به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه در سال 2000 میلادی برای توسعه بخش بالادستی فاز 11 پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود 10 میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و سرانجام در سال 1379 تفاهمنامهای میان دو طرف امضا شد. پس از امضای این تفاهمنامه، شرکت پتروناس مالزی نیز برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی پیشقدم شد و با توافقی سهجانبه شرکت ملی نفت ایران 50 درصد، شرکت توتال فرانسه 40 درصد و پتروناس مالزی 10 درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و پاییندستی فاز 11 پارس جنوبی را در اختیار گرفتند. در سالهای 1385 تا 1387، مذاکرات دنبالهداری در تهران و اروپا میان دو طرف آغاز شد و در نهایت شرکت ملی نفت ایران با پیشنهاد حدود 10 تا 11 میلیارد دلاری فرانسویها مخالفت کرد و به این ترتیب شرکت توتال از این پروژه کنار گذاشته شد.
چینیها گزینه بعدی ایران برای توسعه فاز 11 پارسجنوبی بودند. این طرح در سال 1388 با هزینه 4 میلیارد دلاری به شرکت سی.ان.پی.سی. واگذار شد. بعد از گذشت چهار سال از امضای قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با این شرکت چینی، بهدلیل اینکه چینیها هیچ اقدام مؤثری برای توسعه این فاز انجام نداده بودند، طی یک توافق دوجانبه قرارداد توسعه این فاز با چینیها فسخ شد.
بعد از کنار رفتن سی.ان.پی.سی. از پارس جنوبی، اعلام شد توسعه بخش فراساحل فاز 11 پارس جنوبی به دو شرکت پترو ایران و مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی واگذار خواهد شده است، اما کمی بعد واگذاری این فاز به دو شرکت نامبرده تکذیب شد.
شرکت پتروپارس سومین شرکتی بود که بعد از رفتن چینیها از طرح توسعه فاز 11 پارس جنوبی بهعنوان پیمانکار طرح اعلام شد، حتی قرارداد فاز 11 پارس جنوبی بین پتروپارس و شرکت ملی نفت ایران در قالب بیع متقابل امضا شد اما با روی کار آمدن دولت جدید بخشنامهای ابلاغ شد مبنی بر اینکه هرگونه امضای قرارداد پیش از تاریخ جلسه رأی اعتماد مجلس و انتخاب وزیران باطل است. بر این اساس چون قرارداد مورد نظر در مردادماه 1392 نهایی شده بود قرارداد "کانلمیکن" محسوب شد.
البته وزیر نفت در مورد علت برکناری شرکت پتروپارس از توسعه فاز 11 پارس جنوبی گفته بود که این شرکت پولی برای توسعه فاز 11 نداشت و در حال حاضر اولویت توسعه با فازهای 12، 15و16، 17 و 18 است و تصمیم درباره فاز 11 سر فرصت گرفته میشود.
در سال 93 و 94 نیز توسعه فاز 11 پارس جنوبی با وجود تمامی گمانهزنیها تعیین تکلیف نشد تا اینکه روز گذشته «علی کاردر» معاون سرمایه گذاری و تأمین منابع مالی شرکت ملی نفت ایران از تعیین تکلیف توسعه این فاز در نیمه نخست سال جاری خبر داد.
بهگفته این مقام مسئول، وزارت نفت بهدنبال این است که فاز 11 پارس جنوبی در قالب قرارداد بیع متقابل یا EPCF توسعه یابد.
فاز 11 پارس جنوبی در مرز میدان مشترک پارس جنوبی است و در حالی این فاز در سمت ایران توسعه نیافته باقی مانده که طرف قطری طی یک دهه گذشته برداشتهای بسیاری از این بخش از میدان مشترک با ایران داشته است.
پیگیریها حاکی از این است که در یک سال گذشته شرکتهای متعددی از ایران، ایتالیا، هند، چین، مالزی، فرانسه، ژاپن و ... برای سرمایه گذاری و در دست گرفتن توسعه این پروژه اعلام آمادگی کردهاند اما جدیترین گزینههای رقابت در این پروژه، شرکتهای انی ایتالیا، توتال فرانسه و مپنای ایران هستند که درخواست این شرکتها هماکنون در شرکت ملی نفت ایران در حال بررسی است.