وقتی پیامبر(ص) سوره منافقین را خواندند، همه فهمیدند این آیات خطاب به عبدالله‌ابن‌ا‌‌بی است

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دکتر رجبی دوانی استاد دانشگاه در سلسله نشست‌های بنیاد علمی فرهنگی حیات با بیان گوشه‌ای از تاریخ صدر اسلام و تحلیل آن بیان داشت: یک جاهایی آنقدر خطر خیانت بالا می‌رود که خودِ خداوند دخالت می‌کند. وقتی پیامبر (ص) سوره منافقین را تلاوت کردند، همه فهمیدند این آیات خطاب به عبدالله‌ابن‌ا‌‌بی است.

این استاد دانشگاه با بیان این سوال که چرا پیامبر عبدالله‌ابن‌اُبَی را نکشت؟ گفت: عبدلله‌ابن‌اُبَی دارای نفوذ است. پیامبر (ص) اگر او را حذف می‌کرد، او مظلوم جلوه داده می‌شد و حداقل نصف مدینه مقابل حضرت می‌ایستادند. این بهتر است یا آنکه پیغمبر با تحمل عبدالله و افشای او با آیات الهی، باعث پراکنده شدن مردم از گرد عبدالله شوند.

این تحلیل‌گر تاریخ در ادامه با مقایسه حوادث تاریخی صدر اسلام و حوادث فعلی دنیای اسلام تصریح کرد: امروزه از ما می‌پرسند چرا حضرت آقا با کسی که الان جزء مسئولان نظام است و درنقطه مقابل رهبری و مصالح نظام موضع می گیرد و دشمن را امیدوار می‌کند، مدارا می‌کنند؟ سوال می‌پرسند چرا با او برخورد نمی‌شود؟ چرا این مسئولیت از او گرفته نمی‌شود؟ حضرت آقا دارند تأسی می‌کنند به جد بزرگوارشان.

در ادامه این نشست رجبی دوانی با یک سوال به نقش خواص در دور ماندن امیرالمؤمنین پس از رحلت رسول الله (ص) پرداخت و افزود: چرا جمعیت عظیم صد و‌‌ بیست هزار نفری که در غدیر شاهد سخنان پیامبر (ص) بودند، بعد از رحلت ایشان تبدیل می‌شوند به دوازده نفر

وی با بیان اینکه مهاجرین به دو علت با امیرالمؤمنین مشکل داشتند، گفت: اول اینکه مهاجرین عمدتاً کسانی بودند از قبیله قریش، که از مکه آمده بودند. آنها اگر رسالت پیامبر (ص) را ‌پذیرفتند، نمی‌توانستند با امیرالمؤمنین (ع) کنار بیایند، چرا که امیرالمؤمنین در غزوه‌های احد وخندق و بدر کسان اینها را از پای درآورده بود. مسلمانان مهاجر امیرالمؤمنین را به عنوان قاتل کسان خود می‌شناختند. این جمله در تاریخ ثبت است که در ثقیفه بنی ساعده عمر‌ابن‌خطاب گفت: علی دستش به خون بزرگان قریش آغشته است، قریش زیر بار خلافت علی نمی‌رود. این امتیاز حضرت در مقابله با مشرکین، در نظر این خواص با معیارهای جاهلیت تبدیل می‌شود به یک نکته منفی. دلیل دوم مخالفت مهاجرین با خلافت امیرالمؤمنین را باز هم عمرابن‌خطاب در جایی دیگر می‌گوید: عمدا نگذاشتیم علی به خلافت برسد، چرا که اگر علی به خلافت می‌رسید هم نبوت و هم امامت در بنی هاشم قریش جمع می‌شد و بنی هاشم تا قیامت به بقیه تیره‌های قریش فخر می‌فروخت.

این کارشناس تاریخ اسلام اظهار داشت: انصار از دوستداران اهل بیت بودند و مشکلی با امیرالمؤمنین نداشتند، بعد از 25 سال که امیرالمؤمنین به خلافت رسیدند بیشترین مسئولان حکومتی حضرت از انصار بودند.

دکتر رجبی در پایان با اشاره به این موضوع  که ثقیفه بنی ساعده توسط گروهی از خواص انصار تشکیل شد گفت: خواصی که با معیارهای جاهلی نخبه به حساب می‌آمدند و از سویی دیگر مهاجرین نیز زیر بار خلافت امیرالمؤمنین نمی‌رفتند و به دنبال راهی بودند که هم بتوانند  به عنوان یک اقلیت سخن پیامبر را نادیده بگیرند و هم نظر خود را بر اکثریت (انصار) تحمیل کنند. منتها خبط انصار درتشکیل ثقیفه، مشکل مهاجرین را حل کرد. انصار به اعتبار اینکه شهر از آن ماست و اکثریت هستیم، ثقیفه را تشکیل دادند، و ناخواسته تریبونی فراهم شد که مهاجرین از فضا استفاده کنند و انصار را به جان هم بیندازند و حکومت را در دست گیرند.