خانم ربیعی: دوست دارم نذر فرهنگی کنم، عدس‌پلو نذر نمی‌کنم
به گزراش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بکارگیری ظرفیت‌های مردمی و احیای بسیاری از سنت‌های فراموش شده، یکی از مهم‌ترین برکات جشنواره مردمی عمار، در سطح شهرها و روستاهای کشور بوده است.
بنابرین گزارش، با الگوگیری از حرکت حضرت خدیجه(س) در انفاق اموال خود در راه تبلیغ اسلام و استفاده از تجربیات کمک‌های مردمی در جریان اکران فیلم‌ها، جشنواره عمار زمینه جدیدی با عنوان «انفاق‌های فرهنگی» را ایجاد کرد تا امکان مشارکت مردمی در کارهای فرهنگی، بیشتر از قبل فراهم شود.
چندی پیش در اولین نشست خبری ششمین جشنواره مردمی عمار هم اعلام شد که علیرغم مصوبه مجلس، وزارت ارشاد اعلام کرده است که هیچ کمکی به این جشنواره نمی‌کند. اما این مسائل باعث نشده است جشنواره عمار، در طول پنج دوره برگزاری‌اش با مشکل عمده‌ای مواجه شود چراکه با فعال شدن ظرفیت‌های مردمی که با هزینه خودشان فیلم‌های عمار را در بیشتر نقاط کشور اکران می‌کنند، جشنواره با قوت به کار خودش ادامه داده است و ششمین دوره آن هم بزودی برگزار می‌شود.
در روزهای اخیر و در آستانه برگزاری ششمین دوره جشنواره مردمی عمار، هشت نفر از اکران کنندگان مردمی استان تهران و البرز، برای کمک به دبیرخانه جشنواره، اعلام آمادگی کردند که لپ‌تاپ و رایانه شخصی خود را در طول برگزاری جشنواره، در اختیار دبیرخانه عمار قرار دهند و تاکنون دو دستگاه از این سیستم‌ها تحویل جشنواره عمار شده است.
خانم ربیعی که یکی از این اکران کنندگان مردمی جشنواره عمار است با اشاره به فعالیت فرهنگی ضعیف جمهوری اسلامی در عاشور و اربعین حسینی در کربلا، می‌گوید: در اربعین بین زائرانی که از کشورهای دیگر از جمله پاکستان و اهالی کشمیر هند، می‌آمدند چفیه و عکس‌های رهبری را توزیع می‌کردم چون دوست دارم وقتی نذر می‌کنم، نذر فرهنگی کنم، من عدس پلو به عنوان نذر نمی‌دهم.
خانم ربیعی که از انفاق فرهنگی برخی دیگر از اکران کنندگان عمار مطلع شده بود، افزود: خیلی از افراد در جامعه هستند که اگر از اتفاق‌های فرهنگی مثل جشنواره عمار اطلاع پیدا کنند، بخشی از خمس سال خودشان را(با اذن مرجع تقلید) از 10 هزار تومان تا 10 میلیون تومان یا هر مبلغ دیگری که شود، به این کارهای فرهنگی اختصاص می‌دهند و باعث آگاهی مردم می‌شوند.
این فعال فرهنگی که در 18 سالگی به جبهه اعزام شده و در پشت جبهه کمک کرده است، تاکید کرد: خانمی به نام مادر احمدی که مسئول رخت‌شورخانه بود و مادر شهید هم بود سن زیادی داشت اما علیرغم بی‌سوادی‌اش هر مشکلی که برای لباس‌شویی‌ها پیش می‌آمد، مثل یک مهندس درست می‌کرد و این نشان می‌دهد که خلاقیت‌ها در موقع نیاز و ضرورت بروز پیدا می‌کنند. لازم نیست کارهای سلبی مثل گشت در خیابان باشد بلکه باید این موارد برای جوانان گفته شود و کارهای فرهنگی صورت گیرد.
