به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو در این نوشتار به قلم رابرت فیسک که روز پنجشنبه منتشر شد، آمده است: در حالی که دقیقا یک سال از پایان تعطیلات سلمان بن عبدالعزیز شاه عربستان در اقامتگاه چند میلیونی اش نزدیک کن فرانسه به همراه یک هزار خدم و حشم و آغاز تعطیلاتش در مغرب می گذرد، اما دهها هزار نفر از کارگران خارجی که بر روی پروژه های عظیم وی کار می کنند٬ از این جریان روان پول کمترین بهره ای نبرده اند.
گرچه در خارج از عربستان کمتر منعکس می شود، اما شرکت های عظیم ساختمانی از جمله گروه بن لادن، و خیل عظیمی از کارگران هندی، پاکستانی، سریلانکایی و سایرین، حدود هفت ماه است که دستمزد خود را هنگام کار در پروژه های مهم از دولت عربستان دریافت نکرده اند.
سفارتخانه های هند و پاکستان از دولت عربستان خواسته اند که حقوق شهروندانشان را پرداخت کند. اقتصاددانان و دولت انگلیس نیز مرتب یادآوری می کنند که مقام های سعودی با مساله کاهش چشمگیر بهای نفت دست به گریبان هستند. آن ها معمولا ترجیح می دهند چیزی را که جهان را در بهت فروبرده است، به زبان نیاورند و آن چیزی نیست جز جنگ بیهوده و بزرگ محمد بن سلمان وزیر دفاع و جانشین ولیعهد عربستان در یمن. از سال گذشته که نورچشمی شاه عربستان حمله احمقانه خود را علیه حوثی های یمن آغاز کرد، هواپیماهای عربستان و امارات (با حمایت کارشناسان فنی انگلیس) بیمارستان ها، کلینیک ها و انبارهای تجهیزات پزشکی بیشتری را در قیاس با حمله های آمریکا در صربستان و افغانستان از سال 1999 بمباران کرده اند.
نتیجه چه شد؟ کشوری که 16 درصد کل ذخایر ثابت شده نفت جهان را دارد، و شرکت نفتی آرامکوی آن بیش از یک میلیارد دلار در روز در آمد کسب می کند، اکنون با کسری بودجه یکصد میلیارد دلاری مواجه است و نمی تواند صورتحساب هایش را بپردازد. ابتدا، این آبروریزی عربستان در یمن عملیات 'طوفان قاطعیت' نامیده می شد، اما وقتی معلوم شد که این طوفان طولانی ترین و متزلزل ترین تصمیم عرب ها در خاورمیانه در تاریخ معاصر است، نامش به عملیات 'بازگرداندن امید' تغییر کرد و بمباران ها با کمک کارشناسان انگلیسی ادامه یافت. جای تعجب ندارد که همین محمد بن سلمان چندی پیش اعلام کرد که بودجه دولتی در زمینه پرداخت دستمزدها کاهش خواهد یافت.
فیسک افزود: در پاکستان که سربازانش بخش عظیمی از نیروهای مسلح عربستان را تشکیل می دهند، خشم بیداد می کند. نمایندگان پارلمان سوالشان این است که چرا سه شرکت سعودی هشت ماه است هیچ حقوقی پرداخت نکرده و حتی از تامین غذای کارکنانشان نیز طفره می روند. در برخی موارد، پاکستان تامین غذای اتباعش را بر عهده گرفته است.
ظاهرا دولت عربستان در داخل نیز از عهده بحران بر نمی آید. پایگاه خبری عرب نیوز گزارش داد که 31 هزار کارگر عربستانی و خارجی به خاطر حقوق های معوقه شان به وزارت کار شکایت کرده اند. در یکی از این موارد، کنسولگری هند و اتباع هندی برای کارگران غذا بردند تا از گرسنگی نمیرند. رقم کلی که دولت به شرکت های ساختمانی بدهکار است٬ احتمالا به چندین میلیارد دلار می رسد.
فیسک ادامه داد: اظهارنظرهای بیگانه هراسانه در روزنامه های عربستان به چشم می خورد. عبدالرحمن سعد العرابی در روزنامه سعودی گزت نوشت: خیلی از خارجی ها از ما متنفرند و به خاطر این که ما کشوری ثروتمند هستیم٬ عصبانی هستند. برخی از آن ها حتی می گویند ما سعودی ها لیاقت نعمت و پول را نداریم. به همین دلیل است که برخی از آن ها وقتی به وقت حقوق نمی گیرند خشونت آمیز رفتار می کنند.
نویسنده سپس با یادآوری کمک های مالی سعودی ها به گروه های تروریستی مانند فتح الشام النصره (جبهه النصره)، القاعده و داعش در سوریه افزود: کارکنان سفارت فیلیپین، فرانسه و بسیاری کشورهای دیگر در خاورمیانه نیز مشکلاتی را با دولت عربستان مطرح کرده اند. معمولا پاسخ هایی که دریافت شده شبیه پاسخ شرکت سعودی اوجر است که گفت: به دلیل شرایط جاری٬ برخی تعهدات ما در قبال کارکنانمان به تعویق افتاده است.
یک مقام این شرکت اخیرا اظهارات غیرعادی ای مطرح کرد مبنی بر این که 'وضعیت شرکت به دلیل برچیده شدن برخی پروژه ها که پیشتر قرار بود انجام شود، بی ثبات است'.
در این میان٬ کارگران شرکت ساختمانی یونایتد سماک می گویند که ماهها است دستمزد نگرفته اند و حتی اجازه ترک کشور را ندارند.
نویسنده در پایان نوشت: در مجموع، همه این موارد نشان دهنده سناریویی فریبکارانه در حکومت پادشاهی-دیکتاتوری عزیز ما است که جنگش علیه شیعیان حوثی، حزب الله و حکومت علوی سوریه و ایران پایانی ندارد. آیا توافق سلاح الیمامه که چند سال قبل با سعودی ها منعقد شد، به همین اندازه فریبکارانه نبود؟ آن موقع مشکل مالی وجود نداشت، اما این کلمه در زبان عربی معنایش چیست؟ کبوتر صلح؟ بگذارید بیش از این مساله را باز نکنم.