سینمای کشور، در پاسخ به این پرسش که چه کنیم تا جوانان بیشتر به مساجد رو بیاورند، گفت: به نظر من خیلی مهم است که قرار خیلی از کارهای فرهنگی را در مساجد گذاشت.
وی با تاکید بر اینکه جذابیت سخنرانان در جذب جوان بسیار مهم است، گفت: در مورد یک سخنران مذهبی این که چه می‌گوید و چه حرف‌های نو و تازه‌ای ارائه می‌کند بسیار مهم است. در واقع باید زبان نویی ایجاد کرد تا بتوانید خوراک فرهنگی خودتان را در بسته‌بندی زیبایی ارائه کنید.
این هنرمند اظهار داشت: بسته‌بندی‌های ما بد است و جذابیتی در آنها وجود ندارد. به عنوان مثال شما وقتی برای خرید به بازار مراجعه می‌کنید به کالایی بیشتر توجه می‌کنید که بسته‌بندی قشنگ‌تری دارد و در آن زیبایی ایجاد کرده‌‌اند و از رنگ خوبی برای آن بهره برده‌اند و حتی بخشی از کالا هم در معرض دید شما قرار داده‌اند.
وی با اشاره به اینکه ما روایات زیادی در مورد معماری مساجد، زیبایی ان و حتی اخلاق خوش نمازگزاران داریم، افزود: فضای ورودی مسجد باید تمیز و مرتب و رنگ‌آمیزی مناسب و زیبا داشته باشد. چیزی که در مساجد اصیل و اصلی ما با بکار بردن رنگ آبی فیروزه‌ای بسیار زیبا به کار رفته و اکنون در بسیاری از مساجد دیده نمی‌شود و شما در بسیاری از موارد با درهای آهنین سیاه‌رنگ و نا زیبا مواجه می‌شوید.
این کارگردان سینما افزود: در عین حالی که باید این زیبایی‌ها و جذابیت‌ها را ایجاد کرد، باید درب مسجد به روی همه باز باشد و در داخل آنجا هم با یک زبان و شیوه‌ای مناسب و جذاب، فرصت را برای گفت‌وگو ایجاد کرد.
درخشنده در مورد خاطراتش از مسجد و مجالس مذهبی با تاکید بر اینکه من در فضای مسجد بزرگ شده‌ام، اظهار داشت: من خودم در کرمانشاه و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمده‌ام و بسیار به مسجد می‌رفتم. بویژه در ماه مبارک رمضان و شبهای احیاء در مساجد حضور پیدا می‌کردم. توجه و کمک به هم، همیاری و همدلی مردم در آنجا خیلی اتفاق می‌افتاد.
وی افزود: در عین حال ما در دهه‌های چهل و پنجاه در دو ماه محرم و صفر مجلس روضه خانگی داشتیم و کسی که به عنوان واعظ به این مراسم می‌آمد، فردی جوان با افکار نو تازه بود و مسائل را بسیار زیبا می‌فهماند؛ به طوری که امید را در انسان زنده می‌کرد. به نحوی که هر شب اکثر جوانان در روضه ما حضور پیدا می‌کردند و پای صحبت آن آقا می‌نشستند و همه حتی خود من، منتظر بودیم زودتر غروب شود تا سخنرانی ایشان را بشنویم.
ارسال نظرات