به بهانه سالروز حوادث کوی دانشگاه تهران
به گزارش «خبرگزاری دانشجو»، سایت خبری «سمعک» انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه بیرجند در مطلبی به اتفاقات 18 تیر78 اشاره کرد و نوشت: از زمان تاسیس نهاد دانشگاه در کشور در حدود سال های 1320، تا کنون، با مرور تاریخ معاصر کشور مان میتوان نقاط برجسته بسیاری را یافت که در آن نهاد دانشگاه و اهالی اش، نقش بسیار پرنگی را در آن بازی کرده اند. نقش هایی که گاهی مرور آنها سبب جوشش روحیه ظلم ستیزی و آرمانخواهی در انسان میگردد و گاهی آنچنان تلخ و البته عبرت آموزند که بعد از گذر مدت زمانی طولانی تلخی اش هنوز فراموش نشده است. البته همین تلخ کامی است که ما را وامیدارد تا پیرامون این وقایع بیشتر تامل کنیم تا شاید درس عبرتی شود برای امروز و فردایمان.
و اما 18 تیر سال 78 یکی از همین اتفاقات تلخِ تاریخِ نهاد دانشگاه در کشورمان است. پیرامون آن روز(18 تیر ماه سال 78) و آن حادثه گفتنی های بسیاری است:
1-به ظاهر ماجرا از یک تجمع اعتراضی دانشجویی جهت توقیف شدن روزنامه سلام شروع میگردد. اما داستان به همین جا ختم نمیشود و در ساعاتی بعد از پایان یافتن آن تجمع دانشجویی، عده ای ناشناس با هجوم به خوابگاه های دانشجویی واقع در کوی دانشگاه تهران، عده را مورد ضرب و شتم قرار می دهند. این درگیری مشکوک، آغازی میشود بر شکل گیری یک فتنه تمام عیار که نوک پیکان آن دقیقا بر اندازی نظام را نشانه رفته بود.
2- دانشجویان معترض که حالا گمان میکردند که از سوی نیروهای امنیتی مورد هجوم قرار گرفته اند، دامنه اعتراضات خود را گسترده تر کردند و تجمعات متعدد دیگری را تدارک دیدند.
3- این فتنه ی سازماندهی شده که از 18 تیر شروع شده بود، تا چند روز بعد هم ادامه پیدا کرد ولی با گذر زمان، لحظه به لحظه بر ابعاد اعتراضات افزوده میشد. تا اینکه در نهایت با قصد بر اندازی و ساقط کردن حکومت، نوک حمله را به سمت بیت مقام معظم رهبری واقع خیابان فلسطین تهران متمرکز کردند. اگرچه از ابتدا انگیزه و اهداف طراحان این فتنه چیزی جز تلاش برای براندازی نظام و ساقط کردن حکومت نبود، ولی شاید در آن لحظات اولیه در روز 18 تیر و در آن گرماگرم اعتراض دانشجویان نسبت به هجوم افراد ناشناس به خوابگاه های دانشجویی، هنوز کسی به غایت و نقطه عزیمت این حرکت سازماندهی شده پی نبرده بود. خصوصا بسیاری از دانشجویان معترض، در ابتدا شاید با انگیزه هایی نظیر دفاع از حقوق دانشجو و برخورد با حرکات خشونت آمیز و برخورد های پلیسی در محیط دانشگاه و این قبیل انگیزه ها وارد در این تجمعات اعتراضی شده بودند. به جرات می توان گفت در ابتدای امر هیچ کس با انگیزه براندازی و مخالفت با حکومت دست به اعتراض نزد و حتی کسی گمان هم نمیکرد که این تجمعات اعتراضی در نهایت به مخالفت آشکار با حکومت بیانجامد.
4-در شکل گیری و جهت دادن به این تجمعات دانشجویی که در نهایت به یک کودتا علیه نظام منجر شد، عوامل پنهانی دست داشتند که متاسفانه رد پای بسیاری از آنها را در درون خود وزارت علوم و برخی دیگر از نهاد های وابسته به دولت وقت میتوان یافت. گویی عده ای متخصص در انجام عملیات های امنیتی-اطلاعاتی از قبل با برنامه ریزی های فراوان تمام مراحل ایجاد و جهت دهی به این اعتراضات دانشجویی را طراحی کرده بودند و از روز 18 تیر ماه مرحله به مرحله به اجرای این عملیات پرداختند. متاسفانه مسئولین وقت در مقاطع مختلف اجرای این عملیات امنیتی-اطلاعاتی نه تنها اقدامات موثری برای خنثی سازیِ این توطئهی شکل گرفته علیه نظام انجام نمیدادند بلکه با اعمالی نظیر سکوت، تهدید به استعفا و گاها سخنرانی های شور انگیز در جمع دانشجویان به تهیج بیشتر دانشجویان معترض و پیچیده تر شدن اوضاع کمک می کردند.
5-از همه تعجب بر انگیز تر نقشی بود که وزارت علوم وقت و شخص وزیر یعنی دکتر معین، در آن زمان میتوانست ایفا کند. قطعا مسئولیت برگرداندن آرامش به میان دانشجویان معترض در آن روزهای پر التهاب، متوجه شخص وزیر علوم یعنی دکتر معین بود. ولی متاسفانه میبینیم که او آگاهانه یا غیر آگاهانه در همان گیرودار اعتراض گسترده دانشجویان تصمیم به استعفا میگیرد که این تصمیم خود در حکم بنزینی میشود که بر شعله آتش بریزند.
6- این روزهای دانشگاه های کشور نیز چندان حال و هوای خوشی ندارند. هنوز هم سایه گردانندگان اصلی فتنه 18 تیر بر سر وزارت علوم احساس میشود. هنوز هم میتوان رد پای آن جریان رادیکال اصلاح طلب که در 18 تیر در سمت هایی چون معاون و مشاور وزیر وقت علوم به جهت دهی و خط دهی به آن اعتراضات دانشجویی دامن میزدند، قابل مشاهده است. هنوز این نگرانی احساس میشود که وقایع فتنه 18 تیر، با همکاری و همراهی ضدانقلاب و دستگاه امنیتی خارجی در دانشگاه‌های کشور بار دیگر تکرار شود. چرا که هنوز هم حلقه مدیریتی مذکور در وزارت علوم حضور دارند.
ارسال نظرات