کد خبر:۵۸۶۶۷۸
باشگاه دانشجویان/
ابتذال دانش، دانشجویی و دانشگاه!
وقتی از کتاب‌های درسی مدرسه تا واحدهای دانشگاهی هیچ کدام استاندارد نیست و جزوات بی سر و ته جای حکمت و معرفت را می‌گیرد، می‌فهمی فاجعه بزرگی در مملکت رخ داده؛ دانشگاه طبلی بوده توخالی، که بیهوده نوجوانی و جوانیت را به پایش ریخته‌ای.
اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی؛ وقتی پوسترهای تبلیغاتی موسسات کنکور را در معابر می بینی، وقتی رسانه ملّی توسط کارتل های اقتصادی کنکور تسخیر می شود!، وقتی در اطراف دانشگاه جار می زنند: «تدوین پایان نامه در ده روز!»
وقتی معاون وزیر علوم می گوید: «دیگر مدرک به درد نمی‌خورد. امروز ۵۰ هزار دانش‌آموخته بیکار در مقطع دکتری داریم که سالانه ۳۰ هزار نفر نیز به این آمار اضافه می‌شود!»
وقتی فلان موسسه شعار می دهد: «از ابتدایی تا کنکور!» و بهمان موسسه می گوید: «از کارشناسی تا دکترا!» وقتی برخی دانش آموزان با دوپینگِ کلاس تقویتی و کتاب تست و هزینه والدین وارد مدارس خاص می شوند و بعد نام مدرسه شان می شود «استعدادهای درخشان!» و اسم این ها می شود «تیزهوش!»
وقتی با روش های قرون وسطاییِ غیر استاندارد میزان هوش افراد را تعیین می کنند! وقتی دانش آموز و دانشجوی مملکت بیشتر از کتاب های علمی و آموزشی با کتاب های تست مأنوس است!
وقتی داوطلبان دانشگاه بهترین ایام عمرشان با استرس ماراتون افسار گریخته کنکور و حجم انبوهی از اضطراب و تشویش ذهنی می گذرد! وقتی از کتاب های درسی مدرسه تا واحدهای دانشگاهی هیچ کدام استاندارد نیست! وقتی دانش آموز و دانشجو را در چنگال این دیکتاتوری آموزشی و قتل عام دسته جمعی استعدادها و انگیزه ها می بینی! وقتی علم آموزی جای خود را به تست آموزی و مدرک گرایی می دهد و وقتی جزوات بی سر و ته جای حکمت و معرفت را می گیرد!
وقتی همه این ها را کنار هم می گذاری، می فهمی فاجعه بزرگی در مملکت رخ داده که عبارت است از : «ابتذال دانش، دانشجویی و دانشگاه!» و با کمی تأمل متوجه می شوی دانشگاه طبلی بوده توخالی که بیهوده نوجوانی و جوانیت را به پایش ریخته ای و در این تسلسل باطل افتاده ای که علم جای دیگری است...!
به تعبیر سید مرتضی آوینی در مقاله «نظام آموزشی و آرمان توسعه‌یافتگی»:
«چگونه می‌توان از مدرک‌گرایی پرهیز کرد؟ آنچه که نظام آموزشی کنونی را مقبولیت بخشیده همین است، و اگر این شرط اساسی را از میان برداریم و مدرک آموزشی را لازمه‌ی کسب امتیازات اجتماعی ندانیم، بسیاری از این کسانی که امروز در صف طویل کنکورهای گوناگون انتظار می‌کشند از تحصیلات صرف نظر خواهند کرد. غایت این دوران طولانی آموزش چیست؟ فدا کردن اعتبار، شخصیت، حرمت و حیثیت انسانی به پای بت علم و فن شناسی [تکنولوژی]، سوغات بزرگ تمدن مصرفی است. و مدرسه مأمور اجرای این مراسم قربانی است. اشکال در آنجاست که یک حکومت انقلابی می‌خواهد در نیروی انسانی سرمایه گذاری کند ولی این کار را از طریق نهادی انجام می‌دهد که برنامه ضمنی‌اش تولید یک بوژوازی جهانی است!»
رضا اصغری آذر_ فعال دانشجویی و دانشجوی دانشگاه تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
نظرات شما
دانشجو
۰۳ اسفند ۱۳۹۵ - ۰۸:۰۲
به نظر میرسد متن کمی احساسی و افراطی است...
پاسخ
ناشناس
۰۳ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۴:۵۶
جانا سخن از زبان ما می گویی. آنچه البته به جایی نرسد فریاد است...!
پاسخ