گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی*در سال 64 با تصویب طرح جدایی آموزش رشته های علوم پزشکی و پیراپزشکی از وزارت علوم حلقه دیگر حوزه بهداشت و سلامت عمومی کشور، رشته دکترای عمومی دامپزشکی تنها ماند تا هم بیشتر ساختارهای علمی و آموزشی را دارا نباشد و هم از مدیریتی یک یارچه و تخصصی برخوردار نباشد.
از ابتدای سال 71 اولین زمزمه های طرح الحاق دامپزشکی چه در بخش آموزش و چه امورخدماتی و درمانی دامپزشکی مطرح شد که در آن سالها رغبتی از سوی وزرات بهداشت وجود نداشت.
در سال 88 و با تحرک نمایندگان دامپزشک مجلس نهم و کمیسیون بهداشت مجلس و تمایل بی سابقه شخص وزیر بهداشت و معاون تحقیقیات و فناوری بطوری که صحبت از غرابت 90 درصد فعالیت های دامپزشکی با وزرات بهداشت از سوی وزیر وقت مطرح و عنوان شد که خواهان الحاق دامپزشکی به وزارت بهداشت هستیم. جلسات مختلفی برگزار شد و در همین حوالی نامه 83 تن از اساتید معتبر دامپزشکی در حمایت از انتزاع از وزارت جهاد کشاورزی منتشر شد و در یک قدمی الحاق با مخالفت های کمیسیون کشاورزی و سازمان دامپزشکی و ...طرح الحاق با شکست مواجه شد.
صحبت از الحاق به وزارت بهداشت همواره در جامعه دامپزشکی مطرح بوده و عده ای با طرح مسائلی مانند این که تنها در3 کشور دامپزشکی زیر مجموعه وزارت بهداشت است و یا اینکه دامپزشکی رشته ای تولید محور است و یا نوع نگاه در وزارت بهداشت به ما از بالا به پایین خواهد بود و ما در آنجا شهروند درجه چهارم محسوب می شویم، با این طرح مخالف بودند ویا نگران دخالت پزشکان در امورات دامپزشکی هستند که من این موضوع را بسیار بعید می دانم چرا که آیا مگر پزشکان در امورات دندانپزشکان دخالت کرده اند؟
اینکه امروز در اموراتی از ما مداخله می کنند یکی از دلایلش عدم اثبات خود به عنوان یکی از اعضای جامعه سلامت و بهداشت کشور است که یکی از دلایل آن عدم حضور در وزارت خانه متولی بهداشت است. حداکثر اختلاف دامپزشکان در صورت الحاق، با داروسازان وسازمان غذا و دارو خواهد بود که آن هم به نظرم ما می توانیم به مرور با توجه به وجاهت علمی خود دست بالا را داشته باشیم.
علم دامپزشکی به عنوان اولین خط پیشگیری از زئونوز، صاحب نظر در بیش از 50 درصد از عوامل بیماری زا در انسان به لحاظ منشا دامی آن و بهداشت و سلامت مواد غذایی از مزرعه تا سفره و همینطور در حوزه درمانی استفاده از ابزارها و تست های تشخصی مشترک و فارماکوپه مشترک بخصوص در حوزه داروهای مورد استفاده درحیوانات کوچک و اساسا پایه علوم مشترک و متولی اصلی تحقیقات پاراکلینکی در ساخت داروها و کاربا حیوانات ازمایشگاهی و... با مشکل دوری از وزارتخانه متولی بهداشت و درمان مواجه است.
سالهاست که انستیتو رازی ما از برادرتنی خود پاستور دورمانده و مدت هاست که دوهزینه بر دولت وارد می شود هم عملا هزینه تجهیز و نگهداری ازمایشگا ه مثلا فیزیولوژی مجهزی در وزارت بهداشت که سه رشته دندان و دارو و پزشکی از آن بهره می برند و هم ازمایشگاه فیزولوژی فقیرانه وزارت علومی که مربوط به دامپزشکی است.
قریب به 45 سال از حضور سازمان دامپزشکی زیر مجموعه وزارت جهاد می گذرد و ما همچنان با عدم ریشه کنی سل و بروسلوز مواجه ایم،همچنان با مشکلات عدم وجود سند جشم انداز برای دامپزشکی که به طور مثال ما 10 سال دیگر کجا ایستاده ایم و مدیریت غیر علمی و غیر زیرمجموعه ای آموزش دامپزشکی به نوعی که با بحران سالی 1700 نفر پذیرش دانشجو در 23 دانشکده دامپزشکی ودر حال حاضر هم بالغ بر 10000 دانشجو درحال تحصیل دکترای دامپزشکی مواجه ایم.
