باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو» - یادداشت دانشجویی*؛دو خبری که اولی مورد قهر رسانه‌ها و دومی در صدر آن ها قرار گرفت؛ انگار نه انگار که ماهواره انسان‌بر ما پرتابش سه سال به تاخیر افتاده است. این خبر در میان خبرهای گوناگون هسته‌ای و البته گرانی کالاهای داخلی و سیل واردات به فراموشی سپرده شد و مورد بی مهری رسانه ها قرار گرفت.
اما دومین خبر سقوط چندین شهاب سنگ، در نقاط مختلف ایران از جمله همدان، قزوین، بندر عباس و… بود. این خبر البته به شدت در صدر خبرها قرار گرفت اما نه از آن جهتی که باید که قرار می‌گرفت؛ صحبت از این نشد که برای جلوگیری از تکرار اینطور حوادثی چه باید کرد.
اگر شهاب سنگ بعدی بزرگتر بود و این بار خسارت جانی علاوه بر خسارت مالی بر مردم بار کرد، تکلیف با کیست؟ متاسفانه به این مطلب هیچ کس نپرداخت؟
آیا در دیگر کشورهای توسعه یافته نیز در مقابل سقوط شهاب سنگ این چنین سکوت می کنند؟ بنظر می‌رسد این سوال بیشتر در کشورهایی مطرح است که در صنعت فضایی حرفی برای گفتن ندارند. اما کشور ما چه سرنوشتی خواهد داشت؟ کشوری که سال‌هاست به پیشروی خود در صنعت هسته ای ادامه می‌داد تا اینکه به یک باره دولت تدبیر با شعار چرخ هسته ای هم بگردد چرخ کارخانه ها هم بگردد بر سرکار آمد.
فعلا فرصت بررسی اینکه "نه چرخ صنعت می‌گردد و نه چرخ هسته‌ای" نداریم و فرصت اینکه صنعت خوابیده است؛ بله اکنون بحث ما این است که دولت جدید برای راضی کردن کدخدا به هر کاری دست می‌زند، از جمله تعطیل کردن صنعت فضایی.
ماهواره انسان بر ایران که موجبات غرور ملی بود، این چنین پرتابش به عقب افتاد و این چنین است که حساسیت کدخدا بازهم کم نشد و در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل حق پرتاب موشک هایی که برای پرتاب ماهواره است را از ما سلب کرد.
از آن طرف کنگره آمریکا ، سالیانه بودجه فراوانی را به سازمان فضایی آمریکا برای تحقیقات فضایی از جمله تامین امنیت فضایی مردم آمریکا از خطر سقوط شهاب سنگ ها در این کشور پخش می‌کند. تمام احتمالات برای ده ها سال آینده بررسی می‌شود و روزی هم اگر شهاب سنگی خاک آمریکا را نشانه بگیرد، ماه‌ها زمان برای دفع خطر او از خاک آمریکا وجود دارد.
همه شواهد به خوبی نشان می دهد که آمریکا مخالف بمب اتم برای ایران نیست فقط و فقط جلوگیری از توسعه یافتگی و به تراز علمی رسیدن ایران، مهم است.
همچنین موضع گیری یکی از مسئولین حاشیه دار وزارت نفت مبنی بر اینکه دیگر شعار مرگ بر آمریکا را گوش نمی دهیم، باعث جری‌تر شدن آمریکایی‌ها شده و توهین‌ها و تهدیدهای پی در پی آن ها نسبت به ایران همچون موضع اخیر اوباما را در پی داشته است که گفت:
«رژیم ایران هم در واقع یک دین‌سالار بی‌رحم، ضدآمریکا و ضداسرائیل است که هلوکاست را انکار می‌کند، از نایبان تروریست خود حمایت کرده و در منطقه دست به اقدامات ثبات‌زدا می‌زند. ممکن است که آن‌ها تلاش کنند که حقه بزنند، اما به واسطه این توافق، ما به شکلی به مراتب موثرتر از وضعیت بدون توافق، قادر خواهیم بود که مچ آن‌ها را بگیریم.»
به امید آنکه مسئولان دولتی ما روحیه ی استکبار ستیزی انقلاب را فراموش نکنند.
نوید دلباز -فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات