عاشورا تقابل اسلام علوی و اسلام نمای اموی است

به گزارش فرهنگی خبرگزاری دانشجو، آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست (عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم): امام حسین(ع) دارای شخصیت جامعی است و به این دلیل امام تنها امام شیعیان و مسلمانان نیست، بلکه امام همه بشریت بوده و دارای آموزه‌های اخلاقی برای همگان است.

در جهان هستی، هیچ پدیده‌ای بدون علت نیست و آن‌که علت ندارد، اساسا پدیده نیست و آن ذات مقدس واجب الوجود است. هر پدیده‌ای، علت دارد وانگهی هیچ پدیده ای در عالم نیست که دارای اثر نباشد همه پدیده ها صاحب اثر هستند.

شاید برخی از روابط علی و معلولی برای ما روشن نباشد، این دلیل بر نبود این رابطه ها نیست، بسیاری از روابط را ما می دانیم و بسیاری را هم نمی‌دانیم. برخی از این آثار و روابط پنهان، در نصوص دینی بیان شده است مانند آثار لقمه حرام و تاثیر آن در جنین در رحم مادر و..

جریان عاشورا تقابل اسلام علوی با اسلام نمای اموی است و بنابراین عاشورا با خود تمامی پیام‌های اخلاقی اسلام واقعی را به همراه دارد.

یکی از اهداف انبیاء زدودن خرافات است و انتقال پیام عاشورا نیز که برگرفته از اسلام علوی و حقیقی است نباید با خرافه آلوده شود.

آلودگی انتقال پیام عاشورا با خرافه به معنای فاصله گرفتن از اسلام است

اگر انتقال پیام عاشورا با خرافه و کژی‌ها آلوده شود این به معنای فاصله گرفتن از اسلام ناب و حقیقی و رفتن به سمت اسلام اموی است.

دروغ یکی را از مهم‌ترین کژی‌ها و ضد اخلاق‌ها است و در قاموس عاشورا دروغ وجود ندارد و بنابراین اگر بخواهیم برای گریاندن مردم و یا به عبارتی تعظیم شعائر از دروغ استفاده کنیم از اهداف عاشورا فاصله گرفته‌ایم.

با محوریت اهل بیت (ع) می‌توان به وحدت دست یافت

وحدت به عنوان یکی از پیام‌های عاشورا است و اهل بیت(ع) به اسلام تعلق دارند نه فقط به یک مذهب خاص؛ و با محوریت اهل بیت می‌توان بنای وحدت در جامعه اسلامی را پایه ریزی کرد.

نگاه ما به عاشورا باید نگاه به یک آموزشگاه یا یک دانشگاه باشد، چرا که عاشورا یک دانشگاه پر درس است و لذا حوادثی همچون حادثه عاشورا به خاطر همین دانشگاه بودنش فرا زمان و فرا مکان و به تعبیری جهانی است یعنی منحصر به یک مکان نیست و هم جاویدان است یعنی منحصر به یک زمان نیست.

بنابراین فرهیختگان و متفکران در گام اول و همه مردم در گام دوم باید از این حادثه عظیم و بس ناگوار الگوبرداری کنند و به این امر مهم و تاریخ‌ساز به عنوان یک الگو و مدل و در نگاهی بالاتر به عنوان یک سیستم و نظام به آن بنگرند.

تردیدی نیست که ما در هر زمانی شمر داریم، یزید و عبیدالله داریم و در مقابل در هر زمانی جریان حق نیز داریم، بنده این تعبیر را نمی‌کنم که در هر زمانی امام حسین (ع) داریم، ولی قطعاً جریان حقی را داریم که در مقابل باطل مقاومت کند.

بنابراین باید نگاه ما شیعیان و انسان‌ها نگاهی فرا زمان و فرا مکان باشد و با سنجه‌ها معیارهای اسلامی را نگاه کنیم، به طوری که در این سنجه‌های اثباتی و سلبی اسلام را در مقابل خود قرار داده و افراد را نیز با توجه به عملکردشان بدون حب و بغض نگاه کنیم تا ببینیم شمر زمانه کیست و جریان حق و باطل زمان کدام است.

ولی تأکید می‌کنم که انسان‌ها نباید خود را معیار قرار داده و بر اساس معیار خود داوری کنند.