این درحالی است که با توجه به براورد ها به سالی بین 350 تا 550 پذیرش دانشجو نیاز است. مشکلات صنفی متنوع دامپزشکان اعم از تعرفه هایی که سالهاست بروز نشده و طرح های غیرکارشناسی و با مخالفت وسیع جامعه دامپزشکی همچون شیوه نامه جدید و طرح همیار دامپزشک ودامپزشک معین ...
حضور دروزارتخانه ای تولید محور و کارفرما محور باعث شده ابتدایی ترین حقوق صنفی مانند ماده 19 قطع رابطه مالی مسئول فنی با کارفرما و یا بی ارزش دانستن مباحث خدمات بهداشتی در قیمت تمام شده فراوده های لبنی و گوشتی و بالاتر از آن حتی درهمین وزارت خانه تولید محور فاجعه ی واردات گوشت قرمز از برزیل و قرقیزستان و مرغ از ترکیه وبرزیل و در اینده از روسیه و هند و تولید کننده مازاد 200 هزار تن گوشت مرغ با وزن غیراستاندارد جهانی که حتی پتانسیل صادراتش را هم ندارم، هستیم.
در دل همین وزارت خانه مرکز تحقیقات دامپزشکی بسته می شود و واکسن سازی رازی نمی تواند واکسن تب برفکی تولید کند و اصلاح نژاد دام که انقلاب قرن 20 ام دامپزشکی بود به یک شوخی تبدیل می شود.
در دنیای امروز صحبت از یک سلامت ویک بهداشت، هشدار جهانی برای مصرف انتی بیوتیک ها و ایمنی غذاست و سال 2011 سال جهانی دامپزشکی می شود، و از انقلاب اندام مصنوعی در دامپزشکی نام برده می شود،به راستی امروز ما کجای دنیا ایستاده ایم؟
درصورت الحاق، قانون تمام وقتی یا محرومیت از مطب شامل دامپزشکان هم خواهد شد، بیماری های مشترک که ماموریت مشترک ما و پزشکان است سروسامان می یابد.
دروس علوم پایه و امکانات آزمایشگاهی مشابه باعث تقویت دانشکده های دامپزشکی خواهد شد.
بودجه تحقیقات بالا در پزشکی جایگزین کمبود های شدید در وزارت علوم می شود.
کارمندان سازمان و نظام از قانون یکسان سازی حقوق بهره مند می شوندو حقوق انها معادل سایر مقاطع دکترای استخدام در وزارت بهداشت می شود.
وزارت خانه بهداشت با بودجه 9763 میلیارد تومانی خود، تقریبا سهم هر معاونت حدودا 1000 ملیارد تومان است ، این درحالی است که سازمان دامپزشکی در دل وزارت جهاد بودجه ای به ارزش 115 ملیارد تومان دارد!!!
این درحالی است که فقط صنعت دام بیش از 30 ملیارد دلار گردش مالی دارد و بعد از نفت جایگاه دوم درامدزایی کشور را دارد.
براساس طرحی که کمیسیون بهداشت مجلس دارد و صحبت از معاونت دامپزشکی است قطعا افزایش بودجه چندین برابر ثمره دیگر این الحاق خواهد بود ودر صورت نفوذ دامپزشکان در سازمان غذا ودارو با انتقال مدیریت مواد غذایی با منشا دامی و داروی دامی به این سازمان،عملا دامپزشکان در دوبخش وزارت خانه بهداشت نفوذ خواهند داشت
هرگزنباید حادثه تلخ مجلس هشتم که با طرح کمیسیون کشاورزی درصدد انحلال سازمان دامپزشکی و تغییر آن به یک اداره کل زیر مجموعه معاونت امور دام را فراموش کرد که اگر نبود وفاق آن روز سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی قطعا امروز مشکلات ما به مراتب دوچندان بود.
عده ای از همکاران یکی از گزینه ها را استقلال سازمان به صورت معاونتی زیر نظر رییس جمهور می دانند، با توجه به برنامه ششم توسعه که استقلال سازمانی ممنوع شده و حتی وزارت خانه های بزرگی چون نیرو ونفت را ادغام و وزارت خانه انرژی تاسیس می شود و اینکه امورات عمومی همچون محیط زیست و زنان یا حقوق بشر به عنوان معاونت زیر نظر رییس جمهور فعال اند ونه مباحث تخصصی چون دامپزشکی، لذا عملا بحث استقلال منتفی است.
درپایان بر روی گزینه الحاق به وزارت بهداشت بیاندیشیم،میتوان بسیاری از مشکلات ریزو درشت خود را با تصمیمی کلان از میان برداشت و ساختار نوین دامپزشکی را پایه گزاری کرد.
قطعا طرح الحاق به وزارت بهداشت با همفکری بزرگان دامپزشکی و پشتیبانی سراسری دامپزشکان و دانشجویان دامپزشکی در قالب طرحی به مجلس و نامه ای به رئیس جمهور ارسال خواهد شد.
دکتر محمد یادگاری- فعال دانشگاهی
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.