علیرضا رحمانی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه بیرجند در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو در بیرجند، با بیان اینکه روابط تجاری با کشورهای مختلف و شرکتهای بزرگ اگر در چارچوب منافع و عزت ملی بگنجد هیچ اشکالی ندارد، گفت: متاسفانه در دوران پسابرجام دولتیها دست و پای خود را گم کرده و پیشاپیش و قبل از واریز پولهای بلوکه شده و بدون آینده نگری شروع به ارتباط گیری و بستن قراردادها و خرید از کشورهای اروپایی کردند.
وی با بیان اینکه اتفاق دیگری که در دوران پسا برجام رخ داد، نسل جدید قراردادهای نفتی بود و باید دید که دولت تا کجا حاضر است برای جذاب کردن بازار نفت کشور، سرمایههای ملی را به باد حراج بگذارد؟ افزود: روحانی باید بداند که هیچ کس مخالف حضور شرکتهای بزرگ یا به قول روزنامههای زنجیره دولت، غول های نفتی به کشور بیایند و به صنعت فرسوده نفتی ایران سامانی دهند؛ اما به چه قیمت؟
عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور تصریح کرد: آیا ipc همان برگشت به دوران قبل از مصدق و سال 32 نیست؟ آیا با این قراردادها که ایران فقط مالکیت چاه نفت را برعهده دارد خون هایی که بابت ملی شدن صنعت نفت ریخته شده پایمال نخواهد شد؟
رحمانی گفت: دولت باید سعه صدر خود را بالا ببرد و به انتقادهای جنبشهای دانشجویی که خیرخواه نظام اند گوش دهد و بداند که با حرکات گازانبری نمیتوان فریاد مطالبه گری جنبش های دانشجویی را خفه کند.
وی بیان داشت: جامعه ما به بلوغ رسیده و میداند که در هیچ جای دنیا برای یک شرکت خارجی حق رزروی 25ساله از ذخایر نفت کشورشان در نظر نمیگیرند اتفاقی که در دولت اعتدال رخ داد!
عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور گفت: دولت در سفر فرانسه با شرکتی قرارداد بست که ملت ایران برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی 9 سال منتظر جواب استخاره توتالیها بود، آقایان میگویند این قرارداد چون فی مابین دو دولت است نیازی به نظر مجلس نیست؛ اما قراردادی که حداقل سه دولت آینده را تحت الشعاع خود قرار میدهد و با سرنوشت ملت در ارتباط است حتما باید با نظر نمایندگان ملت باشد.
رحمانی گفت: قضیه محرمانه بودن قراردادها نیز مشکوک است اگر دانشجویان که موذنان جامعه اند نامحرم اند پس چه کسانی محرم اند؟ نخبگان هوشیار باشند که کرسنت دیگری در راه است.